سوره 5 | سوره مبارکه المائدة | صفحه 117 |
|
۞ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْيَهُودَ وَالنَّصَارَىٰ أَوْلِيَاءَ ۘ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ ۚ وَمَنْ يَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (51) |
اى کسانى که ايمان آورده ايد! يهود و نصارى را دوست خود نگيريد، آنان بعضى شان دوست بعضى ديگرند و هر کس از شما آنان را دوست خود گيرد حتماً او از آنان خواهد بود. همانا خدا مردم ستمکار را هدايت نمى کند. (51) |
فَتَرَى الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ يُسَارِعُونَ فِيهِمْ يَقُولُونَ نَخْشَىٰ أَنْ تُصِيبَنَا دَائِرَةٌ ۚ فَعَسَى اللَّهُ أَنْ يَأْتِيَ بِالْفَتْحِ أَوْ أَمْرٍ مِنْ عِنْدِهِ فَيُصْبِحُوا عَلَىٰ مَا أَسَرُّوا فِي أَنْفُسِهِمْ نَادِمِينَ (52) |
پس مى بينى کسانى که در دلهايشان مرضى است در دوستى با آنان شتاب مى کنند، مى گويند: مى ترسيم حادثه اى به ما برسد [و نياز به يارى آنان باشد ]ولى اميد است خدا فتح يا امرى را از نزد خود [به نفع مؤمنان ]پيش آورد آنگاه آنان بر آنچه در ضمير خود پنهان مى کردند پشيمان گردند. (52) |
وَيَقُولُ الَّذِينَ آمَنُوا أَهَٰؤُلَاءِ الَّذِينَ أَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ ۙ إِنَّهُمْ لَمَعَكُمْ ۚ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فَأَصْبَحُوا خَاسِرِينَ (53) |
و کسانى که ايمان آورده اند [با تعجّب ]مى گويند: آيا اينان همان کسانى هستند که با تأکيد به خدا قسم مى خوردند که حتماً با شما هستند؟ اعمالشان تباه شد و زيانکار گشتند. (53) |
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَنْ يَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَنْ دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ ۚ ذَٰلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشَاءُ ۚ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ (54) |
اى کسانى که ايمان آورده ايد! هر کس از شما از دين خود برگردد [زيانى به خدا نمى رسد، زيرا] به زودى خدا مردمى را مى آورد که آنان را دوست مى دارد و آنان نيز او را دوست مى دارند. در برابر مؤمنان نرم اند و در برابر کافران سرسخت. در راه خدا جهاد مى کنند و از ملامت هيچ ملامتگرى بيم ندارند. اين فضل خداست که آن را به هر که بخواهد مى دهد. و خدا گشايشمند و داناست. (54) |
إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ (55) |
جز اين نيست که ولّى شما خدا و رسول او و کسانى هستند که ايمان آورده اند، همانان که نماز را برپا مى دارند و در حالى که راکع هستند زکات مى دهند. (55) |
وَمَنْ يَتَوَلَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا فَإِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغَالِبُونَ (56) |
و هر کس خدا و رسول او و مؤمنان را دوست خود گيرد [از حزب خداست و ]قطعاً تنها حزب خدا پيروزند. (56) |
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَكُمْ هُزُوًا وَلَعِبًا مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَالْكُفَّارَ أَوْلِيَاءَ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ (57) |
اى کسانى که ايمان آورده ايد! کسانى را که دين شما را به استهزا و بازيچه گرفته اند، چه آنان که پيش از شما کتاب به آنها داده شده و چه کافران، دوست خود نگيريد. و اگر ايمان داريد از خدا پروا کنيد. (57) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |