| سوره 59 | سوره مبارکه الحشر | صفحه 548 |
|
| فَكَانَ عَاقِبَتَهُمَا أَنَّهُمَا فِي النَّارِ خَالِدَيْنِ فِيهَا ۚ وَذَٰلِكَ جَزَاءُ الظَّالِمِينَ (17) |
| و فرجام هردوشان آن است که هر دو در آتش، جاويد مى‌مانند؛ و سزاى ستمگران اين است. (17) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ (18) |
| اى کسانى که ايمان آورده‌ايد، از خدا پروا داريد؛ و هر کسى بايد بنگرد که براى فردا[ى خود] از پيش چه فرستاده است؛ و [باز] از خدا بترسيد. در حقيقت، خدا به آنچه مى‌کنيد آگاه است. (18) |
| وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْسَاهُمْ أَنْفُسَهُمْ ۚ أُولَٰئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ (19) |
| و چون کسانى مباشيد که خدا را فراموش کردند و او [نيز] آنان را دچار خودفراموشى کرد؛ آنان همان نافرمانانند. (19) |
| لَا يَسْتَوِي أَصْحَابُ النَّارِ وَأَصْحَابُ الْجَنَّةِ ۚ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمُ الْفَائِزُونَ (20) |
| دوزخيان با بهشتيان يکسان نيستند؛ بهشتيانند که کاميابانند. (20) |
| لَوْ أَنْزَلْنَا هَٰذَا الْقُرْآنَ عَلَىٰ جَبَلٍ لَرَأَيْتَهُ خَاشِعًا مُتَصَدِّعًا مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ ۚ وَتِلْكَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ (21) |
| اگر اين قرآن را بر کوهى فرومى‌فرستاديم، يقيناً آن [کوه] را از بيم خدا فروتن [و] از هم‌پاشيده مى‌ديدى. و اين مَثَلها را براى مردم مى‌زنيم، باشد که آنان بينديشند. (21) |
| هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ ۖ هُوَ الرَّحْمَٰنُ الرَّحِيمُ (22) |
| اوست خدايى که غير از او معبودى نيست، داننده غيب و آشکار است، اوست رحمتگر مهربان. (22) |
| هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ ۚ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ (23) |
| اوست خدايى که جز او معبودى نيست، همان فرمانرواى پاک سلامت[بخش، و] مؤمن [به حقيقت حقه خود که] نگهبان، عزيز، جبّار [و] متکبّر [است]. پاک است خدا از آنچه [با او] شريک مى‌گردانند. (23) |
| هُوَ اللَّهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ ۖ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ ۚ يُسَبِّحُ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (24) |
| اوست خداى خالق نوساز صورتگر [که] بهترين نامها [و صفات] از آنِ اوست. آنچه در آسمانها و زمين است [جمله] تسبيح او مى‌گويند و او عزيز حکيم است. (24) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |