| سوره 10 | سوره مبارکه يونس | صفحه 210 |
|
| وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ ۙ قَالَ الَّذِينَ لَا يَرْجُونَ لِقَاءَنَا ائْتِ بِقُرْآنٍ غَيْرِ هَٰذَا أَوْ بَدِّلْهُ ۚ قُلْ مَا يَكُونُ لِي أَنْ أُبَدِّلَهُ مِنْ تِلْقَاءِ نَفْسِي ۖ إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا مَا يُوحَىٰ إِلَيَّ ۖ إِنِّي أَخَافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ (15) |
| و هرگاه آيه هاى ما که روشن است بر آنان خوانده شود کسانى که اميد (و انتظار) لقاى ما ندارند مى گويند: قرآنى غير از اين بياور يا آن را عوض کن بگو: مرا نرسد که آن را از پيش خود عوض کنم، پيروى نمى کنم جز آنچه را به من وحى مى شود به تحقيق من اگر پروردگارم را نافرمانى کنم از عذاب روزى بزرگ مى ترسم. (15) |
| قُلْ لَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا تَلَوْتُهُ عَلَيْكُمْ وَلَا أَدْرَاكُمْ بِهِ ۖ فَقَدْ لَبِثْتُ فِيكُمْ عُمُرًا مِنْ قَبْلِهِ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (16) |
| بگو: اگر خدا مى خواست آنرا بر شما نمى خواندم و خدا نيز شما را از آن آگاه نمى کرد هر آينه پيش از نزول آن عمرى در ميان شما به سر برده ام، پس آيا عقل خود را به کار نمى اندازيد؟ (16) |
| فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بِآيَاتِهِ ۚ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الْمُجْرِمُونَ (17) |
| پس کيست ستمکارتر از کسى که بر خدا دروغ بندد يا آيات او را دروغ شمارد؟ بى شک مجرمان ظفرمند نمى شوند. (17) |
| وَيَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَضُرُّهُمْ وَلَا يَنْفَعُهُمْ وَيَقُولُونَ هَٰؤُلَاءِ شُفَعَاؤُنَا عِنْدَ اللَّهِ ۚ قُلْ أَتُنَبِّئُونَ اللَّهَ بِمَا لَا يَعْلَمُ فِي السَّمَاوَاتِ وَلَا فِي الْأَرْضِ ۚ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ (18) |
| و غير از خدا چيزهايى را مى پرستند که نه زيان به آنان مى رساند و نه سود و مى گويند: اينان شفيعان ما هستند نزد خدا بگو: آيا شما خدا را از چيزى باخبر مى کنيد که نه در آسمانها و نه در زمين از آن خبر ندارد؟ منزّه است او و برتر از آنچه (براى او) شريک قرار مى دهند. (18) |
| وَمَا كَانَ النَّاسُ إِلَّا أُمَّةً وَاحِدَةً فَاخْتَلَفُوا ۚ وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ فِيمَا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ (19) |
| و مردم (در آغاز) جز يک امّت نبودند پس اختلاف پيدا کردند و اگر نبود سخن قبلى از پروردگارت (تأخير قضاوت ميان مردم تا قيامت) حتماً ميان آنان درباره آنچه در آن اختلاف دارند قضاوت شده بود. (19) |
| وَيَقُولُونَ لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِنْ رَبِّهِ ۖ فَقُلْ إِنَّمَا الْغَيْبُ لِلَّهِ فَانْتَظِرُوا إِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِينَ (20) |
| و مى گويند: چرا نشانه اى (معجزه اى که ما مى طلبيم) از پروردگارش بر او نازل نشده؟ در پاسخ بگو: عالَم غيب (منشأ معجزه) فقط از خداست پس منتظر باشيد که من نيز با شما از منتظرانم. (20) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |