| سوره 16 | سوره مبارکه النحل | صفحه 272 |
|
| وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ إِلَّا رِجَالًا نُوحِي إِلَيْهِمْ ۚ فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ (43) |
| و پيش از تو نفرستاديم مگر مردانى را که به آنان وحى مى کرديم; پس اگر نمى دانيد از اهل ذکر (اهل کتاب) بپرسيد. (43) |
| بِالْبَيِّنَاتِ وَالزُّبُرِ ۗ وَأَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيْهِمْ وَلَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ (44) |
| [فرستادگان ياد شده را] همراه با دليل هاى روشن و کتاب ها[ى آسمانى فرستاديم] و ذکر (قرآن) را به سوى تو نازل کرديم تا براى مردم آنچه را که به سويشان نازل شده است بيان کنى و شايد آنان بينديشند. (44) |
| أَفَأَمِنَ الَّذِينَ مَكَرُوا السَّيِّئَاتِ أَنْ يَخْسِفَ اللَّهُ بِهِمُ الْأَرْضَ أَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَيْثُ لَا يَشْعُرُونَ (45) |
| پس آيا کسانى که نيرنگ هاى بد به کار مى برند درامانند از اين که خداوند آنان را به زمين فرو برد يا از آن جا که تصور نمى کنند، عذاب آنان را فراگيرد؟ (45) |
| أَوْ يَأْخُذَهُمْ فِي تَقَلُّبِهِمْ فَمَا هُمْ بِمُعْجِزِينَ (46) |
| يا آنان را در حال حرکاتشان[به انتقام] بگيرد و نتوانند [خدا را از اين کار] عاجز کنند؟ (46) |
| أَوْ يَأْخُذَهُمْ عَلَىٰ تَخَوُّفٍ فَإِنَّ رَبَّكُمْ لَرَءُوفٌ رَحِيمٌ (47) |
| يا در حال ترس [از عذاب] بگيردشان؟ بى شک پروردگار شما مهربان و رحيم است [که اين گونه عذاب ها را نازل نمى کند]. (47) |
| أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَىٰ مَا خَلَقَ اللَّهُ مِنْ شَيْءٍ يَتَفَيَّأُ ظِلَالُهُ عَنِ الْيَمِينِ وَالشَّمَائِلِ سُجَّدًا لِلَّهِ وَهُمْ دَاخِرُونَ (48) |
| آيا به هر آنچه که خدا آفريده است نگاه نکرده اند که سايه هاى آنها از راست و چپ برمى گردد در حالى که خاضعانه براى خدا سجده مى کنند؟! (48) |
| وَلِلَّهِ يَسْجُدُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ مِنْ دَابَّةٍ وَالْمَلَائِكَةُ وَهُمْ لَا يَسْتَكْبِرُونَ (49) |
| و آنچه در آسمان ها و آنچه در زمين از جنبندگان وجود دارد و [نيز] فرشتگان فقط براى خدا سجده [و خضوع] مى کنند و آنها تکبّر نمىورزند. (49) |
| يَخَافُونَ رَبَّهُمْ مِنْ فَوْقِهِمْ وَيَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ ۩ (50) |
| از پروردگارشان که بر فراز آنها است مى ترسند و آنچه را که بدان مأمور شوند انجام مى دهند. (50) |
| ۞ وَقَالَ اللَّهُ لَا تَتَّخِذُوا إِلَٰهَيْنِ اثْنَيْنِ ۖ إِنَّمَا هُوَ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ ۖ فَإِيَّايَ فَارْهَبُونِ (51) |
| و خدا گفت: دو معبود برنگيريد، جز اين نيست که او معبودى يگانه است; پس تنها از من بيم داشته باشيد. (51) |
| وَلَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَهُ الدِّينُ وَاصِبًا ۚ أَفَغَيْرَ اللَّهِ تَتَّقُونَ (52) |
| و آنچه در آسمان ها و زمين است ملک او است و عبادت همواره مخصوص او است; پس آيا از غير خدا پروا مى کنيد؟ (52) |
| وَمَا بِكُمْ مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنَ اللَّهِ ۖ ثُمَّ إِذَا مَسَّكُمُ الضُّرُّ فَإِلَيْهِ تَجْأَرُونَ (53) |
| و آنچه نعمت در اختيار داريد از خدا است; پس وقتى گزندى به شما برسد [و نعمتى گرفته شود] صدايتان را به زارى به درگاه او بلند مى کنيد. (53) |
| ثُمَّ إِذَا كَشَفَ الضُّرَّ عَنْكُمْ إِذَا فَرِيقٌ مِنْكُمْ بِرَبِّهِمْ يُشْرِكُونَ (54) |
| سپس وقتى گزند را از شما برداشت، ناگاه گروهى از شما به پروردگارشان شرک مىورزند. (54) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |