| سوره 10 | سوره مبارکه يونس | صفحه 212 |
|
| ۞ لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا الْحُسْنَىٰ وَزِيَادَةٌ ۖ وَلَا يَرْهَقُ وُجُوهَهُمْ قَتَرٌ وَلَا ذِلَّةٌ ۚ أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (26) |
| براى کسانى که نيکى کرده اند (پاداشى) نيکوتر و چيزى افزون است، نه هيچ گونه سيه روئى آنان را فرا مى گيرد و نه هيچ گونه ذلّتى، اينان اهل بهشتند و در آن جاودان خواهند بود. (26) |
| وَالَّذِينَ كَسَبُوا السَّيِّئَاتِ جَزَاءُ سَيِّئَةٍ بِمِثْلِهَا وَتَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ۖ مَا لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ عَاصِمٍ ۖ كَأَنَّمَا أُغْشِيَتْ وُجُوهُهُمْ قِطَعًا مِنَ اللَّيْلِ مُظْلِمًا ۚ أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (27) |
| و کسانى که چيزهاى بد کسب کرده اند کيفر هر بدى همانند آن است و آنان را ذلّت فرا مى گيرد. هيچ چيز از (کيفر) خدا مصونشان نمى دارد گوئى چهره هاشان از پاره هاى شب ظلمانى پوشيده شده است، اينان اهل آتشند و در آن جاودان خواهند بود. (27) |
| وَيَوْمَ نَحْشُرُهُمْ جَمِيعًا ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذِينَ أَشْرَكُوا مَكَانَكُمْ أَنْتُمْ وَشُرَكَاؤُكُمْ ۚ فَزَيَّلْنَا بَيْنَهُمْ ۖ وَقَالَ شُرَكَاؤُهُمْ مَا كُنْتُمْ إِيَّانَا تَعْبُدُونَ (28) |
| و روزى که همگى آنان را محشور مى کنيم آنگاه به آنان که شرک ورزيده اند مى گوئيم: شما و شريکانتان در جاى خود بايستيد پس ميانشان جدائى مى افکنيم و شريکانشان گويند: شما ما را پرستش نمى کرديد. (28) |
| فَكَفَىٰ بِاللَّهِ شَهِيدًا بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ إِنْ كُنَّا عَنْ عِبَادَتِكُمْ لَغَافِلِينَ (29) |
| پس خدا کافى است که ميان ما و شما شاهد باشد به تحقيق ما از پرستش شما بى خبر بوديم. (29) |
| هُنَالِكَ تَبْلُو كُلُّ نَفْسٍ مَا أَسْلَفَتْ ۚ وَرُدُّوا إِلَى اللَّهِ مَوْلَاهُمُ الْحَقِّ ۖ وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَفْتَرُونَ (30) |
| آنجاست که هر کسى آنچه را از پيش کرده است مى آزمايد و به سوى خدا مولاى واقعيشان بازگشت داده مى شوند و گم و ناپديد شود از آنان آنچه افترا مى زدند. (30) |
| قُلْ مَنْ يَرْزُقُكُمْ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ أَمَّنْ يَمْلِكُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَمَنْ يُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَيُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيِّ وَمَنْ يُدَبِّرُ الْأَمْرَ ۚ فَسَيَقُولُونَ اللَّهُ ۚ فَقُلْ أَفَلَا تَتَّقُونَ (31) |
| بگو: چه کسى از آسمان و زمين شما را روزى مى دهد؟ يا چه کسى مالک گوش و چشمها (ى شما) است؟ و چه کسى زنده را از مرده (مثلا گياه را از خاک) بيرون مى آورد و (نيز) مرده را از زنده بيرون مى آورد (زنده را به مرده مبدّل مى سازد)؟ و چه کسى امر (جهان) را تدبير مى کند؟ پس خواهند گفت: خداى، پس بگو: با اين وصف چرا (از خدا) پروا نداريد (و غير او را پرستش مى کنيد)؟ (31) |
| فَذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمُ الْحَقُّ ۖ فَمَاذَا بَعْدَ الْحَقِّ إِلَّا الضَّلَالُ ۖ فَأَنَّىٰ تُصْرَفُونَ (32) |
| پس اين است اللّه پروردگار به حقّ شما، با اين وصف بعد از حق جز گمراهى چيست؟ پس چگونه (از راه حقّ) گردانيده مى شويد؟ (32) |
| كَذَٰلِكَ حَقَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ عَلَى الَّذِينَ فَسَقُوا أَنَّهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (33) |
| بدينگونه سخن پروردگارت درباره کسانى که نافرمانى (خدا) کنند ثابت گشته است که آنان (به سبب فسقشان) ايمان نخواهند آورد. (33) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |