فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید

صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي >> قرآن ترجمه المیزان

قرآن ترجمه المیزان

سوره 13

سوره مبارکه الرعد

صفحه 253
الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ طُوبَىٰ لَهُمْ وَحُسْنُ مَآبٍ (29)
کسانى که ايمان آورده و کارهاى شايسته کردند ، زندگانى پاک تر و نيکويى بازگشت از آنِ ايشان است. (29)
كَذَٰلِكَ أَرْسَلْنَاكَ فِي أُمَّةٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهَا أُمَمٌ لِتَتْلُوَ عَلَيْهِمُ الَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ وَهُمْ يَكْفُرُونَ بِالرَّحْمَٰنِ ۚ قُلْ هُوَ رَبِّي لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ مَتَابِ (30)
همين گونه تو را در ميان امتى - که پيش از آن امتهايى گذشتند - فرستاديم تا بر آنان تلاوت کنى آنچه را که به تو وحى کرديم ، در حالى که آنان به خداوند رحمان کفر مىورزند. بگو: <او پروردگار من است. معبودى جز او نيست. فقط بر او توکل کرده ام و بازگشتم فقط به سوى اوست>. (30)
وَلَوْ أَنَّ قُرْآنًا سُيِّرَتْ بِهِ الْجِبَالُ أَوْ قُطِّعَتْ بِهِ الْأَرْضُ أَوْ كُلِّمَ بِهِ الْمَوْتَىٰ ۗ بَلْ لِلَّهِ الْأَمْرُ جَمِيعًا ۗ أَفَلَمْ يَيْأَسِ الَّذِينَ آمَنُوا أَنْ لَوْ يَشَاءُ اللَّهُ لَهَدَى النَّاسَ جَمِيعًا ۗ وَلَا يَزَالُ الَّذِينَ كَفَرُوا تُصِيبُهُمْ بِمَا صَنَعُوا قَارِعَةٌ أَوْ تَحُلُّ قَرِيبًا مِنْ دَارِهِمْ حَتَّىٰ يَأْتِيَ وَعْدُ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا يُخْلِفُ الْمِيعَادَ (31)
و اگر قرآنى بود که کوهها با آن رانده مى شد و يا زمين با آن شکافته و پاره پاره مى شد و يا بدان با مردگان سخن گفته مى شد ، [مايه هدايت کافران معاند نبود]. نه چنين است [که امر هدايت از آن غير خدا باشد] ، بلکه همه کار از آن خداوند است. پس آيا کسانى که ايمان آورده اند [از هدايت آنان ]نوميد نشده و ندانسته اند که اگر خداوند مى خواست ، همانا تمامى انسانها را هدايت مى کرد؟ و اين کسان که کفر ورزيدند ، هماره به سبب آنچه کرده اند حادثه کوبنده اى به آنان مى رسد و يا نزديک ديارشان فرو مى آيد تا اينکه وعده خدا فرا رسد. به يقين خداوند وعده اش را خلاف نمى کند. (31)
وَلَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِنْ قَبْلِكَ فَأَمْلَيْتُ لِلَّذِينَ كَفَرُوا ثُمَّ أَخَذْتُهُمْ ۖ فَكَيْفَ كَانَ عِقَابِ (32)
و همانا رسولانى که پيش از تو بودند ، استهزا شدند ; پس به آنان که کفر ورزيدند مهلت دادم. آن گاه ايشان را گرفتار ساختم. پس [درياب که] چگونه است کيفر من! (32)
أَفَمَنْ هُوَ قَائِمٌ عَلَىٰ كُلِّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ ۗ وَجَعَلُوا لِلَّهِ شُرَكَاءَ قُلْ سَمُّوهُمْ ۚ أَمْ تُنَبِّئُونَهُ بِمَا لَا يَعْلَمُ فِي الْأَرْضِ أَمْ بِظَاهِرٍ مِنَ الْقَوْلِ ۗ بَلْ زُيِّنَ لِلَّذِينَ كَفَرُوا مَكْرُهُمْ وَصُدُّوا عَنِ السَّبِيلِ ۗ وَمَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ (33)
پس آيا آن کس که او هر فردى را با هر چه به دست آورده ، قوام بخش است [همسانى دارد] که براى خدا شريک قرار داده اند؟ بگو: <آنها را نام ببريد ; بلکه آيا به چيزى که در زمين نمى داند ، خبرش مى دهيد ، يا اينکه [خدا ناميدن آنها ]به سخن ظاهرى است ; بلکه براى کسانى که کفر ورزيدند نيرنگشان آراسته شده است و از راه بازداشته شده اند و هر که را خداوند گمراه کند ، او را هيچ هدايتگرى نيست. (33)
لَهُمْ عَذَابٌ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَشَقُّ ۖ وَمَا لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَاقٍ (34)
در زندگانى دنيا آنان را عذابى است و همانا عذاب آخرت دشوارتر است و ايشان را هيچ نگه دارنده اى از [عذاب ]خداوند نيست. (34)
صفحه آخرصفحه بعدصفحه 253صفحه قبلصفحه اول
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده)


انتخاب ترجمهانتخاب سورهبرو به صفحه 

اندیشه پاک
اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماستمرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویشخلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریمتفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شدخلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردنکه هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویشاز آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *
* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال
مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست
ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده
پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام)
حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله
لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش
اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است
همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد

# ابیات مرتبط با این شعر
672670مشاهده متن کاملسعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)




زیبایی ، حقیقت ، خوبی
زیبایی ، حقیقت ، خوبی