| سوره 22 | سوره مبارکه الحج | صفحه 333 |
|
| ذَٰلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ وَأَنَّهُ يُحْيِي الْمَوْتَىٰ وَأَنَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (6) |
| اين [قدرت نمايى] بدان سبب است که خدا خود حقّ است و اين که او مردگان را زنده مى کند و اين که او بر هر چيزى توانا است. (6) |
| وَأَنَّ السَّاعَةَ آتِيَةٌ لَا رَيْبَ فِيهَا وَأَنَّ اللَّهَ يَبْعَثُ مَنْ فِي الْقُبُورِ (7) |
| و اين که قيامت آمدنى است و شکّى در آن نيست و اين که خدا آنان را که در قبرها هستند برمى انگيزد. (7) |
| وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يُجَادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَلَا هُدًى وَلَا كِتَابٍ مُنِيرٍ (8) |
| و بعضى از مردمند که بى هيچ علمى يا هدايتى يا کتابى روشنگر، درباره خدا مجادله مى کنند، (8) |
| ثَانِيَ عِطْفِهِ لِيُضِلَّ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ ۖ لَهُ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ ۖ وَنُذِيقُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَذَابَ الْحَرِيقِ (9) |
| [آن هم] در حال کبر و غرور، تا [مردم را ]از راه خدا گمراه کنند; براى آنان در دنيا رسوايى [بزرگى ]خواهد بود و روز قيامت، عذاب [آتش] سوزان را به آنها مى چشانيم. (9) |
| ذَٰلِكَ بِمَا قَدَّمَتْ يَدَاكَ وَأَنَّ اللَّهَ لَيْسَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِيدِ (10) |
| اين به سبب اعمالى است که پيش فرستاده ايد، و بدان جهت است که خدا [به عدالت عمل مى کند و ]درباره بندگان، ستم پيشه نيست. (10) |
| وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَعْبُدُ اللَّهَ عَلَىٰ حَرْفٍ ۖ فَإِنْ أَصَابَهُ خَيْرٌ اطْمَأَنَّ بِهِ ۖ وَإِنْ أَصَابَتْهُ فِتْنَةٌ انْقَلَبَ عَلَىٰ وَجْهِهِ خَسِرَ الدُّنْيَا وَالْآخِرَةَ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِينُ (11) |
| و بعضى از مردمند که عبادت خدا را يکسويه [و براساس سود مادّى] انجام مى دهند; پس اگر خيرى به آنان برسد به آن آرامش مى يابند، و اگر بلايى به ايشان برسد عقبگرد مى کنند. دنيا و آخرت را از دست داده اند; اين است آن خسارت آشکار. (11) |
| يَدْعُو مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَضُرُّهُ وَمَا لَا يَنْفَعُهُ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الضَّلَالُ الْبَعِيدُ (12) |
| بجز خدا چيزى را مى خوانند که نه به آنان زيان مى رساند و نه سودشان مى دهد; اين است آن گمراهىِ دور [از راه مستقيم]. (12) |
| يَدْعُو لَمَنْ ضَرُّهُ أَقْرَبُ مِنْ نَفْعِهِ ۚ لَبِئْسَ الْمَوْلَىٰ وَلَبِئْسَ الْعَشِيرُ (13) |
| [بلکه] کسى را مى خوانند که زيانش نزديک تر از سود او است; چه بد ياورى و چه بد همدمى است! (13) |
| إِنَّ اللَّهَ يُدْخِلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۚ إِنَّ اللَّهَ يَفْعَلُ مَا يُرِيدُ (14) |
| همانا خدا کسانى را که ايمان آورده و کارهاى شايسته کرده اند در باغ هايى داخل مى کند که از پايين آنها نهرها جارى است; بى شک خدا آنچه را اراده کند انجام مى دهد. (14) |
| مَنْ كَانَ يَظُنُّ أَنْ لَنْ يَنْصُرَهُ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ فَلْيَمْدُدْ بِسَبَبٍ إِلَى السَّمَاءِ ثُمَّ لْيَقْطَعْ فَلْيَنْظُرْ هَلْ يُذْهِبَنَّ كَيْدُهُ مَا يَغِيظُ (15) |
| کسى که همواره مى پندارد خدا [به او توجّهى ندارد و] هرگز در دنيا و آخرت ياريش نخواهد کرد [و از اين رو نااميد و خشمگين شده است ]بايد ريسمانى به بالا بکشد و خود را حلق آويز کند و ببيند آيا حيله اش آنچه را که موجب خشم او شده است از بين مى برد؟ (15) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |