فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید

صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي >> قرآن ترجمه المیزان

قرآن ترجمه المیزان

سوره 26

سوره مبارکه الشعراء

صفحه 374
كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ (160)
قوم لوط رسولان را تکذيب کردند. (160)
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ (161)
آن گاه که برادرشان لوط به آنان گفت: آيا تقوا پيشه نمى کنيد؟ (161)
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (162)
همانا من براى شما فرستاده اى امين هستم. (162)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (163)
پس از خدا پروا داشته باشيد و از من اطاعت کنيد. (163)
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (164)
و من براى اين [رسالت] هيچ مزدى از شما طلب نمى کنم، مزد من جز برعهده خداوندگار جهانيان نيست. (164)
أَتَأْتُونَ الذُّكْرَانَ مِنَ الْعَالَمِينَ (165)
آيا از ميان مردم جهان با مردان آميزش مى کنيد. (165)
وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ أَزْوَاجِكُمْ ۚ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ (166)
و آنچه را خدا از همسرانتان براى شما آفريده است رها مى سازيد؟ [براى اين کار توجيهى نداريد ]بلکه شما قومى تجاوزکاريد. (166)
قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ (167)
گفتند: اى لوط: اگر [از اين روش] دست برندارى حتماً تبعيد خواهى شد. (167)
قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُمْ مِنَ الْقَالِينَ (168)
[لوط] گفت: همانا من از عمل شما به شدّت متنفّرم. (168)
رَبِّ نَجِّنِي وَأَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ (169)
پروردگارا! مرا و خانواده ام را از آنچه اينان مى کنند نجات بده. (169)
فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ (170)
پس او و خانواده اش را همگى نجات داديم. (170)
إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ (171)
مگر پيرزنى (زن لوط) را [که] در باقى ماندگان [بود]. (171)
ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ (172)
سپس ديگران را ريشه کن کرديم. (172)
وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِمْ مَطَرًا ۖ فَسَاءَ مَطَرُ الْمُنْذَرِينَ (173)
و بارانى [از سجّيل] بر آنان بارانديم پس چه بد بود باران [عذاب] اخطارشدگان! (173)
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (174)
بى شک در اين [حادثه] نشانه اى [بزرگ] وجود دارد، و بيشتر آنان مؤمن نبودند. (174)
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (175)
و همانا پروردگار تو آن عزّتمند و صاحب رحمت است. (175)
كَذَّبَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ (176)
مردم <اَيکه> رسولان را تکذيب کردند. (176)
إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ (177)
آن گاه که شُعيب به آنان گفت: آيا تقوا پيشه نمى کنيد؟ (177)
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (178)
همانا من براى شما فرستاده اى امين هستم. (178)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (179)
پس، از خدا پروا داشته باشيد و از من اطاعت کنيد. (179)
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (180)
و من براى اين [رسالت] هيچ مزدى از شما طلب نمى کنم، مزد من جز به عهده خداوندگار جهانيان نيست. (180)
۞ أَوْفُوا الْكَيْلَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ (181)
پيمانه را کامل بدهيد و از کم دهندگان نباشيد. (181)
وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ (182)
و [کالاها را] با ترازوهاى درست وزن کنيد. (182)
وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ (183)
و از اشياى مردم [و حقوق آنان] نکاهيد و در زمين به فسادگرى نکوشيد. (183)
صفحه آخرصفحه بعدصفحه 374صفحه قبلصفحه اول
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده)


انتخاب ترجمهانتخاب سورهبرو به صفحه 

اندیشه پاک
اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماستمرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویشخلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریمتفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شدخلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردنکه هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویشاز آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *
* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال
مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست
ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده
پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام)
حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله
لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش
اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است
همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد

# ابیات مرتبط با این شعر
672670مشاهده متن کاملسعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)




زیبایی ، حقیقت ، خوبی
زیبایی ، حقیقت ، خوبی