فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید

صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي

درباره بخش فرهنگی

شرابی تلخ می‌خواهم که مردافکن بود زورش

اندیشه پاک

شرابی تلخ می‌خواهم که مردافکن بود زورش		که تا یک دم بیاسایم ز دنیا و شر و شورش *
کمند صید بهرامی بیفکن جام جم بردار		که من پیمودم این صحرا نه بهرام است و نه گورش

* هرچند که حافظ در جای دیگری می گوید با مدعی مگویید اسرار عشق و مستی، تا بی‌خبر بمیرد در درد خودپرستی بنابر این می شود اجازه داد هرکس هر برداشتی که می خواهد در رابطه با این شراب تلخ داشته باشد اما به احترام خود حافظ که در شعرش این همه تلاش کرده تا اسرار را بگوید و احترام به سالکان راه و طالبان حقیقت با توضیحی مختصر به معنی این شراب تلخ اشاره می کنم مسئله اینجاست که عده ای عادت کرده اند سخن حافظ و مولانا و باقی بزرگان را با سخن عوام در یک ترازو قرار دهند و با تفکر و تصور خود بسنجند و حکم دهند و از صورت شعر به معنی آن و منظور شاعر حکیم پی نبرده و شراب قرآن و شعر حکیم را با شراب کوچه و بازار یکی می کنند غافل از اینکه خود مولانا گفته خم ها است از آن باده خم ها است از اين باده ، تا نشکني آن خم را هرگز نچشي اين را آن باده بجز يک دم دل را نکند بي غم، هرگز نکشد غم را هرگز نکند کين را با توجه به اینکه کل مفهوم این شعر به دوری از حرص و طمع فتح جهان اشاره دارد بنابر این در رابطه با شراب تلخی که حافظ اینجا می گوید نیز باید گفت اگر کسی دچار بلا و مصیبت تلخی شود از کسب و کار جهان فارغ می شود و به قول حافظ یک دم از شر و شور دنیا آسوده شده و تازه می تواند یک دم بیاساید و بدون حرص و طمع دنیا به تفکر در علتها بپردازد، برای همین بلا را به شراب تلخ تشبیه کرده و آنرا حتی طلب می کند و کمتر عارفی چون حافظ به این درجه از معرفت رسیده که اولا این موضوع را بفهمد و ثانیا به این زیبایی بیان کند، مولانا نیز وقتی می گوید "اندر کشاکش‌های او، نوش است ناخوش‌های او" همین مفهوم را بیان می کند که ناخوشی های او برای عارف نوش و گوارا و مست کننده است "داستان مرد مار خورده در سایه دیوار" نیز به همین موضوع خواب و غفلت در جهان و علت رنج و بلاها اشاره می کند البته بلا و رنج چیز خوشایند و مطلوبی برای انسان نیست ولی وقتی خدا در قرآن می فرماید "هیچ اتفاقی رخ نمی دهد مگر ما از آن آگاهیم" بنابر این بلا نیز تحت توجه خداوند رخ می دهد و وقتی مومنین به پاک و منزه بودن خدا از هرگونه خطا و اشتباه اعتراف می کنند و می گویند سبحان الله پس در بروز بلا حتما دلیلی هست که تنها با کسب معرفت می توان به حکمت آن پی برد

شرابی تلخ می‌خواهم که مردافکن بود زورش (متن کامل)

حافظ شیرازی (2014/04/21-00:00)

اندیشه پاک

اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماست		مرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویش		خلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریم		تفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شد		خلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردن		که هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویش		از آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *

* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام) حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد # ابیات مرتبط با این شعر

672

670

670

مشاهده متن کامل

سعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)