| سوره 7 | سوره مبارکه الاعراف | صفحه 158 |
|
| وَالْبَلَدُ الطَّيِّبُ يَخْرُجُ نَبَاتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ ۖ وَالَّذِي خَبُثَ لَا يَخْرُجُ إِلَّا نَكِدًا ۚ كَذَٰلِكَ نُصَرِّفُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَشْكُرُونَ (58) |
| و زمين پاک است که گياهش به اذن پروردگارش بيرون مي آيد، و زميني که ناپاک است، جز گياهي اندک و بي سود از آن بيرون نمي آيد؛ اين گونه نشانه ها را براي گروهي که سپاس گزارند [به صورت هاي گوناگون] بيان مي کنيم. (58) |
| لَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوْمِهِ فَقَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَٰهٍ غَيْرُهُ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ (59) |
| به يقين، نوح را به سوي قومش فرستاديم، پس به آنان گفت: اي قوم من! خدا را بپرستيد، که شما را جز او معبودي نيست، من قطعاً از عذاب روزي بزرگ بر شما مي ترسم. (59) |
| قَالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِهِ إِنَّا لَنَرَاكَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ (60) |
| اشراف و سران قومش گفتند: مسلماً ما تو را در گمراهي آشکار مي بينيم! (60) |
| قَالَ يَا قَوْمِ لَيْسَ بِي ضَلَالَةٌ وَلَٰكِنِّي رَسُولٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ (61) |
| گفت: اي قوم من! هيچ گمراهي و انحرافي در من نيست، بلکه من فرستاده اي از سوي پروردگار جهانيانم. (61) |
| أُبَلِّغُكُمْ رِسَالَاتِ رَبِّي وَأَنْصَحُ لَكُمْ وَأَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ (62) |
| پيام هاي پروردگارم را به شما مي رسانم، و براي شما خيرخواهي مي کنم و از سوي خدا حقايقي را مي دانم که شما نمي دانيد. (62) |
| أَوَعَجِبْتُمْ أَنْ جَاءَكُمْ ذِكْرٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَلَىٰ رَجُلٍ مِنْكُمْ لِيُنْذِرَكُمْ وَلِتَتَّقُوا وَلَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (63) |
| آيا تعجب کرديد که بر مردي از جنس خودتان معارفي از سوي پروردگارتان آمده تا شما را [از عذاب دنيا و آخرت] بيم دهد، و تا شما پرهيزکاري کنيد و براي اينکه مورد رحمت قرار گيريد؟! (63) |
| فَكَذَّبُوهُ فَأَنْجَيْنَاهُ وَالَّذِينَ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ وَأَغْرَقْنَا الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا عَمِينَ (64) |
| پس او را تکذيب کردند، ما هم او و کساني که در کشتي همراهش بودند، نجات داديم و کساني که آيات ما را تکذيب کردند، غرق نموديم؛ زيرا آنان گروهي کوردل بودند. (64) |
| ۞ وَإِلَىٰ عَادٍ أَخَاهُمْ هُودًا ۗ قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَٰهٍ غَيْرُهُ ۚ أَفَلَا تَتَّقُونَ (65) |
| و به سوي قوم عاد، برادرشان هود را فرستاديم، گفت: اي قوم من! خدا را بپرستيد که شما را جز او معبودي نيست، آيا [از زشتي ها] نمي پرهيزيد؟ (65) |
| قَالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَوْمِهِ إِنَّا لَنَرَاكَ فِي سَفَاهَةٍ وَإِنَّا لَنَظُنُّكَ مِنَ الْكَاذِبِينَ (66) |
| اشراف و سران قومش که کافر بودند گفتند: ما تو را در سبک مغزي و ناداني مي بينيم و تو را از دروغگويان مي پنداريم!! (66) |
| قَالَ يَا قَوْمِ لَيْسَ بِي سَفَاهَةٌ وَلَٰكِنِّي رَسُولٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ (67) |
| گفت: اي قوم من! در من هيچ سبک مغزي و ناداني نيست، بلکه من فرستاده اي از سوي پروردگار جهانيانم. (67) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |