| سوره 30 | سوره مبارکه الروم | صفحه 407 |
|
| وَمِنْ آيَاتِهِ أَنْ تَقُومَ السَّمَاءُ وَالْأَرْضُ بِأَمْرِهِ ۚ ثُمَّ إِذَا دَعَاكُمْ دَعْوَةً مِنَ الْأَرْضِ إِذَا أَنْتُمْ تَخْرُجُونَ (25) |
| و از جمله نشانه هاى [قدرت] او اين است که آسمان و زمين به فرمان او برپا هستند، آن گاه چون با يک دعوت از زمين بخواند ناگاه [از قبرها ]بيرون مى آييد. (25) |
| وَلَهُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ كُلٌّ لَهُ قَانِتُونَ (26) |
| و هر که در آسمان ها و زمين است، فقط مملوک او است و همه براى او خاضع اند. (26) |
| وَهُوَ الَّذِي يَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ وَهُوَ أَهْوَنُ عَلَيْهِ ۚ وَلَهُ الْمَثَلُ الْأَعْلَىٰ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (27) |
| و او است که آفرينش [انسان] را آغاز مى کند، سپس آن را [در قيامت ]تجديد مى نمايد و اين براى او آسان تر است و برترين وصف ها در آسمان ها و زمين تنها براى او است و او است عزّتمند با حکمت. (27) |
| ضَرَبَ لَكُمْ مَثَلًا مِنْ أَنْفُسِكُمْ ۖ هَلْ لَكُمْ مِنْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ مِنْ شُرَكَاءَ فِي مَا رَزَقْنَاكُمْ فَأَنْتُمْ فِيهِ سَوَاءٌ تَخَافُونَهُمْ كَخِيفَتِكُمْ أَنْفُسَكُمْ ۚ كَذَٰلِكَ نُفَصِّلُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ (28) |
| [خدا] از حال خودتان براى شما مثلى زده است: آيا از بردگانتان در آنچه به شما عطا کرده ايم شريکانى داريد که شما در آن باهم برابر باشيد و همان طور که از يکديگر مى ترسيد [که مال مشترک را به خود اختصاص دهند] از بردگان نيز بترسيد؟ [البته نه، پس چگونه ممکن است مملوک خدا شريک او باشد؟! ]بدين گونه آيات خود را براى مردمى که عقل را به کار مى گيرند تبيين مى کنيم. (28) |
| بَلِ اتَّبَعَ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَهْوَاءَهُمْ بِغَيْرِ عِلْمٍ ۖ فَمَنْ يَهْدِي مَنْ أَضَلَّ اللَّهُ ۖ وَمَا لَهُمْ مِنْ نَاصِرِينَ (29) |
| [مشرکان کار خود را بر تعقّل بنا نگذاشته اند] بلکه آنان که ستم کرده اند (مشرکان) بى هيچ دانشى از هوس هاى خود پيروى نموده اند، در اين صورت کسانى را که خدا [بر اثر پيروى از هوس ها] گمراه کرده است چه کسى هدايت مى کند؟ [هيچ کس هدايتشان نمى کند] و آنان هيچ يارى کننده اى نخواهند داشت. (29) |
| فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفًا ۚ فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْهَا ۚ لَا تَبْدِيلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ۚ ذَٰلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ (30) |
| پس [اکنون که بطلان شرک معلوم شد] با گرايش به حقّ به اين دين [توحيدى] روى بياور، با همان فطرت الهى که مردم را بر آن آفريده است; براى خلقت خدا هيچ گونه تبديلى نيست، اين است دين راست و درست ولى بيشتر مردم نمى دانند. (30) |
| ۞ مُنِيبِينَ إِلَيْهِ وَاتَّقُوهُ وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُشْرِكِينَ (31) |
| [ملازم فطرت الهى باشيد] در حالى که روى آورندگان به سوى او هستيد و از وى پروا کنيد و نماز را برپا داريد و از مشرکان نباشيد. (31) |
| مِنَ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَكَانُوا شِيَعًا ۖ كُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ (32) |
| [يعنى] از آنان که دينشان را شعبه شعبه کردند و گروه گروه شدند، در حالى که هر گروهى به آنچه نزدشان است دلخوش اند. (32) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |