| سوره 29 | سوره مبارکه العنكبوت | صفحه 398 |
|
| فَأَنْجَيْنَاهُ وَأَصْحَابَ السَّفِينَةِ وَجَعَلْنَاهَا آيَةً لِلْعَالَمِينَ (15) |
| پس او و اهل کشتى را نجات داديم و آن [واقعه] را نشانه اى براى [عبرت ]جهانيان ساختيم. (15) |
| وَإِبْرَاهِيمَ إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ ۖ ذَٰلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (16) |
| و ابراهيم را [نيز فرستاديم] آن گاه که به قومش گفت: خدا را پرستش کنيد و از او پروا داشته باشيد، اين براى شما بهتر است اگر بدانيد. (16) |
| إِنَّمَا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْثَانًا وَتَخْلُقُونَ إِفْكًا ۚ إِنَّ الَّذِينَ تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لَا يَمْلِكُونَ لَكُمْ رِزْقًا فَابْتَغُوا عِنْدَ اللَّهِ الرِّزْقَ وَاعْبُدُوهُ وَاشْكُرُوا لَهُ ۖ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (17) |
| جز اين نيست که شما بت هايى را به جاى خدا مى پرستيد و دروغى را خلق مى کنيد تحقيقاً آنهايى که به جاى خدا مى پرستيد رزقى را براى شما مالک نيستند، پس رزق [را ]نزد خدا بجوييد و او را بپرستيد و شکر وى گزاريد که تنها به سوى او باز گردانده مى شويد. (17) |
| وَإِنْ تُكَذِّبُوا فَقَدْ كَذَّبَ أُمَمٌ مِنْ قَبْلِكُمْ ۖ وَمَا عَلَى الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ (18) |
| و اگر [مرا] تکذيب مى کنيد [اين تازگى ندارد] زيرا امّت هايى پيش از شما [پيامبران را ]تکذيب کردند و برعهده رسول جز رساندن آشکار [پيام ]نيست. (18) |
| أَوَلَمْ يَرَوْا كَيْفَ يُبْدِئُ اللَّهُ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ ۚ إِنَّ ذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ (19) |
| آيا [توجّه نکرده] و نديده اند که خدا چگونه آفرينش [انسان] را آغاز مى کند؟ سپس آن را [در قيامت] بازخواهد گرداند، بى شک اين بر خدا آسان است. (19) |
| قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ ۚ ثُمَّ اللَّهُ يُنْشِئُ النَّشْأَةَ الْآخِرَةَ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (20) |
| بگو: در زمين سير کنيد و بنگريد چگونه آفرينش را آغاز کرد؟ سپس خدا نشأه آخرت را پديد خواهد آورد همانا خدا بر هر چيزى توانا است. (20) |
| يُعَذِّبُ مَنْ يَشَاءُ وَيَرْحَمُ مَنْ يَشَاءُ ۖ وَإِلَيْهِ تُقْلَبُونَ (21) |
| هر که را بخواهد عذاب مى کند و هر که را بخواهد مشمول رحمت [خود ]مى سازد و فقط به سوى او بازگردانده مى شويد. (21) |
| وَمَا أَنْتُمْ بِمُعْجِزِينَ فِي الْأَرْضِ وَلَا فِي السَّمَاءِ ۖ وَمَا لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ (22) |
| و شما نه در زمين و نه در آسمان نمى توانيد [از سلطه خدا] بگريزيد و شما به جاى خدا نه کارگزارى داريد و نه ياورى. (22) |
| وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ اللَّهِ وَلِقَائِهِ أُولَٰئِكَ يَئِسُوا مِنْ رَحْمَتِي وَأُولَٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (23) |
| و کسانى که آيات خدا و لقاى او را باور ندارند، آنان از رحمت من نااميداند و اينان عذابى دردآور دارند. (23) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |