| سوره 9 | سوره مبارکه التوبة | صفحه 203 |
|
| وَالسَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهَاجِرِينَ وَالْأَنْصَارِ وَالَّذِينَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسَانٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ وَأَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي تَحْتَهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۚ ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (100) |
| و پيشگامان نخستين از مهاجران و انصار، و کسانى که با نيکوکارى از آنان پيروى کردند، خدا از ايشان خشنود و آنان [نيز] از او خشنودند، و براى آنان باغهايى آماده کرده که از زير [درختان] آن نهرها روان است. هميشه در آن جاودانه‌اند. اين است همان کاميابى بزرگ. (100) |
| وَمِمَّنْ حَوْلَكُمْ مِنَ الْأَعْرَابِ مُنَافِقُونَ ۖ وَمِنْ أَهْلِ الْمَدِينَةِ ۖ مَرَدُوا عَلَى النِّفَاقِ لَا تَعْلَمُهُمْ ۖ نَحْنُ نَعْلَمُهُمْ ۚ سَنُعَذِّبُهُمْ مَرَّتَيْنِ ثُمَّ يُرَدُّونَ إِلَىٰ عَذَابٍ عَظِيمٍ (101) |
| و برخى از باديه‌نشينانى که پيرامون شما هستند منافقند، و از ساکنان مدينه [نيز عده‌اى] بر نفاق خو گرفته‌اند. تو آنان را نمى‌شناسى، ما آنان را مى‌شناسيم. به زودى آنان را دو بار عذاب مى‌کنيم؛ سپس به عذابى بزرگ بازگردانيده مى‌شوند. (101) |
| وَآخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُوا عَمَلًا صَالِحًا وَآخَرَ سَيِّئًا عَسَى اللَّهُ أَنْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (102) |
| و ديگرانى هستند که به گناهان خود اعتراف کرده و کار شايسته را با [کارى] ديگر که بد است درآميخته‌اند. اميد است خدا توبه آنان را بپذيرد، که خدا آمرزنده مهربان است. (102) |
| خُذْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَتُزَكِّيهِمْ بِهَا وَصَلِّ عَلَيْهِمْ ۖ إِنَّ صَلَاتَكَ سَكَنٌ لَهُمْ ۗ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (103) |
| از اموال آنان صدقه‌اى بگير تا به وسيله آن پاک و پاکيزه‌شان سازى، و برايشان دعا کن، زيرا دعاى تو براى آنان آرامشى است، و خدا شنواى داناست. (103) |
| أَلَمْ يَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ هُوَ يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَيَأْخُذُ الصَّدَقَاتِ وَأَنَّ اللَّهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ (104) |
| آيا ندانسته‌اند که تنها خداست که از بندگانش توبه را مى‌پذيرد و صدقات را مى‌گيرد، و خداست که خود توبه‌پذير مهربان است؟ (104) |
| وَقُلِ اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ ۖ وَسَتُرَدُّونَ إِلَىٰ عَالِمِ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ فَيُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (105) |
| و بگو: «[هر کارى مى‌خواهيد] بکنيد، که به زودى خدا و پيامبر او و مؤمنان در کردار شما خواهند نگريست، و به زودى به سوى داناى نهان و آشکار بازگردانيده مى‌شويد؛ پس ما را به آنچه انجام مى‌داديد آگاه خواهد کرد.» (105) |
| وَآخَرُونَ مُرْجَوْنَ لِأَمْرِ اللَّهِ إِمَّا يُعَذِّبُهُمْ وَإِمَّا يَتُوبُ عَلَيْهِمْ ۗ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (106) |
| و عدّه‌اى ديگر [کارشان] موقوف به فرمان خداست: يا آنان را عذاب مى‌کند و يا توبه آنها را مى‌پذيرد، و خدا داناى سنجيده‌کار است. (106) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |