| سوره 9 | سوره مبارکه التوبة | صفحه 195 |
|
| لَقَدِ ابْتَغَوُا الْفِتْنَةَ مِنْ قَبْلُ وَقَلَّبُوا لَكَ الْأُمُورَ حَتَّىٰ جَاءَ الْحَقُّ وَظَهَرَ أَمْرُ اللَّهِ وَهُمْ كَارِهُونَ (48) |
| در حقيقت، پيش از اين [نيز] در صدد فتنه‌جويى برآمدند و کارها را بر تو وارونه ساختند، تا حقّ آمد و امر خدا آشکار شد، در حالى که آنان ناخشنود بودند. (48) |
| وَمِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ ائْذَنْ لِي وَلَا تَفْتِنِّي ۚ أَلَا فِي الْفِتْنَةِ سَقَطُوا ۗ وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِيطَةٌ بِالْكَافِرِينَ (49) |
| و از آنان کسى است که مى‌گويد: «مرا [در ماندن] اجازه ده و به فتنه‌ام مينداز.» هش‌دار، که آنان خود به فتنه افتاده‌اند، و بى‌ترديد جهنم بر کافران احاطه دارد. (49) |
| إِنْ تُصِبْكَ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ ۖ وَإِنْ تُصِبْكَ مُصِيبَةٌ يَقُولُوا قَدْ أَخَذْنَا أَمْرَنَا مِنْ قَبْلُ وَيَتَوَلَّوْا وَهُمْ فَرِحُونَ (50) |
| اگر نيکى به تو رسد آنان را بدحال مى‌سازد، و اگر پيشامد ناگوارى به تو رسد مى‌گويند: «ما پيش از اين تصميم خود را گرفته‌ايم.» و شادمان روى بر مى‌تابند. (50) |
| قُلْ لَنْ يُصِيبَنَا إِلَّا مَا كَتَبَ اللَّهُ لَنَا هُوَ مَوْلَانَا ۚ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ (51) |
| بگو: «جز آنچه خدا براى ما مقرر داشته هرگز به ما نمى‌رسد. او سرپرست ماست، و مؤمنان بايد تنها بر خدا توکل کنند.» (51) |
| قُلْ هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنَا إِلَّا إِحْدَى الْحُسْنَيَيْنِ ۖ وَنَحْنُ نَتَرَبَّصُ بِكُمْ أَنْ يُصِيبَكُمُ اللَّهُ بِعَذَابٍ مِنْ عِنْدِهِ أَوْ بِأَيْدِينَا ۖ فَتَرَبَّصُوا إِنَّا مَعَكُمْ مُتَرَبِّصُونَ (52) |
| بگو: «آيا براى ما جز يکى از اين دو نيکى را انتظار مى‌بريد؟ در حالى که ما انتظار مى‌کشيم که خدا از جانب خود يا به دست ما عذابى به شما برساند. پس انتظار بکشيد که ما هم با شما در انتظاريم.» (52) |
| قُلْ أَنْفِقُوا طَوْعًا أَوْ كَرْهًا لَنْ يُتَقَبَّلَ مِنْكُمْ ۖ إِنَّكُمْ كُنْتُمْ قَوْمًا فَاسِقِينَ (53) |
| بگو: «چه به رغبت چه با بى‌ميلى انفاق کنيد، هرگز از شما پذيرفته نخواهد شد، چرا که شما گروهى فاسق بوده‌ايد.» (53) |
| وَمَا مَنَعَهُمْ أَنْ تُقْبَلَ مِنْهُمْ نَفَقَاتُهُمْ إِلَّا أَنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللَّهِ وَبِرَسُولِهِ وَلَا يَأْتُونَ الصَّلَاةَ إِلَّا وَهُمْ كُسَالَىٰ وَلَا يُنْفِقُونَ إِلَّا وَهُمْ كَارِهُونَ (54) |
| و هيچ چيز مانع پذيرفته شدن انفاقهاى آنان نشد جز اينکه به خدا و پيامبرش کفر ورزيدند، و جز با [حال] کسالت نماز به جا نمى‌آورند، و جز با کراهت انفاق نمى‌کنند. (54) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |