| سوره 39 | سوره مبارکه الزمر | صفحه 463 |
|
| إِنَّا أَنْزَلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ لِلنَّاسِ بِالْحَقِّ ۖ فَمَنِ اهْتَدَىٰ فَلِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ ضَلَّ فَإِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيْهَا ۖ وَمَا أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِوَكِيلٍ (41) |
| ما اين کتابِ سراسر حق را براى مردم بر تو فرو فرستاديم; پس هر که بدان هدايت يابد به سود خود اوست ، و هر که گمراه گردد جز اين نيست که به زيان خود گمراه مى شود; و ] بدان که [ تو از جانب ما بر آنان وکيل نيستى تا رهنمودهاى اين کتاب را در دل هايشان وارد کنى . (41) |
| اللَّهُ يَتَوَفَّى الْأَنْفُسَ حِينَ مَوْتِهَا وَالَّتِي لَمْ تَمُتْ فِي مَنَامِهَا ۖ فَيُمْسِكُ الَّتِي قَضَىٰ عَلَيْهَا الْمَوْتَ وَيُرْسِلُ الْأُخْرَىٰ إِلَىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ (42) |
| خداست که جان مردم را هنگام مرگشان به تمام و کمال مى گيرد و جان کسانى را که نمرده اند ، در وقت خوابشان مى ستاند; پس آنهايى را که حکم مرگ بر آنان گذرانده است ، نگاه مى دارد و ديگران را تا سرآمدى معيّن به بدن ها باز مى فرستد . همانا در اين امر براى مردمى که مى انديشند نشانه هايى است بر اين که تدبير امور آدميان در اختيار خداست . (42) |
| أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ شُفَعَاءَ ۚ قُلْ أَوَلَوْ كَانُوا لَا يَمْلِكُونَ شَيْئًا وَلَا يَعْقِلُونَ (43) |
| بلکه آيا مشرکان جز خدا شفاعتگران و کارسازانى براى خود برگرفته اند . بگو : آيا بُت ها را شفاعتگر خود مى پنداريد ، هر چند آنها مالک چيزى نباشند و از عقل و شعور بى بهره باشند ؟ (43) |
| قُلْ لِلَّهِ الشَّفَاعَةُ جَمِيعًا ۖ لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (44) |
| بگو : شفاعت در کارها و تدبير امور ، همه از آنِ خداست ، چرا که تنها او مالک آسمان ها و زمين است و شما فقط به سوى او بازگردانده مى شويد . (44) |
| وَإِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَحْدَهُ اشْمَأَزَّتْ قُلُوبُ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ ۖ وَإِذَا ذُكِرَ الَّذِينَ مِنْ دُونِهِ إِذَا هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ (45) |
| و چون خدا به تنهايى ياد شود و نامى از معبودان اهل شرک به ميان نيايد ، دل هاى کسانى که آخرت را باور ندارند ، به تنگ مى آيد و مى رمد ، و چون کسانى که جز اويند ياد شوند ، ناگهان آنان شادمان مى گردند . (45) |
| قُلِ اللَّهُمَّ فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ عَالِمَ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ أَنْتَ تَحْكُمُ بَيْنَ عِبَادِكَ فِي مَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ (46) |
| بگو : خداوندا ، اى پديدآورنده آسمان ها و زمين ، اى داناى نهان و آشکار ، تو ميان بندگانت درباره آنچه بر سرش اختلاف دارند ، داورى خواهى کرد . (46) |
| وَلَوْ أَنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا وَمِثْلَهُ مَعَهُ لَافْتَدَوْا بِهِ مِنْ سُوءِ الْعَذَابِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۚ وَبَدَا لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مَا لَمْ يَكُونُوا يَحْتَسِبُونَ (47) |
| و اگر آنچه در زمين است و همانند آن که به آن ضميمه شود ، همه از آنِ کسانى باشد که با انکار آخرت به خود ستم نموده اند ، آن را براى رهايى خود از عذاب ناگوار روز قيامت خواهند داد . آن روز از جانب خدا براى آنان عذاب هايى پديدار مى شود که تصورش را نمى کردند . (47) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |