| سوره 5 | سوره مبارکه المائدة | صفحه 123 |
|
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّمَا الْخَمْرُ وَالْمَيْسِرُ وَالْأَنْصَابُ وَالْأَزْلَامُ رِجْسٌ مِنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (90) |
| اى کسانى که ايمان آورده‌ايد، شراب و قمار و بتها و تيرهاى قرعه پليدند [و] از عمل شيطانند. پس، از آنها دورى گزينيد، باشد که رستگار شويد. (90) |
| إِنَّمَا يُرِيدُ الشَّيْطَانُ أَنْ يُوقِعَ بَيْنَكُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ فِي الْخَمْرِ وَالْمَيْسِرِ وَيَصُدَّكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَعَنِ الصَّلَاةِ ۖ فَهَلْ أَنْتُمْ مُنْتَهُونَ (91) |
| همانا شيطان مى‌خواهد با شراب و قمار، ميان شما دشمنى و کينه ايجاد کند، و شما را از ياد خدا و از نماز باز دارد. پس آيا شما دست برمى‌داريد؟ (91) |
| وَأَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَاحْذَرُوا ۚ فَإِنْ تَوَلَّيْتُمْ فَاعْلَمُوا أَنَّمَا عَلَىٰ رَسُولِنَا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ (92) |
| و اطاعت خدا و اطاعت پيامبر کنيد و [از گناهان] برحذر باشيد، پس اگر روى گردانديد، بدانيد که بر عهده پيامبر ما، فقط رساندن [پيام] آشکار است. (92) |
| لَيْسَ عَلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جُنَاحٌ فِيمَا طَعِمُوا إِذَا مَا اتَّقَوْا وَآمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ ثُمَّ اتَّقَوْا وَآمَنُوا ثُمَّ اتَّقَوْا وَأَحْسَنُوا ۗ وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ (93) |
| بر کسانى که ايمان آورده و کارهاى شايسته کرده‌اند، گناهى در آنچه [قبلاً] خورده‌اند نيست، در صورتى که تقوا پيشه کنند و ايمان بياورند و کارهاى شايسته کنند؛ سپس تقوا پيشه کنند و ايمان بياورند؛ آنگاه تقوا پيشه کنند و احسان نمايند، و خدا نيکوکاران را دوست مى‌دارد. (93) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَيَبْلُوَنَّكُمُ اللَّهُ بِشَيْءٍ مِنَ الصَّيْدِ تَنَالُهُ أَيْدِيكُمْ وَرِمَاحُكُمْ لِيَعْلَمَ اللَّهُ مَنْ يَخَافُهُ بِالْغَيْبِ ۚ فَمَنِ اعْتَدَىٰ بَعْدَ ذَٰلِكَ فَلَهُ عَذَابٌ أَلِيمٌ (94) |
| اى کسانى که ايمان آورده‌ايد، خدا شما را به چيزى از شکار که در دسترس شما و نيزه‌هاى شما باشد خواهد آزمود، تا معلوم دارد چه کسى در نهان از او مى‌ترسد. پس هر کس بعد از آن تجاوز کند، براى او عذابى دردناک خواهد بود. (94) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَقْتُلُوا الصَّيْدَ وَأَنْتُمْ حُرُمٌ ۚ وَمَنْ قَتَلَهُ مِنْكُمْ مُتَعَمِّدًا فَجَزَاءٌ مِثْلُ مَا قَتَلَ مِنَ النَّعَمِ يَحْكُمُ بِهِ ذَوَا عَدْلٍ مِنْكُمْ هَدْيًا بَالِغَ الْكَعْبَةِ أَوْ كَفَّارَةٌ طَعَامُ مَسَاكِينَ أَوْ عَدْلُ ذَٰلِكَ صِيَامًا لِيَذُوقَ وَبَالَ أَمْرِهِ ۗ عَفَا اللَّهُ عَمَّا سَلَفَ ۚ وَمَنْ عَادَ فَيَنْتَقِمُ اللَّهُ مِنْهُ ۗ وَاللَّهُ عَزِيزٌ ذُو انْتِقَامٍ (95) |
| اى کسانى که ايمان آورده‌ايد، در حالى که محرميد شکار را مکشيد، و هر کس از شما عمداً آن را بکشد، بايد نظير آنچه کشته است از چهارپايان کفاره‌اى بدهد، که [نظير بودنِ] آن را دو تن عادل از ميان شما تصديق کنند، و به صورت قربانى به کعبه برسد. يا به کفاره [آن] مستمندان را خوراک بدهد، يا معادلش روزه بگيرد، تا سزاى زشتکارى خود را بچشد. خداوند از آنچه در گذشته واقع شده عفو کرده است، و[لى] هر کس تکرار کند خدا از او انتقام مى‌گيرد، و خداوند، توانا و صاحب‌انتقام است. (95) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |