| سوره 9 | سوره مبارکه التوبة | صفحه 195 |
|
| لَقَدِ ابْتَغَوُا الْفِتْنَةَ مِنْ قَبْلُ وَقَلَّبُوا لَكَ الْأُمُورَ حَتَّىٰ جَاءَ الْحَقُّ وَظَهَرَ أَمْرُ اللَّهِ وَهُمْ كَارِهُونَ (48) |
| همانا آنان از پيش در جستجوى فتنه بودند، و کارها را براى تو دگرگون کردند تا آنکه حق آمد و دين خدا غالب شد در حاليکه آنان ناخوشنود بودند. (48) |
| وَمِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ ائْذَنْ لِي وَلَا تَفْتِنِّي ۚ أَلَا فِي الْفِتْنَةِ سَقَطُوا ۗ وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِيطَةٌ بِالْكَافِرِينَ (49) |
| و از جمله منافقان کسى است که [به پيامبر ]مى گويد: به من اذن بده [که براى جهاد کوچ نکنم ]و مرا به گناه نيفکن. آگاه باشيد که آنان در گناه سقوط کرده اند. و همانا جهنّم به کافران احاطه دارد. (49) |
| إِنْ تُصِبْكَ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ ۖ وَإِنْ تُصِبْكَ مُصِيبَةٌ يَقُولُوا قَدْ أَخَذْنَا أَمْرَنَا مِنْ قَبْلُ وَيَتَوَلَّوْا وَهُمْ فَرِحُونَ (50) |
| اگر خوبى اى [چون پيروزى ]به تو برسد منافقان را ناراحت مى کند، و اگر مصيبتى به تو برسد مى گويند: ما از پيش احتياط خود را کرديم و با حالت شادى باز مى گردند. (50) |
| قُلْ لَنْ يُصِيبَنَا إِلَّا مَا كَتَبَ اللَّهُ لَنَا هُوَ مَوْلَانَا ۚ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ (51) |
| بگو: جز آنچه خدا براى ما مقرّر کرده است هرگز چيزى به ما نمى رسد; او مولاى ماست، و مؤمنان بايد فقط بر خدا توکّل کنند. (51) |
| قُلْ هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنَا إِلَّا إِحْدَى الْحُسْنَيَيْنِ ۖ وَنَحْنُ نَتَرَبَّصُ بِكُمْ أَنْ يُصِيبَكُمُ اللَّهُ بِعَذَابٍ مِنْ عِنْدِهِ أَوْ بِأَيْدِينَا ۖ فَتَرَبَّصُوا إِنَّا مَعَكُمْ مُتَرَبِّصُونَ (52) |
| بگو: آيا شما درباره ما جز يکى از دو خوبى (پيروزى يا شهادت) را انتظار مى بريد؟ ولى ما درباره شما انتظار داريم که خدا از جانب خود يا به دست ما عذابى بر شما وارد سازد. پس منتظر باشيد که ما هم با شما منتظريم. (52) |
| قُلْ أَنْفِقُوا طَوْعًا أَوْ كَرْهًا لَنْ يُتَقَبَّلَ مِنْكُمْ ۖ إِنَّكُمْ كُنْتُمْ قَوْمًا فَاسِقِينَ (53) |
| بگو: چه از روى ميل يا از روى کراهت انفاق کنيد، هرگز از شما قبول نخواهد شد، زيرا شما مردمى فاسق هستيد. (53) |
| وَمَا مَنَعَهُمْ أَنْ تُقْبَلَ مِنْهُمْ نَفَقَاتُهُمْ إِلَّا أَنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللَّهِ وَبِرَسُولِهِ وَلَا يَأْتُونَ الصَّلَاةَ إِلَّا وَهُمْ كُسَالَىٰ وَلَا يُنْفِقُونَ إِلَّا وَهُمْ كَارِهُونَ (54) |
| و چيزى مانع قبول شدن انفاق هاى آنان نشد جز اينکه به خدا و رسول او کفر ورزيدند، و نماز را جز از روى بى ميلى انجام نمى دهند، و جز از روى کراهت انفاق نمى کنند. (54) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |