| سوره 7 | سوره مبارکه الاعراف | صفحه 163 |
|
| وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَىٰ آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَيْهِمْ بَرَكَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ وَلَٰكِنْ كَذَّبُوا فَأَخَذْنَاهُمْ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (96) |
| و اگر اهل آن شهرها ايمان آورده و تقوا پيشه کرده بودند به يقين برکاتى را از آسمان مى گشوديم، ولى [انبيا را ]تکذيب کردند، و ما آنان را به کيفر آنچه مرتکب مى شدند [به عذاب ]گرفتيم. (96) |
| أَفَأَمِنَ أَهْلُ الْقُرَىٰ أَنْ يَأْتِيَهُمْ بَأْسُنَا بَيَاتًا وَهُمْ نَائِمُونَ (97) |
| پس آيا اهل اين شهرها [که غرق گناهند ]در امانند از اين که عذاب ما شبانه در حالى که درخوابند به سراغشان بيايد؟ (97) |
| أَوَأَمِنَ أَهْلُ الْقُرَىٰ أَنْ يَأْتِيَهُمْ بَأْسُنَا ضُحًى وَهُمْ يَلْعَبُونَ (98) |
| و آيا اهل اين شهرها در امانند از اينکه عذاب ما در روشنىِ روز در حالى که به بازى [زندگى ]مشغولند به سراغشان بيايد؟ (98) |
| أَفَأَمِنُوا مَكْرَ اللَّهِ ۚ فَلَا يَأْمَنُ مَكْرَ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْخَاسِرُونَ (99) |
| آيا پس [از اين همه ]خود را از مکر خدا در امان مى دانند؟ پس [بدانند که ]جز مردم زيانکار خود را از مکر خدا در امان نمى دانند. (99) |
| أَوَلَمْ يَهْدِ لِلَّذِينَ يَرِثُونَ الْأَرْضَ مِنْ بَعْدِ أَهْلِهَا أَنْ لَوْ نَشَاءُ أَصَبْنَاهُمْ بِذُنُوبِهِمْ ۚ وَنَطْبَعُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَسْمَعُونَ (100) |
| آيا [سنّت خدا در مورد طغيانگران مجهول است و ]براى کسانى که زمين را بعد از [هلاکت ]اهل آن به ارث مى برند روشن نساخته است که اگر بخواهيم آنان را به کيفر گناهانشان مجازات مى کنيم و بر دلهايشان مهر مى نهيم آن گاه [حق را ]نمى شنوند؟ (100) |
| تِلْكَ الْقُرَىٰ نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنْبَائِهَا ۚ وَلَقَدْ جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَمَا كَانُوا لِيُؤْمِنُوا بِمَا كَذَّبُوا مِنْ قَبْلُ ۚ كَذَٰلِكَ يَطْبَعُ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِ الْكَافِرِينَ (101) |
| اين شهرها [ى نابود شده ]است که ما بعضى از خبرهاى آنها را براى تو بازگو مى کنيم. و همانا رسولانشان با دليلهاى روشن به سويشان آمدند ولى آنان بر آن نبودند که به چيزى که قبلا آن را تکذيب کرده بودند ايمان بياورند. اينگونه خدا بر قلب کافران مهر مى نهد. (101) |
| وَمَا وَجَدْنَا لِأَكْثَرِهِمْ مِنْ عَهْدٍ ۖ وَإِنْ وَجَدْنَا أَكْثَرَهُمْ لَفَاسِقِينَ (102) |
| و ما براى بيشتر آنان هيچ تعهّدى نيافتيم، و تحقيقاً بيشترشان را فاسق يافتيم. (102) |
| ثُمَّ بَعَثْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ مُوسَىٰ بِآيَاتِنَا إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَظَلَمُوا بِهَا ۖ فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُفْسِدِينَ (103) |
| سپس بعد از آنان موسى را با معجزات خود به سوى فرعون و سران قومش فرستاديم، ولى به آنها ظلم کردند، پس بنگر که عاقبت مفسدان چگونه بود؟ (103) |
| وَقَالَ مُوسَىٰ يَا فِرْعَوْنُ إِنِّي رَسُولٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ (104) |
| و موسى گفت: اى فرعون! همانا من رسولى از جانب خداوندگار جهانيانم. (104) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |