| سوره 22 | سوره مبارکه الحج | صفحه 336 |
|
| حُنَفَاءَ لِلَّهِ غَيْرَ مُشْرِكِينَ بِهِ ۚ وَمَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَكَأَنَّمَا خَرَّ مِنَ السَّمَاءِ فَتَخْطَفُهُ الطَّيْرُ أَوْ تَهْوِي بِهِ الرِّيحُ فِي مَكَانٍ سَحِيقٍ (31) |
| در حالى که گروندگان خالص به خدا باشيد؛ نه شريک‌گيرندگان [براى] او! و هر کس به خدا شرک ورزد چنان است که گويى از آسمان فرو افتاده و مرغان [شکارى] او را ربوده‌اند يا باد او را به جايى دور افکنده است. (31) |
| ذَٰلِكَ وَمَنْ يُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ (32) |
| اين است [فرايض خدا] و هر کس شعاير خدا را بزرگ دارد در حقيقت، آن [حاکى] از پاکى دلهاست. (32) |
| لَكُمْ فِيهَا مَنَافِعُ إِلَىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى ثُمَّ مَحِلُّهَا إِلَى الْبَيْتِ الْعَتِيقِ (33) |
| براى شما در آن [دامها] تا مدتى معين سودهايى است، سپس جايگاه [قربانى‌کردن آنها و ساير فرايض] در خانه کهن [=کعبه] است. (33) |
| وَلِكُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنَا مَنْسَكًا لِيَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَىٰ مَا رَزَقَهُمْ مِنْ بَهِيمَةِ الْأَنْعَامِ ۗ فَإِلَٰهُكُمْ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ فَلَهُ أَسْلِمُوا ۗ وَبَشِّرِ الْمُخْبِتِينَ (34) |
| و براى هر امتى مناسکى قرار داديم، تا نام خدا را بر دامهاى زبان‌بسته‌اى که روزى آنها گردانيده ياد کنند. پس [بدانيد که] خداى شما خدايى يگانه است، پس به [فرمان] او گردن نهيد. و فروتنان را بشارت ده. (34) |
| الَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَالصَّابِرِينَ عَلَىٰ مَا أَصَابَهُمْ وَالْمُقِيمِي الصَّلَاةِ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ (35) |
| همانان که چون [نام] خدا ياد شود، دلهايشان خشيت يابد و [آنان که] بر هر چه برسرشان آيد صبر پيشه‌گانند و برپا دارندگان نمازند، و از آنچه روزيشان داده‌ايم انفاق مى‌کنند. (35) |
| وَالْبُدْنَ جَعَلْنَاهَا لَكُمْ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ لَكُمْ فِيهَا خَيْرٌ ۖ فَاذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهَا صَوَافَّ ۖ فَإِذَا وَجَبَتْ جُنُوبُهَا فَكُلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْقَانِعَ وَالْمُعْتَرَّ ۚ كَذَٰلِكَ سَخَّرْنَاهَا لَكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (36) |
| و شتران فربه را براى شما از [جمله] شعاير خدا قرار داديم: در آنها براى شما خير است. پس نام خدا را بر آنها -در حالى که برپاى ايستاده‌اند- ببَريد و چون به پهلو درغلتيدند از آنها بخوريد و به تنگدست [سائل] و به بينوا[ى غير سائل ]بخورانيد. اين گونه آنها را براى شما رام کرديم، اميد که شکرگزار باشيد. (36) |
| لَنْ يَنَالَ اللَّهَ لُحُومُهَا وَلَا دِمَاؤُهَا وَلَٰكِنْ يَنَالُهُ التَّقْوَىٰ مِنْكُمْ ۚ كَذَٰلِكَ سَخَّرَهَا لَكُمْ لِتُكَبِّرُوا اللَّهَ عَلَىٰ مَا هَدَاكُمْ ۗ وَبَشِّرِ الْمُحْسِنِينَ (37) |
| هرگز [نه] گوشتهاى آنها و نه خونهايشان به خدا نخواهد رسيد، ولى [اين] تقواى شماست که به او مى‌رسد. اين گونه [خداوند] آنها را براى شما رام کرد، تا خدا را به پاس آنکه شما را هدايت نموده به بزرگى ياد کنيد، و نيکوکاران را مژده ده. (37) |
| ۞ إِنَّ اللَّهَ يُدَافِعُ عَنِ الَّذِينَ آمَنُوا ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ كُلَّ خَوَّانٍ كَفُورٍ (38) |
| قطعاً خداوند از کسانى که ايمان آورده‌اند دفاع مى‌کند، زيرا خدا هيچ خيانتکار ناسپاسى را دوست ندارد. (38) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |