| سوره 36 | سوره مبارکه يس | صفحه 445 |
|
| أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا خَلَقْنَا لَهُمْ مِمَّا عَمِلَتْ أَيْدِينَا أَنْعَامًا فَهُمْ لَهَا مَالِكُونَ (71) |
| آيا نديده‌اند که ما به قدرت خويش براى ايشان چهارپايانى آفريده‌ايم تا آنان مالک آنها باشند؟ (71) |
| وَذَلَّلْنَاهَا لَهُمْ فَمِنْهَا رَكُوبُهُمْ وَمِنْهَا يَأْكُلُونَ (72) |
| و آنها را براى ايشان رام گردانيديم. از برخى‌شان سوارى مى‌گيرند و از بعضى مى‌خورند. (72) |
| وَلَهُمْ فِيهَا مَنَافِعُ وَمَشَارِبُ ۖ أَفَلَا يَشْكُرُونَ (73) |
| و از آنها سودها و نوشيدنيها دارند. پس چرا شکرگزار نيستيد؟ (73) |
| وَاتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لَعَلَّهُمْ يُنْصَرُونَ (74) |
| و غير از خدا[ى يگانه] خدايانى به پرستش گرفتند، تا مگر يارى شوند. (74) |
| لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَهُمْ وَهُمْ لَهُمْ جُنْدٌ مُحْضَرُونَ (75) |
| [ولى بتان] نمى‌توانند آنان را يارى کنند و آنانند که براى [بتان] چون سپاهى احضار شده‌اند. (75) |
| فَلَا يَحْزُنْكَ قَوْلُهُمْ ۘ إِنَّا نَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعْلِنُونَ (76) |
| پس، گفتار آنان تو را غمگين نگرداند که ما آنچه را پنهان و آنچه را آشکار مى‌کنند، مى‌دانيم. (76) |
| أَوَلَمْ يَرَ الْإِنْسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِيمٌ مُبِينٌ (77) |
| مگر آدمى ندانسته است که ما او را از نطفه‌اى آفريده‌ايم، پس بناگاه وى ستيزه‌جويى آشکار شده است. (77) |
| وَضَرَبَ لَنَا مَثَلًا وَنَسِيَ خَلْقَهُ ۖ قَالَ مَنْ يُحْيِي الْعِظَامَ وَهِيَ رَمِيمٌ (78) |
| و براى ما مَثَلى آورد و آفرينش خود را فراموش کرد؛ گفت: «چه کسى اين استخوانها را که چنين پوسيده است زندگى مى‌بخشد؟» (78) |
| قُلْ يُحْيِيهَا الَّذِي أَنْشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ ۖ وَهُوَ بِكُلِّ خَلْقٍ عَلِيمٌ (79) |
| بگو: «همان کسى که نخستين‌بار آن را پديد آورد و اوست که به هر [گونه] آفرينشى داناست.» (79) |
| الَّذِي جَعَلَ لَكُمْ مِنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَارًا فَإِذَا أَنْتُمْ مِنْهُ تُوقِدُونَ (80) |
| همو که برايتان در درخت سبزفام اخگر نهاد که از آن [چون نيازتان افتد] آتش مى‌افروزيد. (80) |
| أَوَلَيْسَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَنْ يَخْلُقَ مِثْلَهُمْ ۚ بَلَىٰ وَهُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِيمُ (81) |
| آيا کسى که آسمانها و زمين را آفريده توانا نيست که [باز] مانند آنها را بيافريند؟ آرى، اوست آفريننده دانا. (81) |
| إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَيْئًا أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ (82) |
| چون به چيزى اراده فرمايد، کارش اين بس که مى‌گويد: «باش»؛ پس [بى‌درنگ] موجود مى‌شود. (82) |
| فَسُبْحَانَ الَّذِي بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (83) |
| پس [شکوهمند و] پاک است آن کسى که ملکوت هر چيزى در دست اوست، و به سوى اوست که بازگردانيده مى‌شويد. (83) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |