| سوره 9 | سوره مبارکه التوبة | صفحه 198 |
|
| كَالَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ كَانُوا أَشَدَّ مِنْكُمْ قُوَّةً وَأَكْثَرَ أَمْوَالًا وَأَوْلَادًا فَاسْتَمْتَعُوا بِخَلَاقِهِمْ فَاسْتَمْتَعْتُمْ بِخَلَاقِكُمْ كَمَا اسْتَمْتَعَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ بِخَلَاقِهِمْ وَخُضْتُمْ كَالَّذِي خَاضُوا ۚ أُولَٰئِكَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ (69) |
| [شما منافقان ]مانند کافران پيش از خودتان هستيد که از شما نيرومندتر بودند و اموال و اولاد بيشتر داشتند و از نصيب خود [در دنيا ]بهره مند شدند، و شما نيز از نصيب خود بهره مند شده ايد، چنانکه کافران پيش از شما از نصيب خود بهره مند شدند، و شما در باطل فرو رفته ايد چنانکه آنان فرو رفتند. آنان اعمالشان در دنيا و آخرت تباه شد و آنان همان زيانکاران اند. (69) |
| أَلَمْ يَأْتِهِمْ نَبَأُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ قَوْمِ نُوحٍ وَعَادٍ وَثَمُودَ وَقَوْمِ إِبْرَاهِيمَ وَأَصْحَابِ مَدْيَنَ وَالْمُؤْتَفِكَاتِ ۚ أَتَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ ۖ فَمَا كَانَ اللَّهُ لِيَظْلِمَهُمْ وَلَٰكِنْ كَانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (70) |
| آيا خبرِ کسانى که پيش از آنان بودند: قوم نوح و عاد و ثمود و قوم ابراهيم و اهل مَديَن و آن شهرهاى واژگون شده [لوط ]به آنان نرسيده است؟ رسولانشان با دليل هاى روشن به سويشان آمدند [ولى آنان طغيان کردند و هلاک شدند ]و چنين نبود که خدا به آنان ظلم کرده باشد، بلکه آنان به خودشان ستم مى کردند. (70) |
| وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ ۚ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَيُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَيُطِيعُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ ۚ أُولَٰئِكَ سَيَرْحَمُهُمُ اللَّهُ ۗ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (71) |
| و مردان و زنان مؤمن بعضى شان ياور بعضى ديگرند; به کارهاى پسنديده وا مى دارند و از کارهاى ناپسند باز مى دارند و نماز را برپا مى کنند و زکات مى دهند، و خدا و رسول او را اطاعت مى نمايند. اينان را خدا به زودى مورد رحمت خود قرار مى دهد. همانا خدا عزّتمند و حکيم است. (71) |
| وَعَدَ اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ ۚ وَرِضْوَانٌ مِنَ اللَّهِ أَكْبَرُ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (72) |
| خدا به مردان و زنان مؤمن بوستان هايى را وعده داده است که از پايين آنها نهرها جريان دارد و در آنها جاودانه اند، و نيز مسکن هايى دلپذير در بوستان هايى دائمى [به آنان وعده داده است] و رضايتى که از جانب خداست [از همه اينها ]برتر است. اين است آن کاميابى بزرگ. (72) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |