| سوره 28 | سوره مبارکه القصص | صفحه 393 |
|
| وَمَا أُوتِيتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَمَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَزِينَتُهَا ۚ وَمَا عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (60) |
| و هر آنچه به شما داده شده کالاى زندگى دنيا و زينت آن است و آنچه نزد خدا است بهتر و پايدارتر است، آيا عقل را به کار نمى گيريد؟ (60) |
| أَفَمَنْ وَعَدْنَاهُ وَعْدًا حَسَنًا فَهُوَ لَاقِيهِ كَمَنْ مَتَّعْنَاهُ مَتَاعَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ثُمَّ هُوَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مِنَ الْمُحْضَرِينَ (61) |
| پس آيا کسى که وعده نيکو (بهشت) به او داده ايم که به آن خواهد رسيد، مانند کسى است که از متاع زندگى دنيا بهره مندش کرده ايم سپس او روز قيامت از احضارشدگان [براى مؤاخذه] خواهد بود؟ (61) |
| وَيَوْمَ يُنَادِيهِمْ فَيَقُولُ أَيْنَ شُرَكَائِيَ الَّذِينَ كُنْتُمْ تَزْعُمُونَ (62) |
| و روزى که [خدا] آنان را ندا مى کند و مى گويد: کجايند شريکان من همانان که مى پنداشتيد [شريکان منند]؟ (62) |
| قَالَ الَّذِينَ حَقَّ عَلَيْهِمُ الْقَوْلُ رَبَّنَا هَٰؤُلَاءِ الَّذِينَ أَغْوَيْنَا أَغْوَيْنَاهُمْ كَمَا غَوَيْنَا ۖ تَبَرَّأْنَا إِلَيْكَ ۖ مَا كَانُوا إِيَّانَا يَعْبُدُونَ (63) |
| کسانى از سران که قول (عذاب) بر آنان محقّق شده است [در جواب] مى گويند: پروردگارا! اينان که گمراهشان کرديم، همان گونه که ما گمراه شديم آنان را گمراه کرديم. ما [از آنان ]به سوى تو تبرّى مى جوييم، آنها ما را پرستش نمى کردند [بلکه هواى نفس خود را پرستش مى کردند]. (63) |
| وَقِيلَ ادْعُوا شُرَكَاءَكُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ يَسْتَجِيبُوا لَهُمْ وَرَأَوُا الْعَذَابَ ۚ لَوْ أَنَّهُمْ كَانُوا يَهْتَدُونَ (64) |
| و گفته مى شود: شريکان خود را [که پرستش مى کرديد] بخوانيد پس آنها را مى خوانند، ولى آنان پاسخشان نمى دهند و عذاب را مى بينند، اگر آنان هدايت يافته بودند [گرفتار عذاب نمى شدند]. (64) |
| وَيَوْمَ يُنَادِيهِمْ فَيَقُولُ مَاذَا أَجَبْتُمُ الْمُرْسَلِينَ (65) |
| و روزى که [خدا] آنان را ندا مى کند و مى گويد: چه پاسخى به رسولان داديد، [متحيّر مى مانند]. (65) |
| فَعَمِيَتْ عَلَيْهِمُ الْأَنْبَاءُ يَوْمَئِذٍ فَهُمْ لَا يَتَسَاءَلُونَ (66) |
| پس در آن روز خبرها بر آنان پوشيده است و در نتيجه [براى يافتن پاسخ] از يکديگر سؤال نمى کنند. (66) |
| فَأَمَّا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَعَسَىٰ أَنْ يَكُونَ مِنَ الْمُفْلِحِينَ (67) |
| امّا کسى که توبه کند و ايمان آورد و کار شايسته انجام دهد، اميد است که از ظفرمندان باشد. (67) |
| وَرَبُّكَ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ وَيَخْتَارُ ۗ مَا كَانَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ ۚ سُبْحَانَ اللَّهِ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ (68) |
| و پروردگار تو آنچه را بخواهد خلق مى کند و [آنچه را بخواهد] انتخاب مى نمايد، انتخاب براى آنان نيست، منزّه است خدا و برتر است از آن که براى او شريک قرار دهند. (68) |
| وَرَبُّكَ يَعْلَمُ مَا تُكِنُّ صُدُورُهُمْ وَمَا يُعْلِنُونَ (69) |
| و پروردگار تو آنچه را سينه هايشان پنهان مى دارد و آنچه را آشکار مى کنند مى داند. (69) |
| وَهُوَ اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ لَهُ الْحَمْدُ فِي الْأُولَىٰ وَالْآخِرَةِ ۖ وَلَهُ الْحُكْمُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (70) |
| و او است خدا، که معبودى جز او نيست، در دنيا و آخرت ستايش مختصّ او است و حکم تنها براى او است و فقط به سوى او بازگردانده مى شويد. (70) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |