| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 4 |
|
| مَثَلُهُمْ كَمَثَلِ الَّذِي اسْتَوْقَدَ نَارًا فَلَمَّا أَضَاءَتْ مَا حَوْلَهُ ذَهَبَ اللَّهُ بِنُورِهِمْ وَتَرَكَهُمْ فِي ظُلُمَاتٍ لَا يُبْصِرُونَ (17) |
| مَثَل آنان مَثَل کسى است که آتشى برافروزد ]تا از نور آن بهره بگيرد[ پس وقتى که اطراف او را روشن کرد خدا نورشان را بَبَرد و آنان را در ظلمت هائى ]متراکم [رها کند در حالى که ]هيچ چيز را [نمى بينند. (17) |
| صُمٌّ بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لَا يَرْجِعُونَ (18) |
| ]آنان[ کر و لال و کور هستند از اينرو ]به حق [برنمى گردند. (18) |
| أَوْ كَصَيِّبٍ مِنَ السَّمَاءِ فِيهِ ظُلُمَاتٌ وَرَعْدٌ وَبَرْقٌ يَجْعَلُونَ أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِمْ مِنَ الصَّوَاعِقِ حَذَرَ الْمَوْتِ ۚ وَاللَّهُ مُحِيطٌ بِالْكَافِرِينَ (19) |
| يا ]مَثَلشان[ مانند اين است که بارانى شديد از آسمان ببارد که در آن، تاريکى ها و رعد و برقى هست و آنان به سبب صاعقه ها، از ترس مرگ انگشتانشان را در گوش هايشان مى گذارند و خدا به کافران احاطه دارد. (19) |
| يَكَادُ الْبَرْقُ يَخْطَفُ أَبْصَارَهُمْ ۖ كُلَّمَا أَضَاءَ لَهُمْ مَشَوْا فِيهِ وَإِذَا أَظْلَمَ عَلَيْهِمْ قَامُوا ۚ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَذَهَبَ بِسَمْعِهِمْ وَأَبْصَارِهِمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (20) |
| نزديک است که برق چشمانشان را ببرد، هر بار که براى آنان روشنى دهد در آن راه مى روند و چون بر آنان تاريک شود مى ايستند و اگر خدا بخواهد گوش ها و چشم هايشان را مى برد، همانا خدا بر هر چيزى تواناست. (20) |
| يَا أَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ (21) |
| اى مردم! پرودرگارتان را که شما و آنان را که پيش از شما بودند خلق کرد بپرستيد باشد که تقوا پيدا کنيد. (21) |
| الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ فِرَاشًا وَالسَّمَاءَ بِنَاءً وَأَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقًا لَكُمْ ۖ فَلَا تَجْعَلُوا لِلَّهِ أَنْدَادًا وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ (22) |
| همان که زمين را براى شما فرشى و آسمان را سقفى قرار داد و از آسمان آبى نازل کرد و به وسيله آن از محصولات براى شما رزقى پديد آورد; پس با اينکه مى دانيد ]او خالق همه چيز است[ براى خدا همتايانى قرار ندهيد. (22) |
| وَإِنْ كُنْتُمْ فِي رَيْبٍ مِمَّا نَزَّلْنَا عَلَىٰ عَبْدِنَا فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِنْ مِثْلِهِ وَادْعُوا شُهَدَاءَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (23) |
| و اگر در آنچه بر بنده خود نازل کرده ايم شکّى داريد، اگر راست مى گوئيد، يک سوره مانند آن بياوريد و ياوران خود را جز خدا ]به يارى[ بخوانيد. (23) |
| فَإِنْ لَمْ تَفْعَلُوا وَلَنْ تَفْعَلُوا فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِي وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ ۖ أُعِدَّتْ لِلْكَافِرِينَ (24) |
| پس اگر نکرديد ـ و هرگز نخواهيد کرد ـ بترسيد از آتشى که سوخت آن مردم و سنگ ها خواهد بود، که براى کافران آماده شده است. (24) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |