| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 136 |
|
| وَمَا عَلَى الَّذِينَ يَتَّقُونَ مِنْ حِسَابِهِمْ مِنْ شَيْءٍ وَلَٰكِنْ ذِكْرَىٰ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ (69) |
| و هيچ چيزى از حساب استهزاکنندگان بر کسانى که تقوا دارند نيست ولى يادآورى [بر عهده آنان ]هست، باشد که [از استهزا ]بپرهيزند. (69) |
| وَذَرِ الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَعِبًا وَلَهْوًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا ۚ وَذَكِّرْ بِهِ أَنْ تُبْسَلَ نَفْسٌ بِمَا كَسَبَتْ لَيْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ وَإِنْ تَعْدِلْ كُلَّ عَدْلٍ لَا يُؤْخَذْ مِنْهَا ۗ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ أُبْسِلُوا بِمَا كَسَبُوا ۖ لَهُمْ شَرَابٌ مِنْ حَمِيمٍ وَعَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْفُرُونَ (70) |
| و آنان را که دين خود را بازيچه و سرگرمى گرفته اند و زندگى دنيا فريبشان داده است رها کن و به وسيله قرآن [به مردم ]تذکّر بده، مبادا کسى به سبب آنچه مرتکب شده است [در قيامت ]به هلاکت بيفتد در حالى که جزا خدا هيچ ياور و شفاعتگرى نداشته باشد و اگر هر فديه اى بدهد از او قبول نشود. اينانند کسانى که به سبب آنچه مرتکب شده اند به هلاکت افتاده اند. براى آنان به سبب اينکه کفر مىورزيدند نوشابه اى از آب داغ و عذابى دردآور خواهد بود. (70) |
| قُلْ أَنَدْعُو مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَنْفَعُنَا وَلَا يَضُرُّنَا وَنُرَدُّ عَلَىٰ أَعْقَابِنَا بَعْدَ إِذْ هَدَانَا اللَّهُ كَالَّذِي اسْتَهْوَتْهُ الشَّيَاطِينُ فِي الْأَرْضِ حَيْرَانَ لَهُ أَصْحَابٌ يَدْعُونَهُ إِلَى الْهُدَى ائْتِنَا ۗ قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدَىٰ ۖ وَأُمِرْنَا لِنُسْلِمَ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ (71) |
| بگو: آيا غير خدا چيزى را بخوانيم که نه سودى به ما مى رساند و نه زيانى، و [آيا ]بعد از آنکه خدا ما را هدايت کرده است عقبگرد کنيم؟ مانند کسى که شياطين در زمين او را از راه به دربرده اند و حيران مانده است در حاليکه يارانى دارد که او را به سوى هدايت مى خوانند [و مى گويند: ]به سوى ما بيا. بگو: هدايت خداست که هدايت [واقعى ]است. و به ما امر شده است که تسليم خداوندگار جهانيان باشيم. (71) |
| وَأَنْ أَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَاتَّقُوهُ ۚ وَهُوَ الَّذِي إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ (72) |
| و [نيز به ما امر شده است که ]نماز را برپا داريد و از خدا پروا کنيد. و فقط او است کسى که به سويش محشور مى شويد. (72) |
| وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ ۖ وَيَوْمَ يَقُولُ كُنْ فَيَكُونُ ۚ قَوْلُهُ الْحَقُّ ۚ وَلَهُ الْمُلْكُ يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ ۚ عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ ۚ وَهُوَ الْحَكِيمُ الْخَبِيرُ (73) |
| و او است کسى که آسمان ها و زمين را به حق آفريد و زمانى که [به چيزى ]مى گويد: موجود شو و موجود مى شود قول او حق است. و روزى که در صور دميده ميشود فرمانروايى مختصّ او است، داناى نهان و آشکار است. و او است حکيم و آگاه. (73) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |