سوره 4 | سوره مبارکه النساء | صفحه 101 |
|
الَّذِينَ يَتَرَبَّصُونَ بِكُمْ فَإِنْ كَانَ لَكُمْ فَتْحٌ مِنَ اللَّهِ قَالُوا أَلَمْ نَكُنْ مَعَكُمْ وَإِنْ كَانَ لِلْكَافِرِينَ نَصِيبٌ قَالُوا أَلَمْ نَسْتَحْوِذْ عَلَيْكُمْ وَنَمْنَعْكُمْ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ۚ فَاللَّهُ يَحْكُمُ بَيْنَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ وَلَنْ يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا (141) |
همانان که نسبت به شما انتظار مى برند; پس اگر از جانب خدا براى شما فتحى حاصل شد مى گويند: آيا ما با شما نبوديم؟ و اگر براى کافران [از فتح ]نصيبى بود [به آنان] مى گويند: آيا ما بر شما تسلّط نداشتيم و شما را از گزند مؤمنان حفظ نکرديم؟ پس خدا روز قيامت ميان شما حکم خواهد کرد، و خدا هرگز براى کافران به زيان مؤمنان راهى قرار نداده است. (141) |
إِنَّ الْمُنَافِقِينَ يُخَادِعُونَ اللَّهَ وَهُوَ خَادِعُهُمْ وَإِذَا قَامُوا إِلَى الصَّلَاةِ قَامُوا كُسَالَىٰ يُرَاءُونَ النَّاسَ وَلَا يَذْكُرُونَ اللَّهَ إِلَّا قَلِيلًا (142) |
همانا منافقان مى خواهند خدا را فريب دهند در حالى که او فريب دهنده آنان است، و چون به نماز برخيزند با ملالت برمى خيزند. براى مردم خودنمايى مى کنند و خدا را جز اندکى که ياد نمى کنند. (142) |
مُذَبْذَبِينَ بَيْنَ ذَٰلِكَ لَا إِلَىٰ هَٰؤُلَاءِ وَلَا إِلَىٰ هَٰؤُلَاءِ ۚ وَمَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ سَبِيلًا (143) |
در اين ميان دو دلند، نه به اين گروه [تمايل دارند ]و نه به آن گروه; و هر که را خدا گمراه کند هرگز براى او راهى نخواهى يافت. (143) |
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ ۚ أَتُرِيدُونَ أَنْ تَجْعَلُوا لِلَّهِ عَلَيْكُمْ سُلْطَانًا مُبِينًا (144) |
اى کسانى که ايمان آورده ايد! کافران را بجاى مؤمنان دوستان خود نگيريد، آيا مى خواهيد در پيشگاه خدا حجتى آشکار بر ضدّ خود قرار دهيد؟ (144) |
إِنَّ الْمُنَافِقِينَ فِي الدَّرْكِ الْأَسْفَلِ مِنَ النَّارِ وَلَنْ تَجِدَ لَهُمْ نَصِيرًا (145) |
همانا منافقان در پايين ترين طبقه آتش خواهند بود، و هرگز براى آنان ياورى نخواهى يافت، (145) |
إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا وَأَصْلَحُوا وَاعْتَصَمُوا بِاللَّهِ وَأَخْلَصُوا دِينَهُمْ لِلَّهِ فَأُولَٰئِكَ مَعَ الْمُؤْمِنِينَ ۖ وَسَوْفَ يُؤْتِ اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ أَجْرًا عَظِيمًا (146) |
مگر کسانى که توبه کنند و به صلاح آينده و به خدا تمسّک جويند و طاعت خود را براى خدا خالص کنند که اينان با مؤمنان خواهند بود، و به زودى خدا به مؤمنان اجرى بزرگ خواهد داد. (146) |
مَا يَفْعَلُ اللَّهُ بِعَذَابِكُمْ إِنْ شَكَرْتُمْ وَآمَنْتُمْ ۚ وَكَانَ اللَّهُ شَاكِرًا عَلِيمًا (147) |
اگر شکر کنيد و ايمان بياوريد خدا را با عذاب شما چه کار؟ و خدا سپاسگزار و داناست. (147) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |