سوره 31 | سوره مبارکه لقمان | صفحه 413 |
|
أَلَمْ تَرَوْا أَنَّ اللَّهَ سَخَّرَ لَكُمْ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَأَسْبَغَ عَلَيْكُمْ نِعَمَهُ ظَاهِرَةً وَبَاطِنَةً ۗ وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يُجَادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَلَا هُدًى وَلَا كِتَابٍ مُنِيرٍ (20) |
آيا نديده ايد که خدا آنچه را در آسمان ها و آنچه را در زمين است به سود شما مسخّر کرده و نعمت هاى آشکار و پنهان خود را بر شما فراوان ارزانى داشته است؟ و برخى از مردم اند که بدون داشتن علمى [ضرورى] و نه هدايتى [از راه استدلال] و نه کتاب روشنگرى [از آسمان] درباره خدا مجادله مى کنند [و وحدانيّت او را نمى پذيرند]. (20) |
وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا مَا أَنْزَلَ اللَّهُ قَالُوا بَلْ نَتَّبِعُ مَا وَجَدْنَا عَلَيْهِ آبَاءَنَا ۚ أَوَلَوْ كَانَ الشَّيْطَانُ يَدْعُوهُمْ إِلَىٰ عَذَابِ السَّعِيرِ (21) |
و چون به آنان گفته شود: از آنچه خدا نازل کرده است پيروى کنيد مى گويند: [نه] بلکه ما از آنچه پدرانمان را بر آن يافته ايم پيروى مى کنيم آيا [از پدرانشان پيروى مى کنند] و هر چند که شيطان آنان را [با اين پيروى ]به عذاب آتش شعلهور دعوت کند؟! (21) |
۞ وَمَنْ يُسْلِمْ وَجْهَهُ إِلَى اللَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَىٰ ۗ وَإِلَى اللَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ (22) |
و هر کس روى خود را [با حالت تسليم] به سوى خدا کند در حالى که نيکوکار باشد بى شک به محکم ترين دستگيره تمسّک کرده است و عاقبت همه کارها فقط به سوى خدا است. (22) |
وَمَنْ كَفَرَ فَلَا يَحْزُنْكَ كُفْرُهُ ۚ إِلَيْنَا مَرْجِعُهُمْ فَنُنَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ (23) |
و کسى که کفر بورزد از کفر او غمگين مشو، بازگشت آنان فقط به سوى ما است پس آنها را از آنچه کرده اند حتماً با خبر مى کنيم، تحقيقاً خدا به آنچه درون سينه ها مى باشد، دانا است. (23) |
نُمَتِّعُهُمْ قَلِيلًا ثُمَّ نَضْطَرُّهُمْ إِلَىٰ عَذَابٍ غَلِيظٍ (24) |
اندکى کاميابشان مى کنيم سپس آنان را به [ورود در] عذابى سخت ناچار مى سازيم. (24) |
وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ ۚ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ ۚ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (25) |
و هر آينه اگر از آنان بپرسى: چه کسى آسمان ها و زمين را خلق کرده است؟ حتماً مى گويند: خدا، بگو: ستايش مختصّ خدا است [آيا! اين را مى فهمند؟ نه،]بلکه بيشترشان معرفت ندارند. (25) |
لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ (26) |
آنچه در آسمان ها و زمين است فقط ملک خدا است، بى ترديد خدا همان بى نياز و ستوده است. (26) |
وَلَوْ أَنَّمَا فِي الْأَرْضِ مِنْ شَجَرَةٍ أَقْلَامٌ وَالْبَحْرُ يَمُدُّهُ مِنْ بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ مَا نَفِدَتْ كَلِمَاتُ اللَّهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (27) |
و اگر [براى نوشتن کلمات خدا] آنچه درخت در زمين است قلم باشند و اين درياى محيط [مرکب باشد] و هفت درياى ديگر آن را بعد از تمام شدنش مدد کنند، کلمات خدا پايان نمى يابند همانا خدا عزّتمند و حکيم است. (27) |
مَا خَلْقُكُمْ وَلَا بَعْثُكُمْ إِلَّا كَنَفْسٍ وَاحِدَةٍ ۗ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ (28) |
آفريدن شما و برانگيختنتان جز مانند [آفريدن و برانگيختن] يک تن نيست همانا خدا شنوا و بينا است. (28) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |