| سوره 19 | سوره مبارکه مريم | صفحه 309 |
|
| وَنَادَيْنَاهُ مِنْ جَانِبِ الطُّورِ الْأَيْمَنِ وَقَرَّبْنَاهُ نَجِيًّا (52) |
| و از جانب راست طور ندايش کرديم و او را نجواکنان مقرّب ساختيم. (52) |
| وَوَهَبْنَا لَهُ مِنْ رَحْمَتِنَا أَخَاهُ هَارُونَ نَبِيًّا (53) |
| و از رحمت خويش برادرش هارون را ـ که پيغمبرش کرديم ـ به او بخشيديم. (53) |
| وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِسْمَاعِيلَ ۚ إِنَّهُ كَانَ صَادِقَ الْوَعْدِ وَكَانَ رَسُولًا نَبِيًّا (54) |
| و در اين کتاب [سرگذشت] اسماعيل را يادآورى کن که او راست وعده و فرستاده اى پيامبر بود. (54) |
| وَكَانَ يَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلَاةِ وَالزَّكَاةِ وَكَانَ عِنْدَ رَبِّهِ مَرْضِيًّا (55) |
| و همواره خانواده خود را به نماز و زکات فرمان مى داد و نزد پروردگارش مورد رضايت بود. (55) |
| وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِدْرِيسَ ۚ إِنَّهُ كَانَ صِدِّيقًا نَبِيًّا (56) |
| و در اين کتاب [سرگذشت] ادريس را يادآورى کن که او پيامبرى صداقت پيشه بود. (56) |
| وَرَفَعْنَاهُ مَكَانًا عَلِيًّا (57) |
| و او را به مقامى بلند ارتقا داديم. (57) |
| أُولَٰئِكَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ مِنْ ذُرِّيَّةِ آدَمَ وَمِمَّنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ وَمِنْ ذُرِّيَّةِ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْرَائِيلَ وَمِمَّنْ هَدَيْنَا وَاجْتَبَيْنَا ۚ إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُ الرَّحْمَٰنِ خَرُّوا سُجَّدًا وَبُكِيًّا ۩ (58) |
| اينان کسانى از پيامبران بودند که خداوند به ايشان نعمت ارزانى داشت از نسل آدم و از [نسل ]آنان که [در کشتى ]با نوح سوار کرديم و از نسل ابراهيم و يعقوب و از آنان که هدايت کرديم و برگزيديم; وقتى آيات [خداى ]رحمان بر آنان خوانده مى شد، سجده کنان و گريان بر زمين مى افتادند. (58) |
| ۞ فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُوا الصَّلَاةَ وَاتَّبَعُوا الشَّهَوَاتِ ۖ فَسَوْفَ يَلْقَوْنَ غَيًّا (59) |
| آن گاه بعد از آنان نسلى جايشان را گرفتند که نماز را ضايع کردند و شهوت ها را دنبال نمودند، پس به زودى با شرّ و نکبتى [بزرگ] رو به رو خواهند شد. (59) |
| إِلَّا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَأُولَٰئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَلَا يُظْلَمُونَ شَيْئًا (60) |
| مگر کسانى که توبه کرده و ايمان آوردند و کار شايسته انجام دادند، پس آنان به بهشت در مى آيند و چيزى از [پاداش ]آنان کم نمى شود. (60) |
| جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدَ الرَّحْمَٰنُ عِبَادَهُ بِالْغَيْبِ ۚ إِنَّهُ كَانَ وَعْدُهُ مَأْتِيًّا (61) |
| بهشت هاى عدن که [خداى] رحمان بندگان خود را در [جهان] غيب وعده داده است، بى گمان وعده او آمدنى است. (61) |
| لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا إِلَّا سَلَامًا ۖ وَلَهُمْ رِزْقُهُمْ فِيهَا بُكْرَةً وَعَشِيًّا (62) |
| در آن جا [سخن] بيهوده اى نمى شنوند ولى سلام [مى شنوند] و در آن جا صبح و شام خوراک آنان برايشان [آماده ]است. (62) |
| تِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتِي نُورِثُ مِنْ عِبَادِنَا مَنْ كَانَ تَقِيًّا (63) |
| اين است بهشتى که به هر کس از بندگان ما که تقواپيشه باشد به ميراث مى دهيم. (63) |
| وَمَا نَتَنَزَّلُ إِلَّا بِأَمْرِ رَبِّكَ ۖ لَهُ مَا بَيْنَ أَيْدِينَا وَمَا خَلْفَنَا وَمَا بَيْنَ ذَٰلِكَ ۚ وَمَا كَانَ رَبُّكَ نَسِيًّا (64) |
| و ما (فرشتگان) جز به امر پروردگارت فرود نمى آييم، آنچه در برابر ما و آنچه پشت سر ما و آنچه ميان اين دو است، به او اختصاص دارد و پروردگار تو فراموشکار نيست. (64) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |