| سوره 40 | سوره مبارکه غافر | صفحه 475 |
|
| هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ ثُمَّ يُخْرِجُكُمْ طِفْلًا ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّكُمْ ثُمَّ لِتَكُونُوا شُيُوخًا ۚ وَمِنْكُمْ مَنْ يُتَوَفَّىٰ مِنْ قَبْلُ ۖ وَلِتَبْلُغُوا أَجَلًا مُسَمًّى وَلَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (67) |
| او همان کسى است که شما را از خاکى آفريد، سپس از نطفه‌اى، آنگاه از علقه‌اى، و بعد شما را [به صورت] کودکى برمى‌آورد، تا به کمال قوّت خود برسيد و تا سالمند شويد، و از ميان شما کسى است که مرگ پيش‌رس مى‌يابد، و تا [بالاخره] به مدتى که مقرّر است برسيد، و اميد که در انديشه فرو رويد. (67) |
| هُوَ الَّذِي يُحْيِي وَيُمِيتُ ۖ فَإِذَا قَضَىٰ أَمْرًا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ (68) |
| او همان کسى است که زنده مى‌کند و مى‌ميراند، و چون به کارى حکم کند، همين قدر به آن مى‌گويد: «باش.» بى‌درنگ موجود مى‌شود. (68) |
| أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِ اللَّهِ أَنَّىٰ يُصْرَفُونَ (69) |
| آيا کسانى را که در [ابطال] آيات خدا مجادله مى‌کنند نديده‌اى [که] تا کجا [از حقيقت] انحراف حاصل کرده‌اند؟ (69) |
| الَّذِينَ كَذَّبُوا بِالْكِتَابِ وَبِمَا أَرْسَلْنَا بِهِ رُسُلَنَا ۖ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ (70) |
| کسانى که کتاب [خدا] و آنچه را که فرستادگان خود را بدان گسيل داشته‌ايم تکذيب کرده‌اند، به زودى خواهند دانست؛ (70) |
| إِذِ الْأَغْلَالُ فِي أَعْنَاقِهِمْ وَالسَّلَاسِلُ يُسْحَبُونَ (71) |
| هنگامى که غلها در گردنهايشان [افتاده] و [با] زنجيرها کشانيده مى‌شوند، (71) |
| فِي الْحَمِيمِ ثُمَّ فِي النَّارِ يُسْجَرُونَ (72) |
| در ميان جوشاب. [و] آنگاه در آتش برافروخته مى‌شوند. (72) |
| ثُمَّ قِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنْتُمْ تُشْرِكُونَ (73) |
| آنگاه به آنان گفته مى‌شود: «آنچه را در برابر خدا [با او] شريک مى‌ساختيد کجايند؟» (73) |
| مِنْ دُونِ اللَّهِ ۖ قَالُوا ضَلُّوا عَنَّا بَلْ لَمْ نَكُنْ نَدْعُو مِنْ قَبْلُ شَيْئًا ۚ كَذَٰلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ الْكَافِرِينَ (74) |
| مى‌گويند: «گمشان کرديم، بلکه پيشتر [هم] ما چيزى را نمى‌خوانديم.» اين گونه خدا کافران را بى‌راه مى‌گذارد. (74) |
| ذَٰلِكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَفْرَحُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَبِمَا كُنْتُمْ تَمْرَحُونَ (75) |
| اين [عقوبت] به سبب آن است که در زمين به ناروا شادى و سرمستى مى‌کرديد و بدان سبب است که [سخت به خود] مى‌نازيديد. (75) |
| ادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا ۖ فَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَكَبِّرِينَ (76) |
| از درهاى دوزخ درآييد، در آن جاودان [بمانيد]. چه بد است جاى سرکشان. (76) |
| فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ ۚ فَإِمَّا نُرِيَنَّكَ بَعْضَ الَّذِي نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّيَنَّكَ فَإِلَيْنَا يُرْجَعُونَ (77) |
| پس صبر کن که وعده خدا راست است. پس -چه پاره‌اى از آنچه را که به آنان وعده داده‌ايم، به تو بنمايانيم، چه تو را از دنيا ببريم- [در هر صورت آنان] به سوى ما بازگردانيده مى‌شوند. (77) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |