| سوره 9 | سوره مبارکه التوبة | صفحه 203 |
|
| وَالسَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهَاجِرِينَ وَالْأَنْصَارِ وَالَّذِينَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسَانٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ وَأَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي تَحْتَهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۚ ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (100) |
| و پيشگامان نخستين از مهاجران و انصار و کسانى که به نيکى از آنان پيروى کرده اند، خدا از آنان خشنود است و آنان نيز از او خشنودند، و براى آنان بوستان هايى آماده کرده است که از پايين آنها نهرها جريان دارد، و براى هميشه جاودانه در آنها خواهند ماند. اين است آن کاميابى بزرگ. (100) |
| وَمِمَّنْ حَوْلَكُمْ مِنَ الْأَعْرَابِ مُنَافِقُونَ ۖ وَمِنْ أَهْلِ الْمَدِينَةِ ۖ مَرَدُوا عَلَى النِّفَاقِ لَا تَعْلَمُهُمْ ۖ نَحْنُ نَعْلَمُهُمْ ۚ سَنُعَذِّبُهُمْ مَرَّتَيْنِ ثُمَّ يُرَدُّونَ إِلَىٰ عَذَابٍ عَظِيمٍ (101) |
| و بعضى از اعراب صحرانشين که اطراف شما هستند افرادى منافقند و از اهل مدينه نيز گروهى بر نفاق خود خو گرفته اند. تو آنان را نمى شناسى. ما آنان را مى شناسيم. به زودى آنان را به طور مکرّر عذاب خواهيم کرد، سپس به سوى عذابى بزرگ برده مى شوند. (101) |
| وَآخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُوا عَمَلًا صَالِحًا وَآخَرَ سَيِّئًا عَسَى اللَّهُ أَنْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (102) |
| و گروهى ديگر هستند که به گناهان خود اعتراف کرده و کار شايسته را کار بد درآميخته اند، اميد است خدا توبه آنان رابپذيرد. همانا خدا آمرزگار و رحيم است. (102) |
| خُذْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَتُزَكِّيهِمْ بِهَا وَصَلِّ عَلَيْهِمْ ۖ إِنَّ صَلَاتَكَ سَكَنٌ لَهُمْ ۗ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (103) |
| از اموالشان صدقه اى بگير که به وسيله آن پاکيزه شان کنى و رشدشان دهى، و براى آنان دعا کن، همانا دعاى تو برايشان موجب آرامش است. و خدا شنوا و داناست. (103) |
| أَلَمْ يَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ هُوَ يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَيَأْخُذُ الصَّدَقَاتِ وَأَنَّ اللَّهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ (104) |
| آيا ندانسته اند تنها خداست که توبه را از بندگانش مى پذيرد و صدقات را مى گيرد و خداست که بسيار توبه پذير و رحيم است؟ (104) |
| وَقُلِ اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ ۖ وَسَتُرَدُّونَ إِلَىٰ عَالِمِ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ فَيُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (105) |
| و بگو: [هر چه مى خواهيد ]عمل کنيد که به زودى خدا و رسول او و مؤمنان عمل شما را خواهند ديد، و به زودى به سوى داناى نهان و آشکار بازگردانده مى شويد، پس شما را از آنچه مى کرديد با خبر خواهيد ساخت. (105) |
| وَآخَرُونَ مُرْجَوْنَ لِأَمْرِ اللَّهِ إِمَّا يُعَذِّبُهُمْ وَإِمَّا يَتُوبُ عَلَيْهِمْ ۗ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (106) |
| و گروهى ديگر هستند که به امر خدا واگذار شده اند; يا عذابشان مى کندو يا توبه شان را مى پذيرد. و خدا دانا و حکيم است. (106) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |