| سوره 3 | سوره مبارکه آلعمران | صفحه 75 |
|
| وَإِذْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثَاقَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ لَتُبَيِّنُنَّهُ لِلنَّاسِ وَلَا تَكْتُمُونَهُ فَنَبَذُوهُ وَرَاءَ ظُهُورِهِمْ وَاشْتَرَوْا بِهِ ثَمَنًا قَلِيلًا ۖ فَبِئْسَ مَا يَشْتَرُونَ (187) |
| و [ياد کن] هنگامى را که خداوند از کسانى که به آنان کتاب داده شده، پيمان گرفت که حتماً بايد آن را [به وضوح] براى مردم بيان نماييد و کتمانش مکنيد. پس، آن [عهد] را پشت سر خود انداختند و در برابر آن، بهايى ناچيز به دست آوردند، و چه بد معامله‌اى کردند. (187) |
| لَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ يَفْرَحُونَ بِمَا أَتَوْا وَيُحِبُّونَ أَنْ يُحْمَدُوا بِمَا لَمْ يَفْعَلُوا فَلَا تَحْسَبَنَّهُمْ بِمَفَازَةٍ مِنَ الْعَذَابِ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (188) |
| البته گمان مبر کسانى که بدانچه کرده‌اند شادمانى مى‌کنند و دوست دارند به آنچه نکرده‌اند مورد ستايش قرار گيرند، قطعاً گمان مبر که براى آنان نجاتى از عذاب است، [که] عذابى دردناک خواهند داشت. (188) |
| وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَاللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (189) |
| و فرمانروايى آسمانها و زمين از آنِ خداست، و خداوند بر هر چيزى تواناست. (189) |
| إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ لَآيَاتٍ لِأُولِي الْأَلْبَابِ (190) |
| مسلماً در آفرينش آسمانها و زمين، و در پى يکديگر آمدن شب و روز، براى خردمندان نشانه‌هايى [قانع کننده] است. (190) |
| الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِيَامًا وَقُعُودًا وَعَلَىٰ جُنُوبِهِمْ وَيَتَفَكَّرُونَ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَٰذَا بَاطِلًا سُبْحَانَكَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ (191) |
| همانان که خدا را [در همه احوال] ايستاده و نشسته، و به پهلو آرميده ياد مى‌کنند، و در آفرينش آسمانها و زمين مى‌انديشند [که:] پروردگارا، اينها را بيهوده نيافريده‌اى؛ منزهى تو! پس ما را از عذاب آتش دوزخ در امان بدار. (191) |
| رَبَّنَا إِنَّكَ مَنْ تُدْخِلِ النَّارَ فَقَدْ أَخْزَيْتَهُ ۖ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنْصَارٍ (192) |
| پروردگارا، هر که را تو در آتش درآورى، يقيناً رسوايش کرده‌اى، و براى ستمکاران ياورانى نيست. (192) |
| رَبَّنَا إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِيًا يُنَادِي لِلْإِيمَانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّكُمْ فَآمَنَّا ۚ رَبَّنَا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَكَفِّرْ عَنَّا سَيِّئَاتِنَا وَتَوَفَّنَا مَعَ الْأَبْرَارِ (193) |
| پروردگارا، ما شنيديم که دعوتگرى به ايمان فرا مى‌خواند که: «به پروردگار خود ايمان آوريد»، پس ايمان آورديم. پروردگارا، گناهان ما را بيامرز، و بديهاى ما را بزداى و ما را در زمره نيکان بميران. (193) |
| رَبَّنَا وَآتِنَا مَا وَعَدْتَنَا عَلَىٰ رُسُلِكَ وَلَا تُخْزِنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ إِنَّكَ لَا تُخْلِفُ الْمِيعَادَ (194) |
| پروردگارا، و آنچه را که به وسيله فرستادگانت به ما وعده داده‌اى به ما عطا کن، و ما را روز رستاخيز رسوا مگردان، زيرا تو وعده‌ات را خلاف نمى‌کنى. (194) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |