| سوره 14 | سوره مبارکه ابراهيم | صفحه 258 |
|
| أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ ۚ إِنْ يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ وَيَأْتِ بِخَلْقٍ جَدِيدٍ (19) |
| آيا در نيافته‌اى که خدا آسمانها و زمين را به حق آفريده؟ اگر بخواهد شما را مى‌برد و خلق تازه‌اى مى‌آورد، (19) |
| وَمَا ذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ بِعَزِيزٍ (20) |
| و اين [کار] بر خدا دشوار نيست. (20) |
| وَبَرَزُوا لِلَّهِ جَمِيعًا فَقَالَ الضُّعَفَاءُ لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا إِنَّا كُنَّا لَكُمْ تَبَعًا فَهَلْ أَنْتُمْ مُغْنُونَ عَنَّا مِنْ عَذَابِ اللَّهِ مِنْ شَيْءٍ ۚ قَالُوا لَوْ هَدَانَا اللَّهُ لَهَدَيْنَاكُمْ ۖ سَوَاءٌ عَلَيْنَا أَجَزِعْنَا أَمْ صَبَرْنَا مَا لَنَا مِنْ مَحِيصٍ (21) |
| و همگى در برابر خدا ظاهر مى‌شوند. پس ناتوانان به گردنکشان مى‌گويند: «ما پيروان شما بوديم. آيا چيزى از عذاب خدا را از ما دور مى‌کنيد؟» مى‌گويند: «اگر خدا ما را هدايت کرده بود، قطعاً شما را هدايت مى‌کرديم. چه بى‌تابى کنيم، چه صبر نماييم براى ما يکسان است. ما را راهِ گريزى نيست.» (21) |
| وَقَالَ الشَّيْطَانُ لَمَّا قُضِيَ الْأَمْرُ إِنَّ اللَّهَ وَعَدَكُمْ وَعْدَ الْحَقِّ وَوَعَدْتُكُمْ فَأَخْلَفْتُكُمْ ۖ وَمَا كَانَ لِيَ عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطَانٍ إِلَّا أَنْ دَعَوْتُكُمْ فَاسْتَجَبْتُمْ لِي ۖ فَلَا تَلُومُونِي وَلُومُوا أَنْفُسَكُمْ ۖ مَا أَنَا بِمُصْرِخِكُمْ وَمَا أَنْتُمْ بِمُصْرِخِيَّ ۖ إِنِّي كَفَرْتُ بِمَا أَشْرَكْتُمُونِ مِنْ قَبْلُ ۗ إِنَّ الظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (22) |
| و چون کار از کار گذشت [و داورى صورت گرفت] شيطان مى‌گويد: «در حقيقت، خدا به شما وعده داد وعده راست، و من به شما وعده دادم و با شما خلاف کردم، و مرا بر شما هيچ تسلطى نبود، جز اينکه شما را دعوت کردم و اجابتم نموديد. پس مرا ملامت نکنيد و خود را ملامت کنيد. من فريادرس شما نيستم و شما هم فريادرس من نيستيد. من به آنچه پيش از اين مرا [در کار خدا] شريک مى‌دانستيد کافرم». آرى! ستمکاران عذابى پردرد خواهند داشت. (22) |
| وَأُدْخِلَ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ ۖ تَحِيَّتُهُمْ فِيهَا سَلَامٌ (23) |
| و کسانى که ايمان آورده و کارهاى شايسته کرده‌اند به بهشتهايى درآورده مى‌شوند که از زير [درختان] آن جويبارها روان است که به اذن پروردگارشان در آنجا جاودانه به سر مى‌برند، و درودشان در آنجا سلام است. (23) |
| أَلَمْ تَرَ كَيْفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِي السَّمَاءِ (24) |
| آيا نديدى خدا چگونه مَثَل زده: سخنى پاک که مانند درختى پاک است که ريشه‌اش استوار و شاخه‌اش در آسمان است؟ (24) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |