| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 26 |
|
| وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا مَا أَنْزَلَ اللَّهُ قَالُوا بَلْ نَتَّبِعُ مَا أَلْفَيْنَا عَلَيْهِ آبَاءَنَا ۗ أَوَلَوْ كَانَ آبَاؤُهُمْ لَا يَعْقِلُونَ شَيْئًا وَلَا يَهْتَدُونَ (170) |
| و چون به آنان گفته شود: «از آنچه خدا نازل کرده است پيروى کنيد»؛ مى‌گويند: «نه، بلکه از چيزى که پدران خود را بر آن يافته‌ايم، پيروى مى‌کنيم.» آيا هر چند پدرانشان چيزى را درک نمى‌کرده و به راه صواب نمى‌رفته‌اند [باز هم در خور پيروى هستند]؟ (170) |
| وَمَثَلُ الَّذِينَ كَفَرُوا كَمَثَلِ الَّذِي يَنْعِقُ بِمَا لَا يَسْمَعُ إِلَّا دُعَاءً وَنِدَاءً ۚ صُمٌّ بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لَا يَعْقِلُونَ (171) |
| و مَثَل [دعوت‌کننده] کافران چون مَثَل کسى است که حيوانى را که جز صدا و ندايى [مبهم، چيزى] نمى‌شنود بانگ مى‌زند. [آرى،] کرند، لالند، کورند. [و] درنمى‌يابند. (171) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُلُوا مِنْ طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ وَاشْكُرُوا لِلَّهِ إِنْ كُنْتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ (172) |
| اى کسانى که ايمان آورده‌ايد، از نعمتهاى پاکيزه‌اى که روزى شما کرده‌ايم، بخوريد و اگر تنها او را مى‌پرستيد خدا را شکر کنيد. (172) |
| إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةَ وَالدَّمَ وَلَحْمَ الْخِنْزِيرِ وَمَا أُهِلَّ بِهِ لِغَيْرِ اللَّهِ ۖ فَمَنِ اضْطُرَّ غَيْرَ بَاغٍ وَلَا عَادٍ فَلَا إِثْمَ عَلَيْهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (173) |
| [خداوند،] تنها مردار و خون و گوشت خوک و آنچه را که [هنگام سر بريدن] نام غير خدا بر آن برده شده، بر شما حرام گردانيده است. [ولى] کسى که [براى حفظ جان خود به خوردن آنها] ناچار شود، در صورتى که ستمگر و متجاوز نباشد بر او گناهى نيست، زيرا خدا آمرزنده و مهربان است. (173) |
| إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ الْكِتَابِ وَيَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَنًا قَلِيلًا ۙ أُولَٰئِكَ مَا يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ إِلَّا النَّارَ وَلَا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَلَا يُزَكِّيهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (174) |
| کسانى که آنچه را خداوند از کتاب نازل کرده، پنهان مى‌دارند و بدان بهاى ناچيزى به دست مى‌آورند، آنان جز آتش در شکمهاى خويش فرو نبرند. و خدا روز قيامت با ايشان سخن نخواهد گفت، و پاکشان نخواهد کرد، و عذابى دردناک خواهند داشت. (174) |
| أُولَٰئِكَ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الضَّلَالَةَ بِالْهُدَىٰ وَالْعَذَابَ بِالْمَغْفِرَةِ ۚ فَمَا أَصْبَرَهُمْ عَلَى النَّارِ (175) |
| آنان همان کسانى هستند که گمراهى را به [بهاى] هدايت، و عذاب را به [ازاى] آمرزش خريدند، پس به راستى چه اندازه بايد بر آتش شکيبا باشند! (175) |
| ذَٰلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ نَزَّلَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ ۗ وَإِنَّ الَّذِينَ اخْتَلَفُوا فِي الْكِتَابِ لَفِي شِقَاقٍ بَعِيدٍ (176) |
| چرا که خداوند کتاب [تورات] را به حق نازل کرده است، و کسانى که در باره کتاب [خدا] با يکديگر به اختلاف پرداختند، در ستيزه‌اى دور و درازند. (176) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |