| سوره 10 | سوره مبارکه يونس | صفحه 209 |
|
| إِنَّ الَّذِينَ لَا يَرْجُونَ لِقَاءَنَا وَرَضُوا بِالْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَاطْمَأَنُّوا بِهَا وَالَّذِينَ هُمْ عَنْ آيَاتِنَا غَافِلُونَ (7) |
| به تحقيق کسانى که اميد (و انتظار) لقاى ما ندارند و به زندگى دنيا خوشنودند و به آن آرامش يافته اند و کسانى که از نشانه هاى (خداوندى) ما بى خبرند. (7) |
| أُولَٰئِكَ مَأْوَاهُمُ النَّارُ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (8) |
| اينان جايگاهشان به کيفر آنچه کسب مى کرده اند آتش خواهد بود. (8) |
| إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ يَهْدِيهِمْ رَبُّهُمْ بِإِيمَانِهِمْ ۖ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهِمُ الْأَنْهَارُ فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ (9) |
| بى گمان کسانى که ايمان آورده و کارهاى شايسته کرده اند پروردگارشان آنان را به سبب ايمانشان هدايت مى کند و در باغهاى پر نعمت از فرو دستشان نهرها روان است. (9) |
| دَعْوَاهُمْ فِيهَا سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَتَحِيَّتُهُمْ فِيهَا سَلَامٌ ۚ وَآخِرُ دَعْوَاهُمْ أَنِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (10) |
| نيايش آنان در آنجا <سُبحانکَ اللّهمَّ> و درود آنان (با يکديگر) در آنجا <سلام> و خاتمه دعاشان <الحمد للّه ربّ العالمينَ> است. (10) |
| ۞ وَلَوْ يُعَجِّلُ اللَّهُ لِلنَّاسِ الشَّرَّ اسْتِعْجَالَهُمْ بِالْخَيْرِ لَقُضِيَ إِلَيْهِمْ أَجَلُهُمْ ۖ فَنَذَرُ الَّذِينَ لَا يَرْجُونَ لِقَاءَنَا فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ (11) |
| و اگر خدا براى مردم (که زود آمدن عذاب را مى طلبند) در رساندن بدى (و عذاب) شتاب مى کرد آنگونه شتابى که آنان (از خدا) در رساندن خير مى طلبند هر آينه اجلشان به آنان مى رسيد (و هلاک مى شدند ولى مهلتشان مى دهيم) پس آنان را که اميد (و انتظار) لقاى ما ندارند در طغيانشان به حال کوردلى و سرگردانى رها مى کنيم. (11) |
| وَإِذَا مَسَّ الْإِنْسَانَ الضُّرُّ دَعَانَا لِجَنْبِهِ أَوْ قَاعِدًا أَوْ قَائِمًا فَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُ ضُرَّهُ مَرَّ كَأَنْ لَمْ يَدْعُنَا إِلَىٰ ضُرٍّ مَسَّهُ ۚ كَذَٰلِكَ زُيِّنَ لِلْمُسْرِفِينَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (12) |
| و زمانى که به انسان سختى برسد به پهلو خفته يا نشسته يا ايستاده (در هر حال) ما را (به فريادرسى) مى خواند پس آنگاه که سختى او را برداريم (بى اعتنا) مى گذرد چنانکه گويا براى (رفع) سختى که به او رسيده بود ما را نخوانده است بدينگونه براى مسرفان آنچه مى کردند زينت داده شده است. (12) |
| وَلَقَدْ أَهْلَكْنَا الْقُرُونَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَمَّا ظَلَمُوا ۙ وَجَاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ وَمَا كَانُوا لِيُؤْمِنُوا ۚ كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْقَوْمَ الْمُجْرِمِينَ (13) |
| به تحقيق ما نسلهاى پيش از شما را آنگاه که ستم کردند هلاک نموديم در حاليکه پيامبرانشان دليلهاى روشن برايشان آورده بودند ولى آنان حاضر نبودند ايمان بياورند، اينگونه ما گروه مجرمان را کيفر مى دهيم. (13) |
| ثُمَّ جَعَلْنَاكُمْ خَلَائِفَ فِي الْأَرْضِ مِنْ بَعْدِهِمْ لِنَنْظُرَ كَيْفَ تَعْمَلُونَ (14) |
| سپس شما را از پى آنان در زمين جانشين کرديم تا بنگريم چگونه عمل مى کنيد. (14) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |