| سوره 7 | سوره مبارکه الاعراف | صفحه 172 |
|
| وَإِذْ قَالَتْ أُمَّةٌ مِنْهُمْ لِمَ تَعِظُونَ قَوْمًا ۙ اللَّهُ مُهْلِكُهُمْ أَوْ مُعَذِّبُهُمْ عَذَابًا شَدِيدًا ۖ قَالُوا مَعْذِرَةً إِلَىٰ رَبِّكُمْ وَلَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ (164) |
| و آنگاه که گروهى از ايشان گفتند: «براى چه قومى را که خدا هلاک‌کننده ايشان است، يا آنان را به عذابى سخت عذاب خواهد کرد، پند مى‌دهيد؟» گفتند: «تا معذرتى پيش پروردگارتان باشد، و شايد که آنان پرهيزگارى کنند.» (164) |
| فَلَمَّا نَسُوا مَا ذُكِّرُوا بِهِ أَنْجَيْنَا الَّذِينَ يَنْهَوْنَ عَنِ السُّوءِ وَأَخَذْنَا الَّذِينَ ظَلَمُوا بِعَذَابٍ بَئِيسٍ بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ (165) |
| پس هنگامى که آنچه را بدان تذکر داده شده بودند، از ياد بردند، کسانى را که از [کارِ] بد باز مى‌داشتند نجات داديم؛ و کسانى را که ستم کردند، به سزاى آنکه نافرمانى مى‌کردند، به عذابى شديد گرفتار کرديم. (165) |
| فَلَمَّا عَتَوْا عَنْ مَا نُهُوا عَنْهُ قُلْنَا لَهُمْ كُونُوا قِرَدَةً خَاسِئِينَ (166) |
| و چون از آنچه از آن نهى شده بودند سرپيچى کردند، به آنان گفتيم: «بوزينگانى رانده‌شده باشيد.» (166) |
| وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكَ لَيَبْعَثَنَّ عَلَيْهِمْ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ مَنْ يَسُومُهُمْ سُوءَ الْعَذَابِ ۗ إِنَّ رَبَّكَ لَسَرِيعُ الْعِقَابِ ۖ وَإِنَّهُ لَغَفُورٌ رَحِيمٌ (167) |
| و [ياد کن] هنگامى را که پروردگارت اعلام داشت که تا روز قيامت بر آنان [=يهوديان] کسانى را خواهد گماشت که بديشان عذاب سخت بچشانند. آرى، پروردگار تو زودکيفر است و همو آمرزنده بسيار مهربان است. (167) |
| وَقَطَّعْنَاهُمْ فِي الْأَرْضِ أُمَمًا ۖ مِنْهُمُ الصَّالِحُونَ وَمِنْهُمْ دُونَ ذَٰلِكَ ۖ وَبَلَوْنَاهُمْ بِالْحَسَنَاتِ وَالسَّيِّئَاتِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (168) |
| و آنان را در زمين به صورت گروه‌هايى پراکنده ساختيم: برخى از آنان درستکارند و برخى از آنان جز اينند. و آنها را به خوشيها و ناخوشيها آزموديم، باشد که ايشان بازگردند. (168) |
| فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ وَرِثُوا الْكِتَابَ يَأْخُذُونَ عَرَضَ هَٰذَا الْأَدْنَىٰ وَيَقُولُونَ سَيُغْفَرُ لَنَا وَإِنْ يَأْتِهِمْ عَرَضٌ مِثْلُهُ يَأْخُذُوهُ ۚ أَلَمْ يُؤْخَذْ عَلَيْهِمْ مِيثَاقُ الْكِتَابِ أَنْ لَا يَقُولُوا عَلَى اللَّهِ إِلَّا الْحَقَّ وَدَرَسُوا مَا فِيهِ ۗ وَالدَّارُ الْآخِرَةُ خَيْرٌ لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ ۗ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (169) |
| آنگاه بعد از آنان، جانشينانى وارث کتاب [آسمانى] شدند که متاع اين دنياى پست را مى‌گيرند و مى‌گويند: «بخشيده خواهيم شد.» و اگر متاعى مانند آن به ايشان برسد [باز] آن را مى‌ستانند. آيا از آنان پيمان کتاب [آسمانى] گرفته نشده که جز به حق نسبت به خدا سخن نگويند، با اينکه آنچه را که در آن [کتاب] است آموخته‌اند؟ و سراى آخرت براى کسانى که پروا پيشه مى‌کنند بهتر است. آيا باز تعقّل نمى‌کنيد؟ (169) |
| وَالَّذِينَ يُمَسِّكُونَ بِالْكِتَابِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ إِنَّا لَا نُضِيعُ أَجْرَ الْمُصْلِحِينَ (170) |
| و کسانى که به کتاب [آسمانى] چنگ درمى‌زنند و نماز برپا داشته‌اند [بدانند که] ما اجر درستکاران را تباه نخواهيم کرد. (170) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |