| سوره 29 | سوره مبارکه العنكبوت | صفحه 402 |
|
| ۞ وَلَا تُجَادِلُوا أَهْلَ الْكِتَابِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِلَّا الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ ۖ وَقُولُوا آمَنَّا بِالَّذِي أُنْزِلَ إِلَيْنَا وَأُنْزِلَ إِلَيْكُمْ وَإِلَٰهُنَا وَإِلَٰهُكُمْ وَاحِدٌ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ (46) |
| و با اهل کتاب مجادله نکنيد مگر به گونه اى که آن بهتر است، مگر با کسانى از آنان که [در مجادله با شما] ظالمانه برخورد کنند و بگوييد: به آنچه به سوى ما و [آنچه] به سوى شما نازل شده است ايمان داريم و معبود ما و معبود شما يکى است و ما تسليم او هستيم. (46) |
| وَكَذَٰلِكَ أَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ ۚ فَالَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يُؤْمِنُونَ بِهِ ۖ وَمِنْ هَٰؤُلَاءِ مَنْ يُؤْمِنُ بِهِ ۚ وَمَا يَجْحَدُ بِآيَاتِنَا إِلَّا الْكَافِرُونَ (47) |
| و بدين گونه اين کتاب را به سوى تو نازل کرديم پس آنان که کتابشان داديم به آن ايمان مى آورند و از اينان (مشرکان) نيز کسانى به آن ايمان مى آورند و آيات ما را جز کافران انکار نمى کنند. (47) |
| وَمَا كُنْتَ تَتْلُو مِنْ قَبْلِهِ مِنْ كِتَابٍ وَلَا تَخُطُّهُ بِيَمِينِكَ ۖ إِذًا لَارْتَابَ الْمُبْطِلُونَ (48) |
| و پيش از اين [قرآن] تو نه هيچ نوشته اى را مى خواندى و نه آن را با دست خود مى نوشتى که در آن صورت اهل باطل [در حقانيّت] آن شک مى کردند. (48) |
| بَلْ هُوَ آيَاتٌ بَيِّنَاتٌ فِي صُدُورِ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ ۚ وَمَا يَجْحَدُ بِآيَاتِنَا إِلَّا الظَّالِمُونَ (49) |
| بلکه اين [قرآن] آيات روشنى است در سينه هاى کسانى که به آنان معرفت داده شده است و آيات ما را جز ظالمان انکار نمى کنند. (49) |
| وَقَالُوا لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَيْهِ آيَاتٌ مِنْ رَبِّهِ ۖ قُلْ إِنَّمَا الْآيَاتُ عِنْدَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُبِينٌ (50) |
| و گفتند: چرا نشانه هايى [مانند عصاى موسى] از پروردگارش بر او نازل نشده است؟ بگو: اين نشانه ها (معجزات) فقط نزد خدا است و من تنها اخطارکننده اى روشنگرم. (50) |
| أَوَلَمْ يَكْفِهِمْ أَنَّا أَنْزَلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ يُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَرَحْمَةً وَذِكْرَىٰ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (51) |
| آيا [در قرآن کمبودى مى بينند] و براى آنان کافى نبوده است که ما اين کتاب را بر تو نازل کرده ايم که پيوسته بر آنان خوانده مى شود؟ همانا در اين [کتاب] رحمتى است [بزرگ ]و تذکارى براى مردمى که ايمان مى آورند. (51) |
| قُلْ كَفَىٰ بِاللَّهِ بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ شَهِيدًا ۖ يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَالَّذِينَ آمَنُوا بِالْبَاطِلِ وَكَفَرُوا بِاللَّهِ أُولَٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ (52) |
| بگو: کافى است که خدا ميان من و شما شاهد [و حاکم] باشد او آنچه را در آسمان ها و زمين است مى داند و آنان که به باطل (بت) ايمان آورده و به خدا کفر ورزيده اند، اينان همان زيانکاران اند. (52) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |