| سوره 21 | سوره مبارکه الانبياء | صفحه 325 |
|
| وَإِذَا رَآكَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَٰذَا الَّذِي يَذْكُرُ آلِهَتَكُمْ وَهُمْ بِذِكْرِ الرَّحْمَٰنِ هُمْ كَافِرُونَ (36) |
| و آنان که کافر شدند، چون تو را ببينند جز به مسخره ات نگيرند [و گويند:] آيا اين است آن کسى که معبودان شما را [به بدى ]ياد مى کند؟ در حالى که آنان خود ياد [خداى ]رحمان را منکرند. (36) |
| خُلِقَ الْإِنْسَانُ مِنْ عَجَلٍ ۚ سَأُرِيكُمْ آيَاتِي فَلَا تَسْتَعْجِلُونِ (37) |
| انسان [چنان است که گويى] از عجله آفريده شده است! به زودى آيات خود را به شما ارائه مى دهم، پس [عذاب را] به شتاب از من مخواهيد. (37) |
| وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (38) |
| و مى گويند: اگر راست مى گوييد اين وعده [عذاب] کى خواهد بود؟ (38) |
| لَوْ يَعْلَمُ الَّذِينَ كَفَرُوا حِينَ لَا يَكُفُّونَ عَنْ وُجُوهِهِمُ النَّارَ وَلَا عَنْ ظُهُورِهِمْ وَلَا هُمْ يُنْصَرُونَ (39) |
| اگر کسانى که کافر شدند خبر داشتند از وقتى که نمى توانند آتش را نه از چهره هاى خود و نه از پشتشان بازدارند و نه آنان حمايت مى شوند [عذاب را به شتاب نمى خواستند]. (39) |
| بَلْ تَأْتِيهِمْ بَغْتَةً فَتَبْهَتُهُمْ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ رَدَّهَا وَلَا هُمْ يُنْظَرُونَ (40) |
| [عذاب با اطلاع قبلى نمى آيد] بلکه ناگهان به آنان مى رسد و مبهوتشان مى کند، آن وقت نه توانِ بازگرداندن آن را دارند و نه [براى تأخير آن ]مهلت مى يابند. (40) |
| وَلَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِنْ قَبْلِكَ فَحَاقَ بِالَّذِينَ سَخِرُوا مِنْهُمْ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (41) |
| و همانا پيش از تو رسولانى [بسيار و عظيم الشأن ]مورد استهزا قرار گرفتند، پس عذابى که به استهزايش مى گرفتند بر سر مسخره کنندگانِ رسولان فرود آمد. (41) |
| قُلْ مَنْ يَكْلَؤُكُمْ بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ مِنَ الرَّحْمَٰنِ ۗ بَلْ هُمْ عَنْ ذِكْرِ رَبِّهِمْ مُعْرِضُونَ (42) |
| بگو: چه کسى شما را در شب و روز از [عذاب خداى ]رحمان حفظ مى کند؟ حقيقت اين است که آنان از ياد پروردگارشان رويگردانند. (42) |
| أَمْ لَهُمْ آلِهَةٌ تَمْنَعُهُمْ مِنْ دُونِنَا ۚ لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَ أَنْفُسِهِمْ وَلَا هُمْ مِنَّا يُصْحَبُونَ (43) |
| يا مگر معبودانى بجز ما دارند که ايشان را [از عذاب ]حفظ مى کنند؟! [آن معبودان] نه مى توانند خود را يارى کنند و نه از جانب ما حمايت مى شوند. (43) |
| بَلْ مَتَّعْنَا هَٰؤُلَاءِ وَآبَاءَهُمْ حَتَّىٰ طَالَ عَلَيْهِمُ الْعُمُرُ ۗ أَفَلَا يَرَوْنَ أَنَّا نَأْتِي الْأَرْضَ نَنْقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا ۚ أَفَهُمُ الْغَالِبُونَ (44) |
| بلکه اينان و پدرانشان را کامياب کرديم تا عمرشان بر آنان دراز شد; پس آيا نمى بينند که ما آهنگ زمين مى کنيم [و با هلاک کردن اقوام سرکش ]آن را از اطرافش مى کاهيم؟ آيا باز هم غلبه با آنان است؟ (44) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |