| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 19 |
|
| وَلَنْ تَرْضَىٰ عَنْكَ الْيَهُودُ وَلَا النَّصَارَىٰ حَتَّىٰ تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ ۗ قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدَىٰ ۗ وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُمْ بَعْدَ الَّذِي جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ ۙ مَا لَكَ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ (120) |
| و هرگز يهوديان و مسيحيان از تو راضى نمى شوند تا اينکه از آئينشان پيروى کنى، بگو: همانا هدايت خداست که هدايت ]واقعى[ است; و بى گمان اگر بعد از آن علمى که براى تو حاصل شده است از هوس هايشان پيروى کنى در برابر خدا هيچ يار و ياورى نخواهى داشت. (120) |
| الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَتْلُونَهُ حَقَّ تِلَاوَتِهِ أُولَٰئِكَ يُؤْمِنُونَ بِهِ ۗ وَمَنْ يَكْفُرْ بِهِ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ (121) |
| کسانى که کتابشان داده ايم و آن را چنانکه بايسته است تلاوت مى کنند اينانند که به آن ايمان دارند، و کسانى که به آن کفر بورزند آنان همان زياکارانند. (121) |
| يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اذْكُرُوا نِعْمَتِيَ الَّتِي أَنْعَمْتُ عَلَيْكُمْ وَأَنِّي فَضَّلْتُكُمْ عَلَى الْعَالَمِينَ (122) |
| اى بنى اسرائيل! به ياد آوريد نعمت هاى مرا که بر شما انعام کردم و اينکه شما را بر جهانيان برترى دادم. (122) |
| وَاتَّقُوا يَوْمًا لَا تَجْزِي نَفْسٌ عَنْ نَفْسٍ شَيْئًا وَلَا يُقْبَلُ مِنْهَا عَدْلٌ وَلَا تَنْفَعُهَا شَفَاعَةٌ وَلَا هُمْ يُنْصَرُونَ (123) |
| و از روزى پروا کنيد که هيچ کس چيزى را از طرف کسى ادا نمى کند و از او بدلى پذيرفته نمى شود و شفاعتى به او سود نمى رساند و آنان يارى نمى شوند. (123) |
| ۞ وَإِذِ ابْتَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ ۖ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا ۖ قَالَ وَمِنْ ذُرِّيَّتِي ۖ قَالَ لَا يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ (124) |
| و ]ياد کن [وقتى را که ابراهيم را پروردگارش با کلماتى آزمايش کرد و او آنها را به طور کامل انجام داد ]خدا [گفت: همانا من تو را پيشوائى براى مردم قرار مى دهم. گفت: و از نسل من نيز ]قرار ده[. گفت: عهد من به ستمکاران نمى رسد. (124) |
| وَإِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثَابَةً لِلنَّاسِ وَأَمْنًا وَاتَّخِذُوا مِنْ مَقَامِ إِبْرَاهِيمَ مُصَلًّى ۖ وَعَهِدْنَا إِلَىٰ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ أَنْ طَهِّرَا بَيْتِيَ لِلطَّائِفِينَ وَالْعَاكِفِينَ وَالرُّكَّعِ السُّجُودِ (125) |
| و ]ياد کن [وقتى را که اين خانه (کعبه) را براى مردم محلّ بازگشت و جاى امنى قرار داديم و ]گفتيم: [از مقام ابراهيم نماز گاهى برگيريد و به ابراهيم و اسماعيل سفارش کرديم که خانه مرا براى طواف کنندگان و معتکفان و رکوع کنندگان سجده گزار پاکيزه بداريد. (125) |
| وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ اجْعَلْ هَٰذَا بَلَدًا آمِنًا وَارْزُقْ أَهْلَهُ مِنَ الثَّمَرَاتِ مَنْ آمَنَ مِنْهُمْ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ۖ قَالَ وَمَنْ كَفَرَ فَأُمَتِّعُهُ قَلِيلًا ثُمَّ أَضْطَرُّهُ إِلَىٰ عَذَابِ النَّارِ ۖ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ (126) |
| و ]ياد کن [وقتى را که ابراهيم گفت: پروردگارا! اينجا را شهرى امن قرار ده و هر کس از اهل آن را که به خدا و روز واپسين ايمان بياورد از همه ثمرات عطا کن. ]خدا [گفت: و هر کس کفر بورزد اندکى بهره مندش مى کنم، سپس او را به عذاب آتش مى کشانم، و چه بد سرانجامى است. (126) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |