| سوره 9 | سوره مبارکه التوبة | صفحه 201 |
|
| رَضُوا بِأَنْ يَكُونُوا مَعَ الْخَوَالِفِ وَطُبِعَ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَفْقَهُونَ (87) |
| راضى شدند که با خانه‌نشينان باشند، و بر دلهايشان مُهر زده شده است، در نتيجه قدرت درک ندارند. (87) |
| لَٰكِنِ الرَّسُولُ وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ جَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ ۚ وَأُولَٰئِكَ لَهُمُ الْخَيْرَاتُ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (88) |
| ولى پيامبر و کسانى که با او ايمان آورده‌اند با مال و جانشان به جهاد برخاسته‌اند. و اينانند که همه خوبيها براى آنان است، اينان همان رستگارانند. (88) |
| أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (89) |
| خدا براى آنان باغهايى آماده کرده است که از زيرِ [درختان] آن نهرها روان است، و در آن جاودانه‌اند. اين همان رستگارىِ بزرگ است. (89) |
| وَجَاءَ الْمُعَذِّرُونَ مِنَ الْأَعْرَابِ لِيُؤْذَنَ لَهُمْ وَقَعَدَ الَّذِينَ كَذَبُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ ۚ سَيُصِيبُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (90) |
| و عذرخواهان باديه‌نشين [نزد تو] آمدند تا به آنان اجازه [ترک جهاد] داده شود. و کسانى که به خدا و فرستاده او دروغ گفتند نيز در خانه نشستند. به زودى کسانى از آنان را که کفر ورزيدند عذابى دردناک خواهد رسيد. (90) |
| لَيْسَ عَلَى الضُّعَفَاءِ وَلَا عَلَى الْمَرْضَىٰ وَلَا عَلَى الَّذِينَ لَا يَجِدُونَ مَا يُنْفِقُونَ حَرَجٌ إِذَا نَصَحُوا لِلَّهِ وَرَسُولِهِ ۚ مَا عَلَى الْمُحْسِنِينَ مِنْ سَبِيلٍ ۚ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ (91) |
| بر ناتوانان و بر بيماران و بر کسانى که چيزى نمى‌يابند [تا در راه جهاد ] خرج کنند -در صورتى که براى خدا و پيامبرش خيرخواهى نمايند- هيچ گناهى نيست، [و نيز] بر نيکوکاران ايرادى نيست، و خدا آمرزنده مهربان است. (91) |
| وَلَا عَلَى الَّذِينَ إِذَا مَا أَتَوْكَ لِتَحْمِلَهُمْ قُلْتَ لَا أَجِدُ مَا أَحْمِلُكُمْ عَلَيْهِ تَوَلَّوْا وَأَعْيُنُهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ حَزَنًا أَلَّا يَجِدُوا مَا يُنْفِقُونَ (92) |
| و [نيز] گناهى نيست بر کسانى که چون پيش تو آمدند تا سوارشان کنى [و] گفتى: «چيزى پيدا نمى‌کنم تا بر آن سوارتان کنم»، برگشتند، و در اثر اندوه، از چشمانشان اشک فرو مى‌ريخت که [چرا] چيزى نمى‌يابند تا [در راه جهاد] خرج کنند. (92) |
| ۞ إِنَّمَا السَّبِيلُ عَلَى الَّذِينَ يَسْتَأْذِنُونَكَ وَهُمْ أَغْنِيَاءُ ۚ رَضُوا بِأَنْ يَكُونُوا مَعَ الْخَوَالِفِ وَطَبَعَ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (93) |
| ايراد فقط بر کسانى است که با اينکه توانگرند از تو اجازه [ترک جهاد] مى‌خواهند. [و به اين] راضى شده‌اند که با خانه‌نشينان باشند، و خدا بر دلهايشان مُهر نهاد، در نتيجه آنان نمى‌فهمند. (93) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |