سوره 23 | سوره مبارکه المؤمنون | صفحه 346 |
|
وَالَّذِينَ يُؤْتُونَ مَا آتَوْا وَقُلُوبُهُمْ وَجِلَةٌ أَنَّهُمْ إِلَىٰ رَبِّهِمْ رَاجِعُونَ (60) |
و کسانى که آنچه را دادند [در راه خدا] مىدهند، در حالى که دلهايشان ترسان است [و مىدانند] که به سوى پروردگارشان بازخواهند گشت، (60) |
أُولَٰئِكَ يُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَهُمْ لَهَا سَابِقُونَ (61) |
آنانند که در کارهاى نيک شتاب مىورزند و آنانند که در انجام آنها سبقت مىجويند. (61) |
وَلَا نُكَلِّفُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا ۖ وَلَدَيْنَا كِتَابٌ يَنْطِقُ بِالْحَقِّ ۚ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ (62) |
و هيچ کس را جز به قدر توانش تکليف نمىکنيم، و نزد ما کتابى است که به حق سخن مىگويد و آنان مورد ستم قرار نخواهند گرفت. (62) |
بَلْ قُلُوبُهُمْ فِي غَمْرَةٍ مِنْ هَٰذَا وَلَهُمْ أَعْمَالٌ مِنْ دُونِ ذَٰلِكَ هُمْ لَهَا عَامِلُونَ (63) |
[نه،] بلکه دلهاى آنان از اين [حقيقت] در غفلت است، و آنان غير از اين [گناهان] کردارهايى [ديگر] دارند که به انجام آن مبادرت مىورزند. (63) |
حَتَّىٰ إِذَا أَخَذْنَا مُتْرَفِيهِمْ بِالْعَذَابِ إِذَا هُمْ يَجْأَرُونَ (64) |
تا وقتى خوشگذرانانِ آنها را به عذاب گرفتار ساختيم، بناگاه به زارى درمىآيند. (64) |
لَا تَجْأَرُوا الْيَوْمَ ۖ إِنَّكُمْ مِنَّا لَا تُنْصَرُونَ (65) |
امروز زارى مکنيد که قطعاً شما از جانب ما يارى نخواهيد شد. (65) |
قَدْ كَانَتْ آيَاتِي تُتْلَىٰ عَلَيْكُمْ فَكُنْتُمْ عَلَىٰ أَعْقَابِكُمْ تَنْكِصُونَ (66) |
در حقيقت، آيات من بر شما خوانده مىشد و شما بوديد که همواره به قهقرا مىرفتيد. (66) |
مُسْتَكْبِرِينَ بِهِ سَامِرًا تَهْجُرُونَ (67) |
در حالى که از [پذيرفتن] آن تکبّر مىورزيديد و شب هنگام [در محافل خود] بدگويى مىکرديد. (67) |
أَفَلَمْ يَدَّبَّرُوا الْقَوْلَ أَمْ جَاءَهُمْ مَا لَمْ يَأْتِ آبَاءَهُمُ الْأَوَّلِينَ (68) |
آيا در [عظمت] اين سخن نينديشيدهاند، يا چيزى براى آنان آمده که براى پدران پيشين آنها نيامده است؟ (68) |
أَمْ لَمْ يَعْرِفُوا رَسُولَهُمْ فَهُمْ لَهُ مُنْكِرُونَ (69) |
يا پيامبر خود را [درست] نشناخته و [لذا] به انکار او پرداختهاند؟ (69) |
أَمْ يَقُولُونَ بِهِ جِنَّةٌ ۚ بَلْ جَاءَهُمْ بِالْحَقِّ وَأَكْثَرُهُمْ لِلْحَقِّ كَارِهُونَ (70) |
يا مىگويند او جنونى دارد؟ [نه،] بلکه [او] حق را براى ايشان آورده و[لى] بيشترشان حقيقت را خوش ندارند. (70) |
وَلَوِ اتَّبَعَ الْحَقُّ أَهْوَاءَهُمْ لَفَسَدَتِ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ وَمَنْ فِيهِنَّ ۚ بَلْ أَتَيْنَاهُمْ بِذِكْرِهِمْ فَهُمْ عَنْ ذِكْرِهِمْ مُعْرِضُونَ (71) |
و اگر حق از هوسهاى آنها پيروى مىکرد، قطعاً آسمانها و زمين و هر که در آنهاست تباه مىشد. [نه!] بلکه يادنامهشان را به آنان دادهايم، ولى آنها از [پيروى] يادنامه خود رويگردانند. (71) |
أَمْ تَسْأَلُهُمْ خَرْجًا فَخَرَاجُ رَبِّكَ خَيْرٌ ۖ وَهُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ (72) |
يا از ايشان مزدى مطالبه مىکنى؟ و مزد پروردگارت بهتر است، و اوست که بهترين روزىدهندگان است. (72) |
وَإِنَّكَ لَتَدْعُوهُمْ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ (73) |
و در حقيقت، اين تويى که جدّاً آنها را به راه راست مىخوانى. (73) |
وَإِنَّ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ عَنِ الصِّرَاطِ لَنَاكِبُونَ (74) |
و به راستى کسانى که به آخرت ايمان ندارند، از راه [درست] سخت منحرفند. (74) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |