| سوره 25 | سوره مبارکه الفرقان | صفحه 361 |
|
| إِذَا رَأَتْهُمْ مِنْ مَكَانٍ بَعِيدٍ سَمِعُوا لَهَا تَغَيُّظًا وَزَفِيرًا (12) |
| چون [دوزخ] از فاصله‌اى دور، آنان را ببيند، خشم و خروشى از آن مى‌شنوند. (12) |
| وَإِذَا أُلْقُوا مِنْهَا مَكَانًا ضَيِّقًا مُقَرَّنِينَ دَعَوْا هُنَالِكَ ثُبُورًا (13) |
| و چون آنان را در تنگنايى از آن به زنجير کشيده بيندازند، آنجاست که مرگ [خود] را مى‌خواهند. (13) |
| لَا تَدْعُوا الْيَوْمَ ثُبُورًا وَاحِدًا وَادْعُوا ثُبُورًا كَثِيرًا (14) |
| «امروز يک بار هلاک [خود] را مخواهيد و بسيار هلاک [خود] را بخواهيد.» (14) |
| قُلْ أَذَٰلِكَ خَيْرٌ أَمْ جَنَّةُ الْخُلْدِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ ۚ كَانَتْ لَهُمْ جَزَاءً وَمَصِيرًا (15) |
| بگو: «آيا اين [عقوبت] بهتر است يا بهشت جاويدان که به پرهيزگاران وعده داده شده است که پاداش و سرانجام آنان است؟» (15) |
| لَهُمْ فِيهَا مَا يَشَاءُونَ خَالِدِينَ ۚ كَانَ عَلَىٰ رَبِّكَ وَعْدًا مَسْئُولًا (16) |
| جاودانه هر چه بخواهند در آنجا دارند. پروردگار تو مسؤول [تحقق] اين وعده است. (16) |
| وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ وَمَا يَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَيَقُولُ أَأَنْتُمْ أَضْلَلْتُمْ عِبَادِي هَٰؤُلَاءِ أَمْ هُمْ ضَلُّوا السَّبِيلَ (17) |
| و روزى که آنان را با آنچه به جاى خدا مى‌پرستند، محشور مى‌کند، پس مى‌فرمايد: «آيا شما اين بندگان مرا به بيراهه کشانديد يا خود گمراه شدند؟» (17) |
| قَالُوا سُبْحَانَكَ مَا كَانَ يَنْبَغِي لَنَا أَنْ نَتَّخِذَ مِنْ دُونِكَ مِنْ أَوْلِيَاءَ وَلَٰكِنْ مَتَّعْتَهُمْ وَآبَاءَهُمْ حَتَّىٰ نَسُوا الذِّكْرَ وَكَانُوا قَوْمًا بُورًا (18) |
| مى‌گويند: «منزهى تو، ما را نسزد که جز تو دوستى براى خود بگيريم، ولى تو آنان و پدرانشان را برخوردار کردى تا [آنجا که] ياد [تو] را فراموش کردند و گروهى هلاک‌شده، بودند.» (18) |
| فَقَدْ كَذَّبُوكُمْ بِمَا تَقُولُونَ فَمَا تَسْتَطِيعُونَ صَرْفًا وَلَا نَصْرًا ۚ وَمَنْ يَظْلِمْ مِنْكُمْ نُذِقْهُ عَذَابًا كَبِيرًا (19) |
| قطعاً [خدايانتان] در آنچه مى‌گفتيد، شما را تکذيب کردند؛ در نتيجه نه مى‌توانيد [عذاب را از خود] دفع کنيد و نه [خود را] يارى نماييد و هر کس از شما شرک ورزد عذابى سهمگين به او مى‌چشانيم. (19) |
| وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ مِنَ الْمُرْسَلِينَ إِلَّا إِنَّهُمْ لَيَأْكُلُونَ الطَّعَامَ وَيَمْشُونَ فِي الْأَسْوَاقِ ۗ وَجَعَلْنَا بَعْضَكُمْ لِبَعْضٍ فِتْنَةً أَتَصْبِرُونَ ۗ وَكَانَ رَبُّكَ بَصِيرًا (20) |
| و پيش از تو پيامبران [خود] را نفرستاديم جز اينکه آنان [نيز] غذا مى‌خوردند و در بازارها راه مى‌رفتند، و برخى از شما را براى برخى ديگر [وسيله] آزمايش قرار داديم. آيا شکيبايى مى‌کنيد؟ و پروردگار تو همواره بيناست. (20) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |