| سوره 7 | سوره مبارکه الاعراف | صفحه 172 |
|
| وَإِذْ قَالَتْ أُمَّةٌ مِنْهُمْ لِمَ تَعِظُونَ قَوْمًا ۙ اللَّهُ مُهْلِكُهُمْ أَوْ مُعَذِّبُهُمْ عَذَابًا شَدِيدًا ۖ قَالُوا مَعْذِرَةً إِلَىٰ رَبِّكُمْ وَلَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ (164) |
| و [ياد کن ]وقتى را که گروهى از آنان [به گروهى ديگر ]گفتند: چرا قومى را موعظه مى کنيد که خدا هلاکشان خواهد کرد يا به عذابى سخت گرفتارشان خواهد ساخت؟ گفتند: تا عذرى باشد به درگاه پروردگارتان، و شايد آنان [از خدا ]پروا کنند. (164) |
| فَلَمَّا نَسُوا مَا ذُكِّرُوا بِهِ أَنْجَيْنَا الَّذِينَ يَنْهَوْنَ عَنِ السُّوءِ وَأَخَذْنَا الَّذِينَ ظَلَمُوا بِعَذَابٍ بَئِيسٍ بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ (165) |
| پس هنگامى که آنچه را بدان تذکّر داده شده بودند به فراموشى سپردند کسانى را که از بدى نهى مى کردند نجات داديم، و کسانى را که ستم مى کردند به سبب فسقشان به عذابى سخت گرفتار کرديم. (165) |
| فَلَمَّا عَتَوْا عَنْ مَا نُهُوا عَنْهُ قُلْنَا لَهُمْ كُونُوا قِرَدَةً خَاسِئِينَ (166) |
| پس هنگامى که در مورد آنچه از آن نهى شده بودند سرکشى کردند، به آنان گفتيم: بوزينگانى باشيد رانده شده! (166) |
| وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكَ لَيَبْعَثَنَّ عَلَيْهِمْ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ مَنْ يَسُومُهُمْ سُوءَ الْعَذَابِ ۗ إِنَّ رَبَّكَ لَسَرِيعُ الْعِقَابِ ۖ وَإِنَّهُ لَغَفُورٌ رَحِيمٌ (167) |
| و [ياد کن ]وقتى را که پروردگارت اعلام کرد که حتماً تا روز قيامت کسانى را بر آنان خواهد گماشت که عذاب سخت را بر آنان تحميل کنند. همانا پروردگارت عقوبتش سريع است، و بى شک او آمرزگار و رحيم است. (167) |
| وَقَطَّعْنَاهُمْ فِي الْأَرْضِ أُمَمًا ۖ مِنْهُمُ الصَّالِحُونَ وَمِنْهُمْ دُونَ ذَٰلِكَ ۖ وَبَلَوْنَاهُمْ بِالْحَسَنَاتِ وَالسَّيِّئَاتِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (168) |
| و آنان را در زمين به گروه هايى تقسيم کرديم; بعضى از آنان شايسته اند و بعضى ديگر پايين تر از آنند. و آنان را به وسيله خوبى ها و بدى ها امتحان کرديم، باشد که [از کجروى] باز گردند. (168) |
| فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ وَرِثُوا الْكِتَابَ يَأْخُذُونَ عَرَضَ هَٰذَا الْأَدْنَىٰ وَيَقُولُونَ سَيُغْفَرُ لَنَا وَإِنْ يَأْتِهِمْ عَرَضٌ مِثْلُهُ يَأْخُذُوهُ ۚ أَلَمْ يُؤْخَذْ عَلَيْهِمْ مِيثَاقُ الْكِتَابِ أَنْ لَا يَقُولُوا عَلَى اللَّهِ إِلَّا الْحَقَّ وَدَرَسُوا مَا فِيهِ ۗ وَالدَّارُ الْآخِرَةُ خَيْرٌ لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ ۗ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (169) |
| پس بعد از آنان نسلى جانشينشان شدند که تورات را به ارث بردند در حاليکه متاع ناپايدار دنيا را مى گرفتند و مى گفتند: به زودى بخشيده مى شويم. و اگر دوباره متاع ناپايدارى مانند آن به سراغشان مى آمد آن را مى گرفتند. آيا پيمان تورات از آنان گرفته نشده بود که درباره خدا جز حق نگويند با اينکه آنچه را در تورات بود آموخته بودند؟ و سراى آخرت براى کسانى که تقوا پيشه مى کنند بهتر است. پس آيا عقل خود را به کار نمى گيرند. (169) |
| وَالَّذِينَ يُمَسِّكُونَ بِالْكِتَابِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ إِنَّا لَا نُضِيعُ أَجْرَ الْمُصْلِحِينَ (170) |
| و کسانى که به کتاب [آسمانى ]تمسک مى کنند و نماز را برپا مى دارند قطعاً ما اجر درستکاران را تباه نمى کنيم. (170) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |