| سوره 70 | سوره مبارکه المعارج | صفحه 571 |
|
| يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُمْ مِدْرَارًا (11) |
| [تا] بر شما از آسمان باران پى در پى فرستد. (11) |
| وَيُمْدِدْكُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَيَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَيَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهَارًا (12) |
| و شما را به اموال و پسران، يارى کند، و برايتان باغها قرار دهد و نهرها براى شما پديد آورد. (12) |
| مَا لَكُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا (13) |
| شما را چه شده است که از شکوه خدا بيم نداريد؟ (13) |
| وَقَدْ خَلَقَكُمْ أَطْوَارًا (14) |
| و حال آنکه شما را مرحله به مرحله خلق کرده است. (14) |
| أَلَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا (15) |
| مگر ملاحظه نکرده‌ايد که چگونه خدا هفت آسمان را تُوبرتُو آفريده است؟ (15) |
| وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا (16) |
| و ماه را در ميان آنها روشنايى‌بخش گردانيد و خورشيد را [چون] چراغى قرار داد. (16) |
| وَاللَّهُ أَنْبَتَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا (17) |
| و خدا[ست که] شما را [مانند] گياهى از زمين رويانيد؛ (17) |
| ثُمَّ يُعِيدُكُمْ فِيهَا وَيُخْرِجُكُمْ إِخْرَاجًا (18) |
| سپس شما را در آن بازمى‌گرداند و بيرون مى‌آورد بيرون‌آوردنى [عجيب]! (18) |
| وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا (19) |
| و خدا زمين را براى شما فرشى [گسترده] ساخت، (19) |
| لِتَسْلُكُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا (20) |
| تا در راههاى فراخ آن برويد.» (20) |
| قَالَ نُوحٌ رَبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِي وَاتَّبَعُوا مَنْ لَمْ يَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلَّا خَسَارًا (21) |
| نوح گفت: «پروردگارا، آنان نافرمانى من کردند و کسى را پيروى نمودند که مال و فرزندش جز بر زيان وى نيفزود. (21) |
| وَمَكَرُوا مَكْرًا كُبَّارًا (22) |
| و دست به نيرنگى بس بزرگ زدند. (22) |
| وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا يَغُوثَ وَيَعُوقَ وَنَسْرًا (23) |
| و گفتند: زنهار، خدايان خود را رها مکنيد، و نه «وَدّ» را واگذاريد و نه «سُواع» و نه «يَغُوث» و نه «يَعُوق» و نه «نَسْر» را. (23) |
| وَقَدْ أَضَلُّوا كَثِيرًا ۖ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا ضَلَالًا (24) |
| و بسيارى را گمراه کرده‌اند. [بار خدايا،] جز بر گمراهى ستمکاران ميفزاى.» (24) |
| مِمَّا خَطِيئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ يَجِدُوا لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْصَارًا (25) |
| [تا] به سبب گناهانشان غرقه گشتند و [پس از مرگ] در آتشى درآورده شدند و براى خود، در برابر خدا يارانى نيافتند. (25) |
| وَقَالَ نُوحٌ رَبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكَافِرِينَ دَيَّارًا (26) |
| و نوح گفت: «پروردگارا، هيچ کس از کافران را بر روى زمين مگذار، (26) |
| إِنَّكَ إِنْ تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبَادَكَ وَلَا يَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا كَفَّارًا (27) |
| چرا که اگر تو آنان را باقى گذارى، بندگانت را گمراه مى‌کنند و جز پليدکار ناسپاس نزايند. (27) |
| رَبِّ اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِمَنْ دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا تَبَارًا (28) |
| پروردگارا، بر من و پدر و مادرم و هر مؤمنى که در سرايم درآيد، و بر مردان و زنان با ايمان ببخشاى، و جز بر هلاکت ستمگران ميفزاى.» (28) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |