| سوره 47 | سوره مبارکه محمد | صفحه 508 |
|
| إِنَّ اللَّهَ يُدْخِلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۖ وَالَّذِينَ كَفَرُوا يَتَمَتَّعُونَ وَيَأْكُلُونَ كَمَا تَأْكُلُ الْأَنْعَامُ وَالنَّارُ مَثْوًى لَهُمْ (12) |
| خدا کسانى را که ايمان آورده و کارهاى شايسته کرده‌اند، در باغهايى که از زير [درختان] آنها نهرها روان است درمى‌آورد، و [حال آنکه] کسانى که کافر شده‌اند، [در ظاهر] بهره مى‌برند و همان گونه که چارپايان مى‌خورند، مى‌خورند، و[لى ]جايگاه آنها آتش است. (12) |
| وَكَأَيِّنْ مِنْ قَرْيَةٍ هِيَ أَشَدُّ قُوَّةً مِنْ قَرْيَتِكَ الَّتِي أَخْرَجَتْكَ أَهْلَكْنَاهُمْ فَلَا نَاصِرَ لَهُمْ (13) |
| و بسا شهرها که نيرومندتر از آن شهرى بود که تو را [از خود] بيرون راند، که ما هلاکشان کرديم و براى آنها يار [و ياورى] نبود. (13) |
| أَفَمَنْ كَانَ عَلَىٰ بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ كَمَنْ زُيِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ (14) |
| آيا کسى که بر حجتى از جانب پروردگار خويش است، چون کسى است که بدى کردارش براى او زيبا جلوه داده شده و هوسهاى خود را پيروى کرده‌اند؟ (14) |
| مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ ۖ فِيهَا أَنْهَارٌ مِنْ مَاءٍ غَيْرِ آسِنٍ وَأَنْهَارٌ مِنْ لَبَنٍ لَمْ يَتَغَيَّرْ طَعْمُهُ وَأَنْهَارٌ مِنْ خَمْرٍ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِينَ وَأَنْهَارٌ مِنْ عَسَلٍ مُصَفًّى ۖ وَلَهُمْ فِيهَا مِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ وَمَغْفِرَةٌ مِنْ رَبِّهِمْ ۖ كَمَنْ هُوَ خَالِدٌ فِي النَّارِ وَسُقُوا مَاءً حَمِيمًا فَقَطَّعَ أَمْعَاءَهُمْ (15) |
| مَثَل بهشتى که به پرهيزگاران وعده داده شده [چون باغى است که] در آن نهرهايى است از آبى که [رنگ و بو و طعمش] برنگشته؛ و جويهايى از شيرى که مزه‌اش دگرگون نشود؛ و رودهايى از باده‌اى که براى نوشندگان لذتى است؛ و جويبارهايى از انگبين ناب. و در آنجا از هر گونه ميوه براى آنان [فراهم] است و [از همه بالاتر] آمرزش پروردگار آنهاست. [آيا چنين کسى در چنين باغى دل‌انگيز] مانند کسى است که جاودانه در آتش است و آبى جوشان به خوردشان داده مى‌شود [تا] روده‌هايشان را از هم فرو پاشد؟ (15) |
| وَمِنْهُمْ مَنْ يَسْتَمِعُ إِلَيْكَ حَتَّىٰ إِذَا خَرَجُوا مِنْ عِنْدِكَ قَالُوا لِلَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ مَاذَا قَالَ آنِفًا ۚ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ طَبَعَ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ (16) |
| و از ميان [منافقان] کسانى‌اند که [در ظاهر] به [سخنان] تو گوش مى‌دهند، ولى چون از نزد تو بيرون مى‌روند، به دانش يافتگان مى‌گويند: «هم اکنون چه گفت؟» اينان همانانند که خدا بر دلهايشان مهر نهاده است و از هوسهاى خود پيروى کرده‌اند. (16) |
| وَالَّذِينَ اهْتَدَوْا زَادَهُمْ هُدًى وَآتَاهُمْ تَقْوَاهُمْ (17) |
| و[لى] آنان که به هدايت گراييدند [خدا] آنان را هر چه بيشتر هدايت بخشيد و [توفيق] پرهيزگارى‌شان داد. (17) |
| فَهَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا السَّاعَةَ أَنْ تَأْتِيَهُمْ بَغْتَةً ۖ فَقَدْ جَاءَ أَشْرَاطُهَا ۚ فَأَنَّىٰ لَهُمْ إِذَا جَاءَتْهُمْ ذِكْرَاهُمْ (18) |
| آيا [کافران] جز اين انتظار مى‌برند که رستاخيز به ناگاه بر آنان فرا رسد؟ و علامات آن اينک پديد آمده است. پس اگر [رستاخيز] بر آنان دررسد، ديگر کجا جاى اندرزشان است؟ (18) |
| فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا اللَّهُ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ۗ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مُتَقَلَّبَكُمْ وَمَثْوَاكُمْ (19) |
| پس بدان که هيچ معبودى جز خدا نيست؛ و براى گناه خويش آمرزش جوى؛ و براى مردان و زنان با ايمان [طلب مغفرت کن]؛ و خداست که فرجام و م‌آل [هر يک از] شما را مى‌داند. (19) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |