| سوره 3 | سوره مبارکه آلعمران | صفحه 67 |
|
| ۞ وَسَارِعُوا إِلَىٰ مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِينَ (133) |
| و به سوي آمرزشي از پروردگارتان و بهشتي که پهنايش [به وسعتِ] آسمان ها و زمين است بشتابيد؛ بهشتي که براي پرهيزکاران آماده شده است؛ (133) |
| الَّذِينَ يُنْفِقُونَ فِي السَّرَّاءِ وَالضَّرَّاءِ وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ ۗ وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ (134) |
| آنان که در گشايش و تنگ دستي انفاق مي کنند، و خشم خود را فرو مي برند، و از [خطاهايِ] مردم در مي گذرند؛ و خدا نيکوکاران را دوست دارد. (134) |
| وَالَّذِينَ إِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَكَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَمَنْ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّهُ وَلَمْ يُصِرُّوا عَلَىٰ مَا فَعَلُوا وَهُمْ يَعْلَمُونَ (135) |
| و آنان که چون کار زشتي مرتکب شوند يا بر خود ستم ورزند، خدا را ياد کنند و براي گناهانشان آمرزش خواهند؛ و چه کسي جز خدا گناهان را مي آمرزد؟ و دانسته و آگاهانه بر آنچه مرتکب شده اند، پا فشاري نمي کنند؛ (135) |
| أُولَٰئِكَ جَزَاؤُهُمْ مَغْفِرَةٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَجَنَّاتٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ وَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِينَ (136) |
| پاداش آنان آمرزشي است از سوي پروردگارشان، و بهشت هايي که از زيرِ [درختانِ] آن نهرها جاري است، در آن جاودانه اند؛ و پاداش عمل کنندگان، نيکوست. (136) |
| قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِكُمْ سُنَنٌ فَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ (137) |
| قطعاً پيش از شما روش هايي [در ميان ملل و جوامع بوده که از ميان رفته است]، پس در زمين گردش کنيد و با دقت و تامّل بنگريد که سرانجام تکذيب کنندگانِ [حقايق] چگونه بود. (137) |
| هَٰذَا بَيَانٌ لِلنَّاسِ وَهُدًى وَمَوْعِظَةٌ لِلْمُتَّقِينَ (138) |
| اين [قرآن] براي مردم، بيانگر [حوادث و واقعيات] و براي پرهيزکاران، سراسر هدايت و اندرز است. (138) |
| وَلَا تَهِنُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ (139) |
| و [در انجام فرمان هايِ حق و در جهاد با دشمن] سستي نکنيد و [از پيش آمدها و حوادث و سختي هايي که به شما مي رسد] اندوهگين مشويد که شما اگر مؤمن باشيد، برتريد. (139) |
| إِنْ يَمْسَسْكُمْ قَرْحٌ فَقَدْ مَسَّ الْقَوْمَ قَرْحٌ مِثْلُهُ ۚ وَتِلْكَ الْأَيَّامُ نُدَاوِلُهَا بَيْنَ النَّاسِ وَلِيَعْلَمَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَيَتَّخِذَ مِنْكُمْ شُهَدَاءَ ۗ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ (140) |
| اگر [در جنگ احد] به شما آسيب و جراحتي رسيد، آن گروه را نيز [در جنگ بدر] آسيب و جراحتي مانند آن رسيد. و ما اين روزها [يِ پيروزي و ناکامي] را [به عنوان امتحان] در ميان مردم مي گردانيم [تا عبرت گيرند] و خدا کساني را که [از روي حقيقت و خلوص] ايمان آورده اند، مشخص کند و از ميان شما گواهاني [نسبت به پيروزي ها که نتيجه طاعت و تقواست، و شکست ها که محصول نافرماني و بي تقوايي است] بگيرد؛ و خدا ستمکاران را [که با سستي و بي تقوايي بر خود ستم مي کنند] دوست ندارد. (140) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |