| سوره 17 | سوره مبارکه الاسراء | صفحه 285 |
|
| وَإِمَّا تُعْرِضَنَّ عَنْهُمُ ابْتِغَاءَ رَحْمَةٍ مِنْ رَبِّكَ تَرْجُوهَا فَقُلْ لَهُمْ قَوْلًا مَيْسُورًا (28) |
| و اگر در حال جستوجوى رحمت [و گشايشى]از پروردگارت که اميد آن را دارى، از آنان [که مالى از تو درخواست دارند]اعراض مى کنى، پس با آنان سخنى نرم بگوى. (28) |
| وَلَا تَجْعَلْ يَدَكَ مَغْلُولَةً إِلَىٰ عُنُقِكَ وَلَا تَبْسُطْهَا كُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُومًا مَحْسُورًا (29) |
| و دست خود را به گردنت بسته مدار (بخلورزى مکن) و آن را به تمامى باز نکن (هر چه دارى مده) که سرزنش شده و درمانده برجاى بنشينى. (29) |
| إِنَّ رَبَّكَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ وَيَقْدِرُ ۚ إِنَّهُ كَانَ بِعِبَادِهِ خَبِيرًا بَصِيرًا (30) |
| همانا پروردگار تو رزق را براى هر که بخواهد گشاده مى دارد و [بر هر که بخواهد]تنگ مى گرداند، بى شک او به [مصلحت]بندگانش آگاه و بينا است. (30) |
| وَلَا تَقْتُلُوا أَوْلَادَكُمْ خَشْيَةَ إِمْلَاقٍ ۖ نَحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَإِيَّاكُمْ ۚ إِنَّ قَتْلَهُمْ كَانَ خِطْئًا كَبِيرًا (31) |
| و فرزندان خود را از ترس تنگدستى نکُشيد[که]ما به آنان و شما روزى مى دهيم; به راستى کشتن آنها گناهى بزرگ است. (31) |
| وَلَا تَقْرَبُوا الزِّنَا ۖ إِنَّهُ كَانَ فَاحِشَةً وَسَاءَ سَبِيلًا (32) |
| و نزديک زنا نشويد که آن کارى بسيار قبيح و راهى بد است. (32) |
| وَلَا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ ۗ وَمَنْ قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِيِّهِ سُلْطَانًا فَلَا يُسْرِفْ فِي الْقَتْلِ ۖ إِنَّهُ كَانَ مَنْصُورًا (33) |
| و کسى را که خدا حُرمت نهاده است، جز به حق نکُشيد، و هر کس مظلوم کشته شود براى ولىّ او تسلّطى [بر قصاص]قرار داده ايم، پس نبايد در کشتن زياده روى کند، زيرا او يارى شده است. (33) |
| وَلَا تَقْرَبُوا مَالَ الْيَتِيمِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ حَتَّىٰ يَبْلُغَ أَشُدَّهُ ۚ وَأَوْفُوا بِالْعَهْدِ ۖ إِنَّ الْعَهْدَ كَانَ مَسْئُولًا (34) |
| و به مال يتيم - جز به بهترين وجه - نزديک نشويد تا وقتى که به قوّت فکرى خود برسد; و به پيمان وفا کنيد که درباره پيمان سؤال خواهد شد. (34) |
| وَأَوْفُوا الْكَيْلَ إِذَا كِلْتُمْ وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ ۚ ذَٰلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلًا (35) |
| و چون پيمانه کنيد، پيمانه را کامل بدهيد و با ترازوى درست وزن کنيد که اين بهتر و سرانجامش نيکوتر است. (35) |
| وَلَا تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ ۚ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ كُلُّ أُولَٰئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْئُولًا (36) |
| و از چيزى که به آن علم ندارى پيروى مکن; زيرا گوش و چشم و دل [که وسيله علمند]از همه اينها پرسش خواهد شد. (36) |
| وَلَا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحًا ۖ إِنَّكَ لَنْ تَخْرِقَ الْأَرْضَ وَلَنْ تَبْلُغَ الْجِبَالَ طُولًا (37) |
| و در زمين با غرور و مستى راه نرو که تو هرگز زمين را نتوانى شکافت و در بلندى به کوه ها نتوانى رسيد. (37) |
| كُلُّ ذَٰلِكَ كَانَ سَيِّئُهُ عِنْدَ رَبِّكَ مَكْرُوهًا (38) |
| همه اينها[که ذکر شد]بدش نزد پروردگارت ناپسند است. (38) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |