| سوره 14 | سوره مبارکه ابراهيم | صفحه 260 |
|
| وَآتَاكُمْ مِنْ كُلِّ مَا سَأَلْتُمُوهُ ۚ وَإِنْ تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللَّهِ لَا تُحْصُوهَا ۗ إِنَّ الْإِنْسَانَ لَظَلُومٌ كَفَّارٌ (34) |
| و از همه آنچه از او خواستيد به شما داد، و اگر نعمت خدا را بشماريد، شمردن [همه]آن را نمى توانيد. بى ترديد انسان بسيار ستمکار و ناسپاس است. (34) |
| وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ اجْعَلْ هَٰذَا الْبَلَدَ آمِنًا وَاجْنُبْنِي وَبَنِيَّ أَنْ نَعْبُدَ الْأَصْنَامَ (35) |
| و [ياد کن] هنگامى را که ابراهيم گفت: اى پروردگار من! اين شهر (مکه) را [مکان] امن قرار ده و من و فرزندانم را از پرستش بتها دور بدار. (35) |
| رَبِّ إِنَّهُنَّ أَضْلَلْنَ كَثِيرًا مِنَ النَّاسِ ۖ فَمَنْ تَبِعَنِي فَإِنَّهُ مِنِّي ۖ وَمَنْ عَصَانِي فَإِنَّكَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (36) |
| پروردگارا! آنها (بت ها) بسيارى از مردم را گمراه کرده اند; پس هر کس از من پيروى کند، حتماً او از من است و هر کس نافرمانى من کند، حقّاً که تو آمرزگار و رحيمى. (36) |
| رَبَّنَا إِنِّي أَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّيَّتِي بِوَادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِنْدَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِيُقِيمُوا الصَّلَاةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ وَارْزُقْهُمْ مِنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ يَشْكُرُونَ (37) |
| اى پروردگار ما! من بعضى از فرزندانم را در دره اى بى کشت [وزرع]نزد خانه حُرمت يافته تو ساکن کردم، پروردگارا! تا نماز را برپا دارند، پس دل هايى از مردم را هواخواه آنان گردان و از ثمرات (فراورده ها) نصيب آنان کن، شايد سپاسگزارى کنند. (37) |
| رَبَّنَا إِنَّكَ تَعْلَمُ مَا نُخْفِي وَمَا نُعْلِنُ ۗ وَمَا يَخْفَىٰ عَلَى اللَّهِ مِنْ شَيْءٍ فِي الْأَرْضِ وَلَا فِي السَّمَاءِ (38) |
| اى پروردگار ما! بى شک تو آنچه را ما پنهان مى کنيم و آنچه را آشکار مى سازيم، مى دانى و هيچ چيز ـ نه در زمين و نه در آسمان ـ از خدا پنهان نيست. (38) |
| الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي وَهَبَ لِي عَلَى الْكِبَرِ إِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ ۚ إِنَّ رَبِّي لَسَمِيعُ الدُّعَاءِ (39) |
| ستايش از آنِ خدايى است که اسماعيل و اسحاق را با وجود پيرى به من عطا کرد. بى شک پروردگارم شنونده [و مستجاب کننده] دعا است. (39) |
| رَبِّ اجْعَلْنِي مُقِيمَ الصَّلَاةِ وَمِنْ ذُرِّيَّتِي ۚ رَبَّنَا وَتَقَبَّلْ دُعَاءِ (40) |
| پروردگارا! مرا برپادارنده نماز قرار ده و از فرزندانم نيز، اى پروردگار ما، و دعاى مرا مستجاب کن. (40) |
| رَبَّنَا اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِلْمُؤْمِنِينَ يَوْمَ يَقُومُ الْحِسَابُ (41) |
| اى پروردگار ما! روزى که حساب به پا شود، مرا و پدر و مادرم و مؤمنان را بيامرز. (41) |
| وَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ غَافِلًا عَمَّا يَعْمَلُ الظَّالِمُونَ ۚ إِنَّمَا يُؤَخِّرُهُمْ لِيَوْمٍ تَشْخَصُ فِيهِ الْأَبْصَارُ (42) |
| و هرگز خدا را از آنچه ستمکاران مى کنند، غافل مپندار. جز اين نيست که [کيفر] آنان را تأخير مى اندازد براى روزى که چشم هايشان در آن خيره مى ماند. (42) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |