| سوره 38 | سوره مبارکه ص | صفحه 457 |
|
| وَقَالُوا مَا لَنَا لَا نَرَىٰ رِجَالًا كُنَّا نَعُدُّهُمْ مِنَ الْأَشْرَارِ (62) |
| و مى‌گويند: «ما را چه شده است که مردانى را که ما آنان را از [زمره] اشرار مى‌شمرديم نمى‌بينيم؟ (62) |
| أَتَّخَذْنَاهُمْ سِخْرِيًّا أَمْ زَاغَتْ عَنْهُمُ الْأَبْصَارُ (63) |
| آيا آنان را [در دنيا] به ريشخند مى‌گرفتيم يا چشمها[ى ما] بر آنها نمى‌افتد؟» (63) |
| إِنَّ ذَٰلِكَ لَحَقٌّ تَخَاصُمُ أَهْلِ النَّارِ (64) |
| اين مجادله اهل آتش قطعاً راست است. (64) |
| قُلْ إِنَّمَا أَنَا مُنْذِرٌ ۖ وَمَا مِنْ إِلَٰهٍ إِلَّا اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ (65) |
| بگو: «من فقط هشداردهنده‌اى هستم، و جز خداى يگانه قهار معبودى ديگر نيست. (65) |
| رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الْعَزِيزُ الْغَفَّارُ (66) |
| پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است، همان شکست‌ناپذير آمرزنده. (66) |
| قُلْ هُوَ نَبَأٌ عَظِيمٌ (67) |
| بگو: «اين خبرى بزرگ است، (67) |
| أَنْتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ (68) |
| [که] شما از آن روى برمى‌تابيد. (68) |
| مَا كَانَ لِيَ مِنْ عِلْمٍ بِالْمَلَإِ الْأَعْلَىٰ إِذْ يَخْتَصِمُونَ (69) |
| مرا در باره ملاء اعلى هيچ دانشى نبود آنگاه که مجادله مى‌کردند. (69) |
| إِنْ يُوحَىٰ إِلَيَّ إِلَّا أَنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُبِينٌ (70) |
| به من هيچ [چيز] وحى نمى‌شود، جز اينکه من هشداردهنده‌اى آشکارم. (70) |
| إِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي خَالِقٌ بَشَرًا مِنْ طِينٍ (71) |
| آنگاه که پروردگارت به فرشتگان گفت: «من بشرى را از گِل خواهم آفريد. (71) |
| فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِينَ (72) |
| پس چون او را [کاملاً] درست کردم و از روح خويش در آن دميدم، سجده‌کنان براى او [به خاک] بيفتيد.» (72) |
| فَسَجَدَ الْمَلَائِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ (73) |
| پس همه فرشتگان يکسره سجده کردند. (73) |
| إِلَّا إِبْلِيسَ اسْتَكْبَرَ وَكَانَ مِنَ الْكَافِرِينَ (74) |
| مگر ابليس [که] تکبر نمود و از کافران شد. (74) |
| قَالَ يَا إِبْلِيسُ مَا مَنَعَكَ أَنْ تَسْجُدَ لِمَا خَلَقْتُ بِيَدَيَّ ۖ أَسْتَكْبَرْتَ أَمْ كُنْتَ مِنَ الْعَالِينَ (75) |
| فرمود: «اى ابليس، چه چيز تو را مانع شد که براى چيزى که به دستان قدرت خويش خلق کردم سجده آورى؟ آيا تکبر نمودى يا از [جمله] برترى‌جويانى؟» (75) |
| قَالَ أَنَا خَيْرٌ مِنْهُ ۖ خَلَقْتَنِي مِنْ نَارٍ وَخَلَقْتَهُ مِنْ طِينٍ (76) |
| گفت: «من از او بهترم؛ مرا از آتش آفريده‌اى و او را از گِل آفريده‌اى.» (76) |
| قَالَ فَاخْرُجْ مِنْهَا فَإِنَّكَ رَجِيمٌ (77) |
| فرمود: «پس، از آن [مقام] بيرون شو، که تو رانده‌اى. (77) |
| وَإِنَّ عَلَيْكَ لَعْنَتِي إِلَىٰ يَوْمِ الدِّينِ (78) |
| و تا روز جزا لعنت من بر تو باد.» (78) |
| قَالَ رَبِّ فَأَنْظِرْنِي إِلَىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ (79) |
| گفت: «پروردگارا، پس مرا تا روزى که برانگيخته مى‌شوند مهلت ده.» (79) |
| قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنْظَرِينَ (80) |
| فرمود: «در حقيقت، تو از مهلت‌يافتگانى، (80) |
| إِلَىٰ يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ (81) |
| تا روز معين معلوم.» (81) |
| قَالَ فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ (82) |
| [شيطان] گفت: «پس به عزّت تو سوگند که همگى را جداً از راه به در مى‌برم، (82) |
| إِلَّا عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ (83) |
| مگر آن بندگان پاکدل تو را.» (83) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |