| سوره 23 | سوره مبارکه المؤمنون | صفحه 344 |
|
| فَإِذَا اسْتَوَيْتَ أَنْتَ وَمَنْ مَعَكَ عَلَى الْفُلْكِ فَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي نَجَّانَا مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (28) |
| و چون تو با آنان که همراه تواند بر کشتى نشستى بگو: «ستايش خدايى را که ما را از [چنگ] گروه ظالمان رهانيد.» (28) |
| وَقُلْ رَبِّ أَنْزِلْنِي مُنْزَلًا مُبَارَكًا وَأَنْتَ خَيْرُ الْمُنْزِلِينَ (29) |
| و بگو: «پروردگارا، مرا در جايى پربرکت فرود آور [که] تو نيکترين مهمان‌نوازانى.» (29) |
| إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ وَإِنْ كُنَّا لَمُبْتَلِينَ (30) |
| در حقيقت، در اين [ماجرا] عبرتهايى است، و قطعاً ما آزمايش‌کننده بوديم. (30) |
| ثُمَّ أَنْشَأْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ قَرْنًا آخَرِينَ (31) |
| سپس، بعد از آنان نسل[هايى] ديگر پديد آورديم. (31) |
| فَأَرْسَلْنَا فِيهِمْ رَسُولًا مِنْهُمْ أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَٰهٍ غَيْرُهُ ۖ أَفَلَا تَتَّقُونَ (32) |
| و در ميانشان پيامبرى از خودشان روانه کرديم که: خدا را بپرستيد. جز او براى شما معبودى نيست. آيا سرِ پرهيزگارى نداريد؟ (32) |
| وَقَالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِهِ الَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِلِقَاءِ الْآخِرَةِ وَأَتْرَفْنَاهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا مَا هَٰذَا إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يَأْكُلُ مِمَّا تَأْكُلُونَ مِنْهُ وَيَشْرَبُ مِمَّا تَشْرَبُونَ (33) |
| و اشراف قومش که کافر شده، و ديدار آخرت را دروغ پنداشته بودند، و در زندگى دنيا آنان را مرفّه ساخته بوديم گفتند: «اين [مرد] جز بشرى چون شما نيست: از آنچه مى‌خوريد، مى‌خورد؛ و از آنچه مى‌نوشيد، مى‌نوشد. (33) |
| وَلَئِنْ أَطَعْتُمْ بَشَرًا مِثْلَكُمْ إِنَّكُمْ إِذًا لَخَاسِرُونَ (34) |
| و اگر بشرى مثل خودتان را اطاعت کنيد در آن صورت قطعاً زيانکار خواهيد بود. (34) |
| أَيَعِدُكُمْ أَنَّكُمْ إِذَا مِتُّمْ وَكُنْتُمْ تُرَابًا وَعِظَامًا أَنَّكُمْ مُخْرَجُونَ (35) |
| آيا به شما وعده مى‌دهد که وقتى مُرديد و خاک و استخوان شديد [باز] شما [از گور زنده] بيرون آورده مى‌شويد؟ (35) |
| ۞ هَيْهَاتَ هَيْهَاتَ لِمَا تُوعَدُونَ (36) |
| وه، چه دور است آنچه که وعده داده مى‌شويد. (36) |
| إِنْ هِيَ إِلَّا حَيَاتُنَا الدُّنْيَا نَمُوتُ وَنَحْيَا وَمَا نَحْنُ بِمَبْعُوثِينَ (37) |
| جز اين زندگانى دنياى ما چيزى نيست. مى‌ميريم و زندگى مى‌کنيم و ديگر برانگيخته نخواهيم شد. (37) |
| إِنْ هُوَ إِلَّا رَجُلٌ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا وَمَا نَحْنُ لَهُ بِمُؤْمِنِينَ (38) |
| او جز مردى که بر خدا دروغ مى‌بندد نيست، و ما به او اعتقاد نداريم.» (38) |
| قَالَ رَبِّ انْصُرْنِي بِمَا كَذَّبُونِ (39) |
| گفت: «پروردگارا، از آن روى که مرا دروغزن خواندند ياريم کن.» (39) |
| قَالَ عَمَّا قَلِيلٍ لَيُصْبِحُنَّ نَادِمِينَ (40) |
| فرمود: «به زودى سخت پشيمان خواهند شد.» (40) |
| فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ بِالْحَقِّ فَجَعَلْنَاهُمْ غُثَاءً ۚ فَبُعْدًا لِلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (41) |
| پس فرياد [مرگبار] آنان را به حقّ فرو گرفت، و آنها را [چون] خاشاکى که بر آب افتد، گردانيديم. دور باد [از رحمت خدا] گروه ستمکاران. (41) |
| ثُمَّ أَنْشَأْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ قُرُونًا آخَرِينَ (42) |
| آنگاه پس از آنان نسلهاى ديگرى پديد آورديم. (42) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |