| سوره 13 | سوره مبارکه الرعد | صفحه 254 |
|
| ۞ مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ ۖ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۖ أُكُلُهَا دَائِمٌ وَظِلُّهَا ۚ تِلْكَ عُقْبَى الَّذِينَ اتَّقَوْا ۖ وَعُقْبَى الْكَافِرِينَ النَّارُ (35) |
| وصف بهشتى که به پرهيزگاران وعده داده شده [اين است که] از زير [درختان ] آن نهرها روان است. ميوه و سايه‌اش پايدار است. اين است فرجام کسانى که پرهيزگارى کرده‌اند و فرجام کافران آتش [دوزخ ]است. (35) |
| وَالَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَفْرَحُونَ بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ ۖ وَمِنَ الْأَحْزَابِ مَنْ يُنْكِرُ بَعْضَهُ ۚ قُلْ إِنَّمَا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللَّهَ وَلَا أُشْرِكَ بِهِ ۚ إِلَيْهِ أَدْعُو وَإِلَيْهِ مَآبِ (36) |
| و کسانى که به آنان کتاب [آسمانى] داده‌ايم، از آنچه به سوى تو نازل شده شاد مى‌شوند. و برخى از دسته‌ها کسانى هستند که بخشى از آن را انکار مى‌کنند. بگو: «جز اين نيست که من مأمورم خدا را بپرستم و به او شرک نورزم. به سوى او مى‌خوانم و بازگشتم به سوى اوست.» (36) |
| وَكَذَٰلِكَ أَنْزَلْنَاهُ حُكْمًا عَرَبِيًّا ۚ وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُمْ بَعْدَمَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ مَا لَكَ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا وَاقٍ (37) |
| و بدين سان آن [قرآن] را فرمانى روشن نازل کرديم، و اگر پس از دانشى که به تو رسيده [باز] از هوسهاى آنان پيروى کنى، در برابر خدا هيچ دوست و حمايتگرى نخواهى داشت. (37) |
| وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلًا مِنْ قَبْلِكَ وَجَعَلْنَا لَهُمْ أَزْوَاجًا وَذُرِّيَّةً ۚ وَمَا كَانَ لِرَسُولٍ أَنْ يَأْتِيَ بِآيَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ ۗ لِكُلِّ أَجَلٍ كِتَابٌ (38) |
| و قطعاً پيش از تو [نيز] رسولانى فرستاديم، و براى آنان زنان و فرزندانى قرار داديم. و هيچ پيامبرى را نرسد که جز به اذن خدا معجزه‌اى بياورد. براى هر زمانى کتابى است. (38) |
| يَمْحُو اللَّهُ مَا يَشَاءُ وَيُثْبِتُ ۖ وَعِنْدَهُ أُمُّ الْكِتَابِ (39) |
| خدا آنچه را بخواهد محو يا اثبات مى‌کند، و اصل کتاب نزد اوست. (39) |
| وَإِنْ مَا نُرِيَنَّكَ بَعْضَ الَّذِي نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّيَنَّكَ فَإِنَّمَا عَلَيْكَ الْبَلَاغُ وَعَلَيْنَا الْحِسَابُ (40) |
| و اگر پاره‌اى از آنچه را که به آنان وعده مى‌دهيم به تو بنمايانيم، يا تو را بميرانيم، جز اين نيست که بر تو رساندن [پيام] است و بر ما حساب [آنان]. (40) |
| أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا نَأْتِي الْأَرْضَ نَنْقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا ۚ وَاللَّهُ يَحْكُمُ لَا مُعَقِّبَ لِحُكْمِهِ ۚ وَهُوَ سَرِيعُ الْحِسَابِ (41) |
| آيا نديده‌اند که ما [همواره] مى‌آييم و از اطراف اين زمين مى‌کاهيم؟ و خداست که حکم مى‌کند. براى حکم او باز دارنده‌اى نيست، و او به سرعت حسابرسى مى‌کند. (41) |
| وَقَدْ مَكَرَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلِلَّهِ الْمَكْرُ جَمِيعًا ۖ يَعْلَمُ مَا تَكْسِبُ كُلُّ نَفْسٍ ۗ وَسَيَعْلَمُ الْكُفَّارُ لِمَنْ عُقْبَى الدَّارِ (42) |
| و به يقين، کسانى که پيش از آنان بودند نيرنگ کردند، ولى همه تدبيرها نزد خداست. آنچه را که هر کسى به دست مى‌آورد مى‌داند. و به زودى کافران بدانند که فرجام آن سراى از کيست. (42) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |