| سوره 10 | سوره مبارکه يونس | صفحه 214 |
|
| وَمِنْهُمْ مَنْ يَنْظُرُ إِلَيْكَ ۚ أَفَأَنْتَ تَهْدِي الْعُمْيَ وَلَوْ كَانُوا لَا يُبْصِرُونَ (43) |
| و از آنان کسى هست که به سوى تو نگاه مى کند (نه با چشم دل) آيا تو مى توانى کوران را راه بنمائى اگر چه نبينند؟ (43) |
| إِنَّ اللَّهَ لَا يَظْلِمُ النَّاسَ شَيْئًا وَلَٰكِنَّ النَّاسَ أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (44) |
| براستى خدا به هيچ وجه به مردم ظلم نمى کند ولى مردم به خودشان ظلم مى کنند. (44) |
| وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ كَأَنْ لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا سَاعَةً مِنَ النَّهَارِ يَتَعَارَفُونَ بَيْنَهُمْ ۚ قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِلِقَاءِ اللَّهِ وَمَا كَانُوا مُهْتَدِينَ (45) |
| و روزى که (خدا) محشورشان مى کند گويا درنگ نکرده اند جز ساعتى از روز در حاليکه در ميان خود يکديگر را مى شناسند حتماً کسانى که لقاى خدا (معاد) را تکذيب نموده اند زيان کرده و هدايت يافته نبوده اند. (45) |
| وَإِمَّا نُرِيَنَّكَ بَعْضَ الَّذِي نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّيَنَّكَ فَإِلَيْنَا مَرْجِعُهُمْ ثُمَّ اللَّهُ شَهِيدٌ عَلَىٰ مَا يَفْعَلُونَ (46) |
| اگر بعضى از آنچه را (از عذاب نابود کننده) که به آنان وعده مى دهيم به تو بنمايانيم يا (پيش از آن) جان تو را بگيريم (در هر حال) بازگشت آنان به سوى ماست. وانگهى خدا شاهد است بر آنچه مى کنند. (46) |
| وَلِكُلِّ أُمَّةٍ رَسُولٌ ۖ فَإِذَا جَاءَ رَسُولُهُمْ قُضِيَ بَيْنَهُمْ بِالْقِسْطِ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ (47) |
| و براى هر امّتى رسولى است، پس آنگاه که رسولشان آمد ميانشان به عدالت داورى مى شود و بر آنان ستم نمى رود. (47) |
| وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (48) |
| و مى گويند: اگر راست مى گوئيد اين وعده (عذاب نابود کننده) کى خواهد بود؟ (48) |
| قُلْ لَا أَمْلِكُ لِنَفْسِي ضَرًّا وَلَا نَفْعًا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ ۗ لِكُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٌ ۚ إِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ فَلَا يَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً ۖ وَلَا يَسْتَقْدِمُونَ (49) |
| بگو: من اختيار زيان و سودى را براى خود ندارم مگر آنچه خدا بخواهد (چه رسد به عذاب نابود کننده) براى هر امّتى اجلى است، آنگاه که اجلشان آمد نه ساعتى پس توانند رفت و نه پيش توانند افتاد. (49) |
| قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَتَاكُمْ عَذَابُهُ بَيَاتًا أَوْ نَهَارًا مَاذَا يَسْتَعْجِلُ مِنْهُ الْمُجْرِمُونَ (50) |
| بگو: به من خبر دهيد آيا اگر عذاب او در شب يا روز شما را فرا گيرد مجرمان زود آمدن چه چيزى از آن را طلب مى کنند؟ (50) |
| أَثُمَّ إِذَا مَا وَقَعَ آمَنْتُمْ بِهِ ۚ آلْآنَ وَقَدْ كُنْتُمْ بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ (51) |
| سپس آيا هنگامى که (عذاب) به وقوع پيوست به آن ايمان مى آوريد؟ آيا اکنون (به آن ايمان مى آوريد) در حاليکه قبلا زودآمدنش را طلب مى کرديد؟ (51) |
| ثُمَّ قِيلَ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذُوقُوا عَذَابَ الْخُلْدِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا بِمَا كُنْتُمْ تَكْسِبُونَ (52) |
| آنگاه به آنان که ستم کرده اند گفته شود: بچشيد عذاب ابدى را ! آيا جز در برابر کار و کردارتان سزا داده مى شويد؟ (52) |
| ۞ وَيَسْتَنْبِئُونَكَ أَحَقٌّ هُوَ ۖ قُلْ إِي وَرَبِّي إِنَّهُ لَحَقٌّ ۖ وَمَا أَنْتُمْ بِمُعْجِزِينَ (53) |
| و از تو خبر مى گيرند که آيا آن (عذاب) حق است؟ بگو: آرى به پروردگارم سوگند که آن حتماً حق است و شما نمى توانيد (خدا را از آن) ناتوان سازيد. (53) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |